• به دیدن ار چه کم از چشمِ آفتاب نی ام،
چو چشمِ شیخ ،خطابین وعیب یاب نی ام.

از آفتاب نباشد که سایه تاریک است:
ز سایه، داورِ آثارِ آفتاب نی ام. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲ بهمن ۱٣۹۷ -  ۲۲ ژانويه ۲۰۱۹

 به دیدن ار چه کم از چشمِ آفتاب نی ام،
چو چشمِ شیخ ،خطابین وعیب یاب نی ام.
از آفتاب نباشد که سایه تاریک است:
ز سایه، داورِ آثارِ آفتاب نی ام.
به ماه خُرده نگیرم که نورش از خود نیست:
اگرچه بی خبر از رازِ ماهتاب نی ام.
نمای هستی ی کیهان ز رنگ و آهنگ است:
و من کژی بین در این سرابِ ناب نی ام.
ستاره چشمک باز است تا سحر با من:
به چشمِ باز، شبان، ماه وش به خواب نی ام.
چو رنگ ها همگی چشم و دل نوازندم،
در این زمینه ی خاص، اهلِ انتخاب نی ام.
ولی سیاه می آید حجابِ مطلقِ رنگ:
وز این بُوَد که پذیرنده ی حجاب نی ام.
به ره، چو مه، ز چهِ ناگهان هراس ام نیست:
چرا که تازان بر توسنِ شتاب نی ام.
روانگی م از آلودگی مصون دارد:
خوشا که همچو به گودال مانده آب نی ام.
برای عشقِ توان سوز، اگر چه پیرم من،
ولی دچار به کمبودِ توش و تاب نی ام.
کِشان مراست به زیبایی ی خود؛ ارنه، خوشا
که بی خبر ز فریبایی ی سراب نی ام!
بدان که ماهی ی تاب ام به خُشک جان داده ست:
بدان دمی که ببینی به پیچ و تاب نی ام.
دچارِ زلزله ی دایمی ست خانه ی من:
طبیعی است که آزاد از اضطراب نی ام.
هراسِ من بُوَد از دزدِ مُحتسب: ورنه،
در اضطراب ز ناپاکی ی حساب نی ام.
از آن بدان که بدانم کجا بَرَدمان شیخ:
اگر که همرهِ این دُزدِ انقلاب نی ام.
فسانه های خدایی ش داردم سرگرم:
وگرنه، شیفته ی آن کُهن کتاب نی ام.
به غربت ام ز سحر خوانی ی موذن دور:
خوشا که در تعب از بانگِ این غُراب نی ام!
به دوری از وطن، از مایه های شادی ام است:
همین، همین، که گرفتارِ این عذاب نی ام.
مراست سرکشی از شیخ مایه ی مستی:
وگرنه، واله ی نوشیدنِ شراب نی ام.
وَ، تا که مُفتی ی ما پاک نشمرد آن را،
دمی مباد که مست از شرابِ ناب نی ام!
وَ شعرم از غمِ غربت شکفته تر گردید:
ز عمرِ خویش نگویم که کامیاب نی ام.

دهم اردیبهشت۱۳۹۶،
بیدرکجای لندن