جان بولتون مشاور ترامپ از نگاه نزدیک
جنگ افروز
das-blaettchen/ ترجمه ی: و.ک


• زمانی که بوش در سال ۲۰۰۵ در نظر داشت بولتون را به سمت سفیر ایالات متحده در سازمان ملل برگمارد حتی نمایندگان جمهوری خواه کنگره نیز با این تصمیم ابراز مخالفت کردند. بولتون در سال ۲۰۰۰ در رابطه با سازمان ملل متحد گفته بود: " اگر قرار باشد من شورای امنیت را دوباره سازمان بدهم، فقط یک عضو دائمی را انتخاب می کنم که نماینده ی تناسب واقعی قوا در جهان باشد". ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۲ آبان ۱٣۹۷ -  ۱٣ نوامبر ۲۰۱٨



 
جان بولتون متولد سال 1948، فرزند یک زن خانه دار و یک کارمند آتش نشانی، در دانشگاه ییل تحصیل کرد و در سال 1974 با معدل عالی با درجه ی دکترای حقوق فارغ التحصیل شد. بولتون همانند همکلاسی اش بیل کلینتون با یک ترفند از اعزام به ویتنام طفره رفت- او داوطلبانه به گارد ملی ارتش ایالت مریلند پیوست. او بعدها صریح و بی پرده اعتراف کرد که "رغبتی نداشته که در برنج زارهای جنوب شرقی آسیا به درک واصل شود".
فرایند شغلی بولتون نوسان های متعددی را نشان می دهد که هر کس دیگری بی برو برگرد به آخر خط خود می رسید. در سال 2001، در دوران ریاست جمهوری بوش پسر به معاون امور امنیت بین المللی مسئول کنترل تسلیحات منصوب شد و در همین سمت در سال 2003 عضو هیئت نمایندگی ایالات متحده آمریکا در مذاکرات شش جانبه برای مهار برنامه های اتمی کره ی شمالی بود، اما به سبب اعتراض کره شمالی ها، آمریکا مجبور به تعویض بولتون در این هیئت شد. او حاکم کره شمالی را، در آن دوران کیم جونگ ایل، به حق "دیکتاتور جبار " خوانده بود، امری که چندان با رسم دیپلماتیک سازگار نبود. زمانی که بوش در سال 2005 در نظر داشت بولتون را به سمت سفیر ایالات متحده در سازمان ملل برگمارد حتی نمایندگان جمهوری خواه کنگره نیز از پیروی سرباز زدند، برگماری او به نتیجه نرسید. بولتون در سال 2000 اصول عقاید خود در رابطه با سازمان ملل متحد چنین تبیین کرده بود: "من اگر قرار می بود شورای امنیت را دوباره سازمان می دادم، فقط یک عضو دائمی را انتخاب می کردم که نماینده ی تناسب واقعی قوا در جهان باشد".
از روز 9 نوامبر 2018 بولتون مشاور امور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا ترامپ است و بعد از رئیس جمهور مهمترین عضو شورای امنیت ملی این کشور. برای برگماری به این سمت نیازی به حصول تائید کنگره این کشور نیست، زیرا بولتون پستی نظامی به عهده ندارد. در میان مشاوران امنیت ملی تاکنون افرادی بودند با نفوذ بسیار که نقش تعیین کننده ای درشکل دادن به سیاست خارجی و امنیتی ایالات متحده داشته اند. باید نام افرادی همچون هنری کیسینجر، زبیگنیو برژینسکی و یا جان پویندکستر را به خاطر آورد.
آخرین نامی که برده شد در دوران ریاست جمهوری رونالد ریگان خدمت می کرد و با رویدادهای معروف به ایران گیت، ماجرای ایران - کنتراها در اذهان زنده می شود ، بزرگ ترین جنجال های سیاسی که واشنگتن را به لرزه انداخت. محض اطلاع خوانندگان نسل جوان در آن سال ها زیردست های پویندگستر، به ویژه سرگرد ارتش الیور نورث، مخفیانه و به طور غیر قانونی موشک های ضد تانک و ضد هوایی به ایرانی که دشمنی شان مثل کارد و پنیر بود و رسما از سوی ایالات متحده تحریم نظامی شامل حال آن بود صادر کرد، و حاصل پول فروش این سلاح ها را در اختیار کنتراها، باندهای مرتجع و جنایتکاری گذاشت که علیه حکومت انقلابی نیکاراگوئه می جنگیدند.در آن زمان کنگره ی آمریکا حمایت مالی از این دسته سازمان ها را رسما ممنوع اعلام کرده بود...
