متن صحبت در مراسم بزرگداشت خانم لطفی
جمع مادران یکی از فعالترین و موثرترین تشکلهای دمکراتیک


مهدی فتاپور


• جمع مادران کار بزرگی که کردند، این بود که موفق شدند بر تمایزات و شکافهای ایدئولوژیک و سیاسی غلبه کنند. در جمع آنها مهم نبود که فرزندانشان به کدام سازمان سیاسی وابسته بودند مهم این بود که آنها مادر و یا خویشاوند کسانی هستند که توسط استبداد به قتل رسیده یا زندانی شده اند. بجز مادران مجاهد که منضبط بوده و ترجیح میدادند مستقل حرکت کنند، تمامی سمت گیریهای اپوزیسیون در جمع مادران حضور داشتند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٨ اسفند ۱٣۹۷ -  ۹ مارس ۲۰۱۹



من اولین بار در سال ۴۷ با خانم لطفی آشنا شدم. در آنزمان از نظر من او مادر دوستم انوشیروان لطفی بود. در رفت وآمدهایی که گاهگاهی بخانه انوش داشتم متوجه شدم که او با سایر مادرها تفاوت دارد. او با ما رابطه برقرار میکرد. به ما احترام میگذاشت. برای کارهای ما ارزش قائل بود و نحوه رفتارش بگونه ای بود که احترام ما را نیز جلب میکرد. انوش در اواخر سال ۵٣ به تیم های چریکی پیوست و خیلی زود در فروردین ۵۴ دستگیر شد. او در زندان برایم تعریف کرد که ماههای قبل از مخفی شدن دشوارترین روزهای زندگیش بوده. سخت ترین لحظات، زمانی بود که او میخواست تصمیمش را به مادرش اطلاع دهد و با او خداحافظی کند. خانم لطفی به او گفته بود حالا که داری میروی و دیگر همدیگر را نخواهیم دید، من هم با تو می آیم و به سازمان می پیوندم و انوش اینرا نپذیرفته بود.

در طی سال ۱٣۵۰ بحز تعداد معدودی اکثر اعضای سازمان چریکهای فدایی خلق دستگیر و یا در درگیریهای خیابانی کشته شدند. تمامی آنان و بخش عمده مسئولان و فعالان جنبش دانشجویی در زندانهای اوین و قزل قلعه زندانی بودند و مرکز ملاقاتیها و ارتباط خانواده آنان زندان قزل قلعه بود. جمعی که تحت عنوان مادران زندانیان سیاسی شناخته شده در سال ۵۰ ابتدا در برابر زندان قزل قلعه شکل گرفت و در سالهای بعد گسترش یافت و تا بامروز نیز تداوم یافته. در تداوم فعالیت این جمع مادران زیادی مشارکت داشتند. خانم لطفی بعنوان سمبل این جمع شناخته شده. بزرگداشت خانم لطفی بزرگداشت تلاشهای همه این مادران است.
خانم لطفی باعتبار خصوصیات شخصیش مورد احترام همه مادارن بود و باعتبار همین خصوصیات سمبل فعالیت های این جمع گردید. وی میتوانست با دیگران رابطه بگیرد. حرفهایش از ته دل در می آمد و به همین دلیل میتوانست اعتماد شنوندگان را جلب کند. اگر ما در کشورمان شرایط دمکراتیک داشتیم و حزب چپ امکان فعالیت آزاد و قانونی داشت خانم لطفی یکی از برجسته ترین و شاید برجسته ترین فردی بود که میتوانست کار توده ای بکند و با مردم صحبت کرده و اعتماد جلب کند و شاید میتوانست یکی از کاندیداهای اصلی این حزب برای پارلمان باشد. او بدرد همه میرسید. با تک تک مادران رابطه شخصی داشت. او توانایی مدیریت داشت و بهمین دلیل در جمع کردن مادران و تداوم فعالیت آنان نقش مهمی داشت

