عناصر اربعه


خسرو باقرپور


• آتش را به جانِ جوانِ جنگل بِفهم:
که چه سوزان خاکستر می کند؛
استخوانِ گوزنِ جوان و تَنِ سَروِ پیر را ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۴ دی ۱٣۹۷ -  ۲۵ دسامبر ۲۰۱٨



 دستِ باد را در آستینِ قهر حِس کُن:
که چه جلّادوار برزیگرِ حاشیه ی کویر را؛
تسمه ی زحمت از گُرده می کشد

آب را در انبانِ سیاهِ ابر بنگر:
که چه تاریک ویران می کند؛
خان و مانِ گِدا و دارا را

خاک را در چهره ی زمین درک کُن:
که به گاهِ دهان گشودن؛
چه با وَلَع پیکرِ غافلِ خود را می بلعَد

آتش را به جانِ جوانِ جنگل بِفهم:
که چه سوزان خاکستر می کند؛
استخوانِ گوزنِ جوان و تَنِ سَروِ پیر را

با این همه؛
به خواهرانِ چهار تَن سلام کن!
این مادرانِ زبان در کام!
این جانیانِ قالبا آرام!
شایایِ ملامت نیستند.

آه، ای خدای خِرَد
انسان را نفرین کن!
که دین و جنگ و دولت و سرمایه را
به جای آب و باد و آتش و خاک
نشانده است.