اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۷ بهمن ۱٣۹۷ -  ۶ فوريه ۲۰۱۹

بیش از ۴۰۰ هزار نیروی انسانی در شهرداری ها اشتغال دارند. در تهران بیش از ۷۰ هزار نفر در شهرداری ها بکار مشغولند. اعتصاب و تجمع های کارگران شهرداری در سطح سراسری علیه پایین بودن حقوق ها و توطئه های پیمانکاران در شهرهای مختلف درجریان است. در سه ماهه اخیر کارگران شهرداری در دست‌کم ۱۰ شهر یعنی شهرهای نیشابور، شوشتر، شادگان، دزفول، آبادان، بندر امام، مریوان، آبژدان اندیکا، حمیدیه و لالی (خوزستان) نیروهای پیمانکاری‌ای بودند که به دلیل معوقات مزدی اقدام به اعتراض جمعی کرده‌اند.

اعتصاب کارگران شهرداری علیه پایین بودن دستمزدها و علیه پیمانکارانی که توسط نهادهای مالی و تجاری حکومتی درست شده اند، مبارزات کارگران را با دشواری بیشتری روبرو کرده است. اعتراض و اعتصابات کارگران شهرداری عموما با وعده های توخالی نهادهای شهرداری مواجه میشود، کمتر مواردی را ما شاهدیم که شهرداری ها به خواستهای کارگران شهرداری جواب درست و حسابی و سر راستی بدهند و خواستهایشان را عملی و اجرایی کرده باشند. بهبودهای جزیی هم به ندرت دیده میشود. دولت و شهرداری ها عملا با اختاپوس پیمانکاران در به تباهی کشاندن زندگی و معیشت کارگران همدست هستند و خود را در مقابل کارگران بی وظیفه کرده اند. دولت و شورای عالی کار دستمزدهای کمتر از یک و نیم میلیون تومان را به کارگران تحمیل کرده و با دستمزدهای ناچیز فقر مطلق را به طبقه کارگر و کارگران شهرداری تحمیل کرده اند.

اولین و جدیترین خطر برای کارگر شهرداری اخراج و بیکارسازی است که در صورت عملی شدن از مزایای سابقه شغلی، بیمه بیکاری و خدمات اجتماعی محروم و یا در پایین ترین سطح مبالغ ناچیزی توسط شهرداری ها پرداخت میشود. دولت و شهرداری ها سیاست محروم نگه داشتن کارگران شهرداری و ندادن مزایا را به وسیله دلالان انسانی یا پیمانکاران اجرایی میکنند، اقدامیکه امثال خانه کارگر و ایلنا نمیتوانند و نمیخواهند آنرا بعنوان معضل و ستم طبقاتی دولت به کارگران، بیان کنند.

کارگران شهرداری که با قراردادهای مستقیم شهرداری ها وارد چرخه کار میشوند با پایین بودن دستمزدهای چند برابری زیر خط فقر نیروی کارشان را در اختیار دولت و شهرداری ها میگذارند و آن بخش عمده از کارگران شهرداری ها که با قراردادهای موقت در شهرداری ها کار میکنند، با دستمزدهای چند برابری زیر خط فقر و استثمار پیمانکاران مواجه هستند. سیاست تحمیل مزدهای ناچیز و چند برابری زیر خط فقر توسط دولت و حکومت اسلامی سرمایه به کارگران در سطح سراسری تحمیل میشود.

آنچه واضح است و از اعتراضات کارگران شهرداری ها شنیده میشود، دولت و شهرداری ها مسئول جوابگویی و تحقق خواستهای اعتراضی کارگران شهرداری هستند. دستمزدهای بالای خط فقر و امنیت شغلی و برخورداری از استانداردهای ایمنی محیط کار و امکانتات ایمنی، باید توسط دولت و شهرداری ها تامین شوند. قراردادهای کار باید بدور از دخالت و نقش پیمانکاران و یا واسطه های دست ساز دولت و شهرداری ها، و با حضور و توافق نمایندگان منتخب کارگران امضا شود.

نزدیک به نیم میلیون نفر از کارگران در شهرداری ها علیه پایین بودن دستمزدها در مبارزه ای پیگیر قرار دارند، و در شرایطی که به پایان سال ۹۷ نزدیک میشویم و بحث تعیین حداقل دستمزد توسط کارگران مطرح میشود، کارگران شهرداری ها با تجارب ارزنده ای که در اعتصابات کسب کرده اند، جا دارد برای افزایش حداقل دستمزدهای بالاتر از خط فقر، در کنار مبارزات کارگران در سطح سراسری قرار گیرند. نهادهای ریز و درشت حکومت اسلامی این روزها اعلام کرده اند که دستمزدها باید تا سطح ۴ میلیون تعیین شوند. طبقه کارگر در سال گذشته اعلام کرده است که تعیین حداقل دستمزدها باید بالاتر از خط فقر باشد، خط فقر هم اکنون در تهران بالای ۵ میلیون تومان است. کارگران در سطوح مختلف دیگر زندگی زیر خط فقر را نمیتوانند تحمل کنند و برای تغییر این وضعیت بمیدان می آیند.

اعتراضات کارگران شهرداری همچنان ادامه دارد، خواستهای آنها علیه پایین بودن دستمزدها و علیه خط فقر و مزایای پرداخت نشده در جریان است. کارگران شهرداری بخش نزدیک و مهمی از زندگی شهروندان در شهرها هستند. تامین معیشت، امنیت شغلی و برخورداری از بالاترین امکانات ایمنی و ساعت کار مناسب و دستمزدهای بالای خط فقر فوری ترین خواست این کارگران است. شهروندان جامعه، طبقه کارگر و فعالین اجتماعی باید تلاش کنند که از اعتصابات کارگران شهرداری حمایت کنند، پوشش خبری در میدیای اجتماعی، و تجمع های حمایتی از خواستها و مبارزات کارگران شهرداری را تامین کنند. کارگران شهرداری هم طبقه ای شریف کارگران و مزدبگیران جامعه هستند که باید از بیشترین حمایتهای انسانی برخوردار شوند.

نسان نودینیان
۱۷ بهمن ۱٣۹۷ - ۶ فوریه ٢٠١٩