چنان که به نظر می رسد جان بولتون نیز همانند پیشینیان خود از نفوذ زیادی در شکل دادن به سیاست خارجی آمریکا برخوردار است. ترفند جدیدی که به خرج داده بیانگر این واقعیت است. لغو یکی از آخرین قراردادهای منع تسلیحاتی میان ایالات متحده و روسیه که باقی مانده بود؛ یعنی قرارداد آی ان اف سال 1987. ترامپ رئیس جمهور آمریکا اخیرا اعلام کرده است که واشنگتن از این قرارداد خارج می شود.
قراداد آی ان اف به گونه ی تعیین کننده ای راه را برای ایالات متحده و اتحاد شوروی برای پایان دادن به جنگ سرد و تقابلی که از سال 1945 میان شرق و غرب حاکم بود هموار کرد. این قرار داد ممنوعیت موشک های میانبرد هسته ای هر دو طرف (موشک های بالیستیک، کروز میسایلز) با برد 500 تا 5500 را شامل می شد و به نابودی ذخایر هر دو طرف انجامید. در نتیجه ی این چرخش دورانساز اتحاد دو آلمان در سال 1990 میسر گشت و میثاق پاریس تصویب شد، نیروهای ارتش اتحاد شوروی اروپای مرکزی و شرقی را تخلیه کردند و و هزاران سلاح تاکتیکی اتمی ایالات متحده و اتحاد شوروی، بر طبق قرار داد امنیت اروپا سال 1990 برچیده شدند، حتی نیروهای متعارف نظامی نیز بر طبق قراردادهای مبسوطی محدود شد.
از چند سال پیش از این طرفین همدیگر را به نقض قرار داد آی ان اف متهم می کنند. کارشناسان بسیاری ادعای "نقض قرار داد" از سوی ترامپ و دستیارش بولتون را که گویا مسبب خروج آن ها از این قرار داد شده است نمی پذیرند. آن چه که آمریکایی ها مشخصا روس ها را متهم به آن می کنند تاکنون خطری برای آمریکا و متحدان اروپایی اش به شمار نمی رود. (طرف مقابل هم امنیت روسیه را به طور جدی به خطر نینداخته است).
اما در مقابل کینه ی بیمارگونه بولتون نسبت به هرگونه قراردادهای کنترل تسلیحاتی بر همگان روشن است، زیرا دست آمریکا را می بندد. چنین شایعه است که به ویژه قرار داد آی ان اف برای آمریکا در مقابله با تهدید چین، هندوستان، پاکستان و ایران زیانبخش است.
چنین به نظر می رسد که او از جمع و تفریق ساده لوحانه ای در سیاست امنیت ملی پیروی می کند که حال آدم به هم می خورد. در برابر سه گانه ی تسلیحات استراتژیک تهاجمی زمینی، هوایی و دریایی ایالات متحده آمریکا، این سه کوتوله ی هسته ای و نیز ایران چیزی برای عرضه ندارند. این سلاح های میانبرد به چه دردی می بایست بخورند؟ (سلاح های مشمول قرارداد آی ان اف) برای منطقه ای کردن جنگ هسته ای تا پیامدهای آن از خاک ایالات متحده به دور بماند؟ اما همین تصور نیز با مجهز بودن نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده با موشک های کروز به اندازه کافی مادیت یافته است.
بر خلاف آن تاکنون هیچ نشانه ای نیست که این پرسش به طور جدی به عقل بولتون راه یافته باشد که کنترل و خلع تسلیحات بر مبنای قرارداد برای ایالات متحده هم می تواند امتیازات امنیتی بیشماری داشته باشد.