مادران زندانیان سیاسی یکی از فعالترین و موثرترین تشکل های مدنی دمکراتیک کشور ما در پنجاه سال اخیر بوده و هستند. این جمع پنجاه سال تشکل بی شکل خود را حفظ کرده و فعالیت کرد. این جمع از جمع مادران فرا رفته و خیلی زود به یک تشکل دمکراتیک، مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و حقوق بشری فرا روئید. آنان در شرایطی که ارتباطات مثل امروز سریع و عمومی نبود در انعکاس جنایت هایی که صورت گرفت و جلوگیری از خاموش شدن صدای دادخواهی نقش تعیین کننده داشتند.
جمع مادران کار بزرگی که کردند، این بود که موفق شدند بر تمایزات و شکافهای ایدئولوژیک و سیاسی غلبه کنند. در جمع آنها مهم نبود که فرزندانشان به کدام سازمان سیاسی وابسته بودند مهم این بود که آنها مادر و یا خویشاوند کسانی هستند که توسط استبداد به قتل رسیده یا زندانی شده اند. بجز مادران مجاهد که منضبط بوده و ترجیح میدادند مستقل حرکت کنند، تمامی سمت گیریهای اپوزیسیون در جمع مادران حضور داشتند. در جمع آنها خانم حکمت جو یا خانم لطفی یا سنجری یا بهکیش یا صلاحی و... همه بیکسان دارای احترام بودند. در این زمینه آنها با فاصله زیاد از تمامی تشکلهای مشابه و بالاخص سازمانهای سیاسی اپوزیسیون و چپ در خارج کشور پیش بودند. مشکلی که هنوز هم نیروهای سیاسی و بخش عمده تشکلهای دمکراتیک در خارج از کشور نتوانسته اند بر آن غلبه کنند در تشکل مادران از همان روزهای ابتدایی حل شده بود.

خانم لطفی در سخنرانیش بیست سال پیش در شهر کلن به چهار واقعه تاریخی اشاره میکند.
۱. شکل گیری جمع مادران در سالهای قبل از انقلاب و تداوم آن در سالهای پس از انقلاب تا بامروز.
۲. واکنش مادران به شنیدن خبر اعدام فرزندانشان و شرایطی که در این زمینه در سالهای دهه شصت وجود داشت.
٣. پیدا کردن گورهای جمعی اعدامیهای سال ۶۷، کنار زدن خاک ها و عکس گرفتن از برخی اجساد.
۴. مشکلاتی که آنها در رابطه با خبردهی با آن مواجه بودند و بطور مشخص دشواریهای که بخاطر تلاششان برای ملاقات با گالیندوپل تحمل کردند

لینک سخنرانی خانم لطفی - کلن
www.facebook.com

چهار واقعه تاریخی که منعکس کننده بخشی از تلاشهای مادران است. تا بامروز هر یک از آنان از زوایه سیاسی تاریخی مورد توجه و بحث قرار گرفته اند. جا دارد که به هر یک از زاویه واکنش و فعالیت های مادران پرداخته شود.
با مرگ خانم لطفی و تعداد دیگری از مادران مثل خانم صلاحی، خانم معینی، خانم حکمت جو، خانم محسنی، خانم آل آقا، خانم سنجری و... و بیماری تعداد دیگری از این جمع نظیر خانم شریفی میرود یک دوره تاریخی در این زمینه پایان یابد. زندانیان سیاسی و اعدامهای سیاسی عقیدتی در ایران وجود دارند و تلاشهای مادران زندانیان تداوم خواهد یافت ولی در سالهای گذشته وسایل ارتباط جمعی به گستردگی امروز نبود. انعکاس خبر سرکوب و اعمال فشار با دشورای مواجه بود. امروز از طریق اینترنت و وسایل ارتباط جمعی هر اقدامی بسرعت در ابعاد وسیع منعکس میشود، ولی سی سال قبل خیلی ها از خبری بعظمت فاجعه کشتار زندانیان سیاسی با همه تلاشهایی که صورت گرفت بی خبر ماندند. جمع مادرانی که خانم لطفی بعنوان یکی از چهره های اصلی و سمبل آنان شناخته شد؛ در چنین شرایطی فعالیت کردند. به این اعتبار یک دوره تاریخی میرود که پایان یابد و اعتراض به سرکوب و اختناق در اشکال دیگری و در ادامه تلاشهای جمع مادران تداوم یابد.

یاد همه آنها گرامی باد
مهدی فتاپور