اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۴ آذر ۱٣۹۷ -  ۵ دسامبر ۲۰۱٨

* ضرورت همبستگی جنبش دانشجوئی با اعتراضات مردمی!

در تاریخ پرفراز و نشیب مبارزات مردم ایران برای آزادی، عدالت اجتماعی و دمکراسی، جنبش دانشجویی جایگاه بس والائی دارد. در این میان اما، برآمد دانشجویان در مقابل رژیم کودتا در ۱۶ آذر ١٣٣٢ از جایگاه ویژه ای برخوردار است. این روز، برگی زرین و ماندگار در تاریخ جنبش آزادیخواهانه و عدالت پژوهانه بوده و هم چون مشعلی فروزان فراروی مبارزات دانشجوئی میهنمان قرار دارد.

روز ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲، دانشگاه صحنه‍ی اعتراض دانشجویان علیه عوامل داخلی و خارجی کودتا علیه دولت دکتر مصدق، برای استقلال و آزادی بود. اما پاسخ رژیم شاه به اعتراض دانشجویان، حمله به دانشگاه و سرکوب آنان بود. در آن روز گلوله های رژیم کودتا سینه‍ی دانشجویان را شکافت و با خون مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قندچی صحن دانشگاه را رنگین کرد.

اگر رژیم مستبد پهلوی رویدادهای خونین ۱۶ اذر ۱۳۳۲، اول بهمن ۱۳۴۰ و ۱۳ آبان ۱۳۵۷ را آفرید، هزاران دانشجو را دستگیر و شکنجه کرد و به زندان های سنگین محکوم نمود، جمهوری اسلامی برای تحمیل حکومت دینی و استیلای ایدئولوژی مذهبی خود، به بهانه‌ی انقلاب فرهنگی به دانشگاه ها را یورش برد، دانشجویان و استادان دگراندیش را اخراج نمود، دانشگاه های کشور را به پادگان تبدیل کرد و فاجعه‌ی ۱۸ تیر ۱۳۸۷ را آفرید.

هم استبداد ستم شاهی و هم استبداد ولایی، همواره لبه‍ی تیز حمله و سرکوب خود را متوجه دانشجویان و دانشگاه ها کرده اند. با این وجود، جنبش دانشجویی میهنمان با وجود افت وخیزها و فراز و فرودها، به حیات خود ادامه داده و با اندیشه های نو در تحولات سیاسی و اجتماعی نقش برجسته ای ایفا کرده است.

فعالیت دانشجویان نیازمند یک فضای باز سیاسی است. دانشجو با دانش، علم و اندیشه سروکار دارد و نیازمند فضا و شرایطی است برای گردش آزاد نظر، گفتگو و دیالوگ و بحث و تحقیق. اما جمهوری اسلامی به جای درک این واقعیت، دانشگاه را به دست نهادهای سرکوب سپرده‌است. از این‌رو امروز دانشجویان علیه پادگانی و امنیتی کردن دانشگاه ها و جو خفقان حاکم بر محیط آموزشی مبارزه می کنند. وجه دیگر مبارزات دانشجویان علیه کالاسازی آموزش است. در حال حاضر بخش بزرگی از دانشجویان ملزم به پرداخت شهریه‌های گزاف هستند. پرداخت شهریه، واگذاری سلف سرویس ‌ها و خوابگاه‌های دانشجویی به بخش خصوصی از مصادیق کالایی شدن روز افزون تحصیلات دانشگاهی است. دانشجویان بارها و با صدایی رسا شعار داده اند: "دانشگاه پول‌گردان، تضعیف زحمتکشان" و "منطق سرمایه داری ـ استثمار، بیکاری". امروز با هزینه‌هائی که بر آموزش دانشگاهی تحمیل شده است، عملا فرزندان بخش یزرگی از مردم بویژه کارگران و زحمتکشان از امکان ورود به دانشگاه ها محروم گشته اند.

