اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣ آذر ۱٣۹۷ -  ۲۴ نوامبر ۲۰۱٨

امسال در حالی به پیشواز ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان میرویم که خشونت در تمامی اشکال آن، در همه جای دنیا بیداد می کند.
طبق گزارش کمیسیون زنان سازمان ملل ،خشونت علیه زنان گسترده ترین نقض حقوق بشر است. حداقل یک سوم از زنان دست کم یک بار خشونت را در زندگی خود تجربه کرده است اند.

خشونت علیه زنان یعنی خشونت مبتنی بر جنسیت ، حرمت انسانی و حقوق اولیه و پایه ای زنان یعنی آزادی های فردی و اجتماعی را به زیر سئوال برده و زنان را به ملک مردان یا جامعه در می آورد. اعمال خشونت برعلیه زنان آشکار و پنهان درخانه یا جامعه در همه سطوح نماد تاریخی رابطه قدرت نا برابر میان زن و مرد بوده و منجر به سلطه مرد بر زن می شود. جامعه مرد سالار به عناوین مختلف خشونت علیه زنان را باز تولید می کند. یکی از بارزترین نوع خشونت علیه زنان، تجاوز و آزار جنسی است. طبق آمار سازمان ملل از هر ۵ زن یک زن در زندگی خود مورد تجاوز یا در معرض تهدید به تجاوز قرار گرفته است.
خشونت جنسی و تجاوز نتیحه نگاه سلطه گرایانه و مسلط مردان در یک جامعه مرد سالار به جایگاه و موقعیت زنان است. تجاوز بدون تردید شکلی مسلم و ارگانیک از تسلط مردان بر زنان است.

واما در جامعه ما با ساختار حکومت ویژه دینی و جایگاه زن در آن ، خشونت بر علیه زنان قانونی و نهادینه شده است. در این سیستم دستگاه قضایی نه نهادی برای حمایت از زنان در برابر خشونت که خود بازوی اجرایی خشونت بر علیه زنان است. طبق قانون مدنی ایران زن تقریبا از هیچ حقوقی بر خوردار نیست . حق طلاق ، حق نگه داری فرزند، حق مسافرت، حق آزادی پوشش ،حق کار و ...... در اختیار مردان است . در زمینه ارث سهم زنان نصف مردان است و در قانون جزا خشونت بر علیه زنان به اوج خود میرسد. سنگسار ، قتل های ناموسی ، تجاوز در سطح خانواده، ازدواج کودکان قانونی است و مجازاتی به دنبال ندارد و عملا دولت دست آنها را باز می گذارد.

جمهوری اسلامی در چهار دهه اخیر با قوانین تبعیض آمیز که پایه اصلی خشونت بر علیه زنان است سعی در عقب راندن زنان و در واقع نیمی از جامعه را داشته است . اما زنان ، قربانی استبداد ، تبعیض و خشونت بی هیچ هراسی حکومت اسلامی را به طرق مختلف به چالش کشیده وبهای جسارت خود را پرداخته اند. نه اسید پاشی، نه قتل و نا پدید شدن نه زندان و شکنجه و تجاوزو اعدام در اراده آنها خللی وارد نکرده و به مبارزه خود به اشکال مختلف ادامه میدهند . زنان در تمامی این سال ها نشان داده اند که نه دنباله رو ، بلکه فعال و کنشگر هستند .

حرکت اخیر اعتراض به حجاب اجباری با حضور دختران و زنانی که سکوهای خیابان سنگرشان بود ، حرکتی کاملا زنانه که حجاب سمبل نا برابری را هدف قرار داد.
حرکت شجاعانه زنان کارگر در صف مقدم مطالبات کارگری علیرغم خطر دستگیری و زندان و شکنجه نشان از آگاهی زنان به حقوق خود و نپذیرفتن نابرابری و تبعیض است .

۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت بر علیه زنان تنها یک روز است ( که آنهم جمهوری اسلامی به آن پایبند نیست) اما خشونت به زنان به خاطر زن بودن اعم از خشونت فیزیکی، گفتاری ، تجاوز ، قتل، سنگسار، ازدواج اجباری، تن فروشی ، مبارزه ای مستمر و پیگیر می طلبد و از سرشت مبارزه دایمی است.
حق زندگی حق هر شهروند بدون توجه به جنسیت است و هیچ دموکراسی در جامعه بدون آزادی زنان متصور نیست.

خشونت، تبعیض ، نابرابری، سرکوب و بی حقوقی زنان از پایه های رژیم جمهوری اسلامی است که از ذهنیت زن ستیزی بر می خیزد که ریشه در دیدگاه تبعیض آمیز و خشن نسبت به زن در قوانین اسلامی و نیزعرف و سنت دارد. جمهوری اسلامی مروج خشونت درهمه ابعاد جامعه و به طریق اولی ، مروج خشونت علیه زنان است. مبارزه برای محو خشونت علیه زنان بخشی از مبارزه برای رهائی کامل زنان از قید و بند مرد سالاری و نظام سرمایه داری است. از این رو برای مبارزه با اعمال خشونت علیه زنان باید رژیم اسلامی حاکم بر ایران را از میان برداشت. از آنجا که مسأله زنان مسأله کل جامعه است زنان با پیوند با جنبش های اجتماعی دیگر است که می توانند مبارزه ای پیگیری برای از بین بردن هر گونه ستم و استثمار را به پیش ببرند.

سرنگون باد رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی
زنده باد همبستگی بین المللی زنان برای رهائی و برابری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۳ نوامبر ۲۰۱۸