• شورای بازنشستگان ایران به مناسبت نزدیک شدن نوروز و آغاز سال نو بیانیه ای منتشر کرد و سختی ها، کمبودها و محرومیت های اکثریت مردم در استقبال از سال نو را مورد انتقاد قرار داد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۲ اسفند ۱٣۹۷ -  ۱٣ مارس ۲۰۱۹

اخبار روز: شورای بازنشستگان ایران به مناسبت نزدیک شدن نوروز و آغاز سال نو بیانیه ای منتشر کرد و سختی ها، کمبودها و محرومیت های اکثریت مردم در استقبال از سال نو را مورد انتقاد قرار داد.
در این بیانیه که با عنوان «عید نوروز ۹٨ و رونمایی بیشتر از فاصله ی طبقاتی» منتشر شده، چنین آمده است:


نوروز برای عده ی قلیلی برج نشین مرفه، فراتر از معنای واقعی جشن سال نو است.
با بریز و بپاش های بی حد و حصر، تغییر دکوراسیونهای نالازم و پرهزینه، عیدانه های طلایی، سفرهای خارجی و مواردی که شاید به ذهن ما نمی‌رسد چون چنین زندگی شاهانه ای را نه تنها تجربه نکرده ایم بلکه از نزدیک هم ندیده ایم فقط از طریق کتاب‌ها شنیده ایم که بقول ضرب المثل معروف "شنیدن کی بود مانند دیدن".
البته بعید است این سبک زندگی و برگزاری آنچنانی مراسم جشن ها و حتی عزاهایشان که برای ما رویایی دست نیافتنی است برای آنان ذوق خاصی ایجاد نماید چون هر زمان اراده کنند ممکن و تکرار شدنی است.
بسان روز روشن است که تمامی این امکانات فوق تصور، حق این طیف محدود نیست چون یا خود و یا نسل قبل از خود بدون ذره ای زحمت فقط بواسطه ی زندگی انگل وار و تغذیه از دسترنج دیگران تصاحب کرده اند.

نقطه ی مقابل این طیف محدود، مردمانی هستند که با دیدن برنامه های تلویزیونی و شاید مشاهده ی اقوام و آشنایان، پی خواهند برد که کوچکترین اثری از تغییر نوروزی در ظاهر خانه و اعضای خانواده ی آنها نیست.
نه لباسی نویی، نه آجیل و میوه و شیرینی و نه غذای مناسبی که از حداقل نیازهای ضروری یک خانواده در جشن نوروز است، در این ایام شادیهایشان که نه، بلکه حسرت ها و در برخی موارد تنش های افراد خانواده دو چندان عمیق تر خواهد شد.
ازطرفی کارتن خواب ها آنان که سهمشان از ثروت ملی زیر صفر است و با هیچ و پوچ دمخورند شاید راضی تر از دسته ی قبل باشند زیرا حداقل سرمای استخوان سوز زمستان و مشقت های جانکاهش با فرا رسیدن بهار رو به پایان است.

نوروزی که سالها برای مردم از هر طبقه ای فرصتی برای دید و بازدید و شادمانی بود ، چنان پرهزینه و غم انگیز شده که این فرصت خوشی سالی یکبار هم از اکثریت مردم گرفته شده و مزدبگیران، بازنشستگان و میلیونها زن و مرد بیکار این جامعه از برپائی و رعایت ملزومات پرهزینه آن دغدغه داشته و شادی را به غم تبدیل کرده اند.
آنچه برایمان مانده ایام تعطیلات آنست.

چاره چیست؟ در صورتیکه ما از دور نظاره گر این درخت سمی که فقط تنه، برگها و شاخه های مسموم خود را تغذیه می‌کند، بوده و با حسی توام با هراس و نفرت منتظر باشیم که شاید زمانی معجزه ای رخ دهد. نه تنها ذره ای از این تبعیض و نابرابری کاسته نخواهد شد، بلکه فزونتر از قبل، مال و روان و جانمان به یغما میرود.
ضروریست علیه ریشه های این تبعیض شفاف و سر بفلک کشیده که روز به روز بیشتر از قبل با تمام گوشت و پوست خود آنرا لمس می کنیم منسجم، همگام و همصداتر، با حضور در کف خیابان، دادخواهانه مطالبات بحق خود را فریاد بزنیم که در سایه ی این یکپارچگی دیری نخواهد پایید که برای همگان

"بهار خنده خواهد زد و ارغوان خواهد شکفت"

شورای بازنشستگان ایران