دانشجویان مطالبات و خواسته های فراوانی دارند: خروج نیروهای انتظامی و امنیتی از دانشگاه ها، مدارس عالی و خوابگاه های دانشجوئی، آزادی دانشجویان زندانی، باز گشت دانشجویان اخراجی و ستاره دار به دانشگاه ها، آزادی تشکل ها و نشریات مستقل دانشجوئی، عدم دخالت در مسائل زندگی خصوصی و مناسبات دانشجویان، لغو گزینش دانشجو و استاد براساس اعتقادات دینی، لغو سهمیه بندی دانشجوئی بر اساس جنسیت و وابستگی به نهادهای حکومتی و تبعیض آشکار علیه دانشجویان دختر، حذف معیارهای مبتنی بر جنسیت، مذهب، عقیده، ملیت یا قومیت در زمینه‍ی اعطای بورس و کمک تحصیلی، مسکن دانشجوئی و انتخاب رشته تحصیلی و پایان دادن به محرومیت دانشجویان بهائی از حق تحصیل در دانشگاه ‌های کشور.

دانشجویان شبح هولناک بیکاری بعد از فارغ التحصیل شدن را در مقابل خود می بییند و نسبت به آینده خود به شدت نگران هستند. بسیاری از تحصیل کردگان دانشگاه های کشور مجبور می شوند به شغل های غیر تخصصی و کار مزدی با دستمزد اندک تن دهند.

دانشجویان از همان مسائلی رنج می برند که کارگران، مزدبگیران، تهیدستان، معلمان و بازنشستگان علیه آن ها به اعتراض برخاسته اند. بسیاری از دانشجویان فرزندان همین اقشار تهیدست جامعه اند که راهی خیابانها شده اند. طبیعی است که مبارزه‍ی دانشجویان از اعتراضات مردمی که در واحدهای تولیدی، مدارس و خیابان ها جریان دارد، متاثر شده و با توجه به اوضاع بحرانی کشور و گسترش اعتراضات علیه فساد، فقر و بیکاری، دانشجویان با فرودستان کشور هم سو و هم سرنوشت شوند. شعار "دانشجو، کارگر، معلم، اتحاد! اتجاد!" نشانه‍ی بارز آن است.

دانشجویان آزادیخواه!
در تاریخ معاصر کشور ما جنبش دانشجوئی یکی از ارکان اصلی دفاع از آزادی و عدالت اجتماعی در جامعه‍ی ما بوده است. بسیاری از فعالان سیاسی و فرهنگی کشور ما اولین تجارب مبارزاتی خود را در درون این جنبش پشت سر گذاشته اند. اکنون کشور ما در شرایط بحرانی و جامعه ما در تب و تاب تحول بنیادی قرار دارد؛ اعتراضات و اعتصابات در سراسر کشور در جریان است؛ راه حل بحران کنونی نه در درون جمهوری اسلامی، بلکه در بیرون از آن قرار دارد. امروز همبستگی جنبش های اجتماعی و برآمد مشترک آن ها برای ایجاد تحولات سیاسی به امر مبرم و ضرور تبدیل شده است. جنبش دانشجوئی می تواند با تاکید بر آزادی و عدالت اجتماعی و پشتیبانی از مبارزات مدنی کارگران و زحمتکشان در تحولات کشور نقش ایفا نماید.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) همراه با شما، ۱۶ آذر و خاطره‌ دانشجویان جانباخته‍ی این روز تاریخی "احمد قندچی"، "مهدی شریعت رضوی" و "مصطفی بزرگ‌نی" و دانشجویان مبارز جانباخته‍ی دوران ستم شاهی و استبداد جمهوری اسلامی را گرامی می دارد و امیدوار است که مبارزات مردم ما برای تامین آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی به ثمر بنشیند و کشور ما از یوغ جمهوری اسلامی رهائی پیدا کند. ما از مبارزه‍ی شما دانشجویان عزیز برای رسیدن به اهداف و خواسته هایتان حمایت کرده و در این راه همراه شما و در کنار شما ایستاده ایم.

اتحاد، مبارزه، پیروزی!
پاینده و پرتوان باد جنبش دانشجویی ایران!

هیئت سیاسی ـ اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۴آذر ۱۳۹۷ (۵ دسامبر ۲۰۱۸)