ترفند نخست بولتون در سمت جدید می توانست یکی دیگر ازبرآمدهای طوفانی ترامپ باشد. او در اوایل ماه مه خروج ایالات متحده از قرار داد ایران و از سر گیری تحریم های تهران را اعلام داشته بود، تا قرارداد برجام را بر هم بزند، آن توافق موفقیت آمیزی که پس از سالیان مذاکره میان پنج کشور عضو دائمی شورای امنیت بعلاوه آلمان به عنوان نماینده اتحادیه اروپا و ایران در روز 14 ژوئیه 2015 در وین به دست آمد. این قرار تضمین می کرد که غنی سازی هسته ای ایران، که شرط اساسی دست یابی به سلاح هسته ای است، برای 15 سال تمام متوقف شود و ذخایر اورانیم غنی شده نابود شود، تا "بمب ملاها" که غربی ها از آن چنان در وحشت بودند در طول مدت اعتبار قرار داد عملی نشود و زمان برای قراردادهای بعدی به دست آید.
ترامپ از اکتبر 2017 مکررا عنوان کرده بود که از این قرارداد خارج خواهد شد و آن را لغو خواهد کرد. تنها چهار هفته پس از برگماری بولتون به سمت مشاور امنیت ملی این گام عملا برداشته شد. گام بعدی کدام خواهد بود؟ بولتون زمانی نوشته بود:" هدف ما باید تغییر رژیم در ایران باشد". و ادامه داده بود: "برای متوقف کردن بمب، ایران را باید بمباران کنیم". روشن است که اسرائیل برای این کار سلاح به دست درحال آماده باش است. فتیله ی این بشکه ی باروت روشن شده است... این ادعای یکی از مجله های خبری- تحلیلی را که گویا بولتون دربرابر معضلات سیاست خارجی و امنیتی پاسخی جز دامن زدن به جنگ ندارد مایکل هیدن، مدیر سابق سیا و اِن .اِس .اِی با دادن پاسخی دیپلماتیک حتی سعی نکرد تکذیب کند: "من با احتیاط می گویم: او آماده ی رویارویی است". یوشکا فیشر، وزیر امور خارجه ی سابق آلمان ( من بولتون را خوب می شناسم) در این رابطه یادآوری می کند که "بولتون از جمله افراد مسئول فاجعه ی عراق است" یعنی کسانی که باید در مقابل دادگاه جوابگوی پیامدهای جنگ تجاوزگرانه و خلاف موازین حقوق بین الملل ایالات متحده و "ائتلاف طرفداران" آن (بریتانیا، لهستان، رومانی، اوکرائین و 39 کشور دیگر) که در روز 20 ماه مارس 2003 به گونه ی افسار گسیخته ای کلید زده شد تا از دست صدام حسین آن سلاح های امحای جمعی گرفته شود که نتوانستند حتی ردپایی از آن بیابند. در قبال آن این کشور و حکومتی که داشت نابود شد و برای مدتهای مدیدی چنان از ثبات محروم شد که از ویرانه های آن بعدها سازمان تروریستی داعش سر بر آورد.
در حال حاضر در مطبوعات آمریکایی گزارش هایی در جریان است که بنا بر این گزارش ها، جان بولتون و همپالکی های او، که آنها را در شورای امنیت ملی آمریکا جا داده است، می کوشند جیمز ماتیس، وزیر دفاع آمریکا را از سمت خود برکنار کنند. او هم اگرچه چون بولتون یک عقاب تندرو ناب است، اما برخلاف مشاور امنیت ملی فردی است با پشتوانه کارشناسی امور نظامی که می داند وارد شدن به یک جنگ با ایران چه پیامدهایی می تواند به همراه داشته باشد، و معتقد است ادبیات تهاجمی در مقابل متحدین آمریکا در پیمان ناتو، چنان که ترامپ و دار و دسته اش به آن علاقه دارند زیاد سازنده نیست. ترامپ در اواسط ماه اکتبر به شایعات مربوط به استعفای رئیس پنتاگون خوراک تازه ای داد و در بخش خبری سی بی اس ادعا کرد: "معتقدم خوب روزی او خواهد رفت".
می توان اطمینان داشت که ترامپ، با انتخاب جان بولتون یک آتش افروز رسوا را به سمت آتش نشان نشانده است. کسی که جنون آتش افروزی دارد.

منبع: das-blaettchen.de