اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۵ شهريور ۱٣۹۷ -  ۱۶ سپتامبر ۲۰۱٨

تامین هزینه تحصیل کودکان و جوانان در خانواده های کارگری و مزدبگیران، کار شاق و سختی شده است. در چند سال گذشته ترک تحصیل و کندن کودکان و نوجوانان از مدرسه در ابعادی وسیع ادامه دارد. فشار ادامه تحصیل نیز به مشکلات عدیده اقتصادی کارگران و مردم زحمتکش افزوده است. امسال در آستانه بازگشایی مدارس، شرایط اقتصادی بمراتب دشوار و سخت شده است. دلار از مرز ١٥٠٠٠ تومان نیز گذشت. پایین بودن نرخ تومان برای توده های مردم زحمتکش و کارگران کاملا روشن است. افزایش روزمره و سرسام آور قیمت کالاهای مورد نیاز مردم. فقر و فلاکت بیشتر بر متن فلاکت گسترده و سازمان یافته ای که حکومت اسلامی بر مردم تحمیل کرده است. فشار سهمناک افزایش قیمت خرید لوازم اتحریر بیش از ٦٠ درصد و فشارهای مضاعف بیشتر، پایین بودن قدرت خرید خانواده های کارگری و زحمتکشات و تهدید بیشتر محروم شدن کودکان آنها از تحصیل.

در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، “حقوق ماهانه و هزینه معلم پیش دبستانی را باید شاگردان تامین کنند. حقوق این معلمان از طرف دولت پرداخت نمیشود. هر شاگرد ماهانه تقریبا چهل هزار تومان باید پرداخت کند. علاوه بر این پول اسباب بازی، خمیر برای بازی بچه ها، وسایل نقاشی و…. را هم خانواده ها باید بپردازند”. “در بعضی از مدراس عمدتا در مدارس دخترانه پول آب و برق مدرسه را هم از شاگردان گرفته اند در یک مدرسه ماهی ده هزار تومان بوده است”. در “دانشگاههای آزاد و نیمه دولتی باید شهریه، بعلاوه پول واحد عمومی و واحد عملی و پول وسایل آموزشی را هم پرداخت کنند”. برای “دانشگاهای نیمه دولتی ابتدا برای هر واحد عمومی دانشجو باید دویست و سی هزار (٢٩٨ هزار) تومان پرداخت کند. علاوه بر این برای هر واحد عملی (٧٩ هزار) تومان باید پرداخت کنند”. “در دبیرستانها و کارگاههای آموزش صنعتی و کلا رشته های فنی دانشگاه، دانش آموزان و دانشجویان باید خودشان پول روپوش و دستکش و پول برگه های نقشه کشی و سیمهایی برقی که با آنها باید تمرین کنند و … همگی باید دانش آموز آنرا بخرد و یا پرداخت کند”. “تمام کتابها را دانش آموزان خودشان باید بخرند”. “مانتو و کفش و لباس و کیف و…. که جز ملزومات سر کلاس رفتن است همگی ٦ برابرشده. معمولا در وسط سال تحصیلی و یا به بهانه های مختلف تحت عنوان “کمک به مدرسه” مبالغی تا پنچاه هزار تومان از خانواده ها گرفته میشود. موارد بالا به اشکارا نشان میدهد که “هزینه تحصیلی درآمد خانواده را می بلعد”.

درآمد های هزاران حقوق بگیر از اقشار آسیب پذیر جامعه در شرایط اقتصادی کنونی، تنها کفاف یک تا دو روز از هزینه های زندگی آنها را تامین میکند.   
شعار بازنشسته ها در میتینگ ٢٠ شهریور ٩٧ حقوق های بالاتر از ٤ میلیون بود. هزینه های کمتر از ٤ میلیون به معنی زندگی زیر خط فقر است. حقوق ها در خوشبینانه ترین حالت یک و نیم میلیون است.
مادام زندگی با درآمدی بالاتر از یک و نیم میلیون تومان چند برابر زیر فقر محسوب شود، آیا رفتن به مدرسه و دانشگاه و ادامه تحصیل فرزندان بیش از پنچاه میلیون از خانواده های کارگری و حقوق بگیران کم درآمد تامین خواهد شد؟. شرایط کنونی مشفتبار و سخت شده. محرومیت کودکان از تحصیل یکی از عمده ترین مصائب شرایط دشوار میلیون ها نفر از خانواده های کارگری است.

آینده سیاه و افزایش کودکان خیابانی، دپرسیون و بیماری های روحی ـ روانی از جمله اعتیاد و خودکشی نیز مصائب این شرایط است. راه چاره چیست! قطعا مسئولیت وضعیت و زندگی نکبت بار میلیونها کودکی که دچار بدبختی های مختلف هستد، بعهده جمهوری اسلامی است. فاجعه زندگی این کودکان محصول جنایات و غارتگری رژیم است. اما ما مردم، در قبال این محرومیت و این بیحقوقی مطلق کودکان نمی توانیم ساکت بمانیم. به راه انداختن جنبشی سراسری برای تحصیل رایگان، برای تحصیل کودکان در مدارس امن و دادن حداقل یک وعده غذای گرم به کودکان در مدرسه، برخورداری کودکان از امکانات بهداشتی و درمان رایگان، برخورداری از پوشاک مناسب و لوازم تحصیلی رایگان، از جمله خواستهای فوری ماست.اینها خواستهایی هستند که سلامت و امنیت و آینده کودکان ما به آن گره خورده است. تامین این خواسته ها کار دشواری نیست. این خواستهای حداقل و اولیه را از گلوی حکومت اسلامی باید بیرون کشید. فقط یک روز هزینه نیروهای سرکوبگر رژیم برای تامین این خواسته ها برای میلیونها کودک کافی است. فقط هزینه بیت رهبری و بیت دهها آیت اله مفتخور و میلیاردر می تواند این خواسته ها را برای میلیونها کودک تامین کند. حساب بانکی هر کدام از سرداران سپاه و یا دست اندرکاران رژیم می تواند زندگی دهها و صدها هزار کودک را از نکبت و فقر و بدبختی نجات دهد. جنبش سازمانیافته برای تحصیل رایگان در گرو ایجاد شبکه های مردم در محلات است. جلوگیری از گرفتن شهریه و هزینه هایی از قبیل کمک های تامین امکانات سوختی و ده ها مورد از اخازی از دانش آموزان و دانشجویان، موضوع فعالیت این شبکه ها است. راه چاره اعتراض سازمانیافته از کانال شبکه های بهم مرتبط در محلات است. فضای شهر ها از طریق فعالین و معتمدین محلات را با شعار تحصیل رایگان باید احاطه کرد. نباید بگذاریم سرنوشت فرزندانمان دستخوش مصائبی(از قبیل کودکان کار، اعتیاد و فحشا و ده ها مصائب ویرانگر دیگر) که نظام سرمایه داری و فاشیسم اسلامی با چپاول و غارت ثروت جامعه برای کارگران و مزدبگیران تدارک دیده اند، شود.

نسان نودینیان
٢٥ شهریور ١٣٩٧ - ١٦ سپتامبر ٢٠١٨