در رابطـه با ایران
سخنان خانم سگولین رویال کاندیدای ریاست جمهوری فرانسه
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
شنبه
۱ ارديبهشت ۱٣٨۶ -
۲۱ آوريل ۲۰۰۷
"... ایران هم باید مانند کره شمالی در تصمیم خود تجدید نظر کند و از تعقیب برنامه هستهای خود به منظور دستیابی به سلاح هستهای دست بکشد. ایران باید بداند که اگر همچنان به شیوههای تحریکآمیز و مداوم خود با جامعه بینالمللی اصرار نماید و آنرا به کلی کنار نگـذارد، شیوههایی که به حرف آخر سردمدارانش تبدیل شده، در صورت انتخاب شدن من به ریاست جمهوری، نخواهد توانست جایگاهی را که به خاطر قدمت تمدن و فرهنگش در جامعه بینالمللی دارد، بدست آورد.
همانطور که میدانید، من از خیلی وقتها پیش در رابطه با پرونده هستهای ایران، مواضع محکم و روشنی اتخاذ نمودهام. در آن زمان من تقریبا تنها بودم و بنوعی در انزوا قرار گرفته بودم. حتی پارهای از اشخاص حرفهای مرا به تمسخر میگرفتند، ولی روند مسائل امروز، درستی مواضع مرا روشن ساخته است.
میبینید که بیتجربگی در مسائل بینالمللی که مرا آن موقع بدان متهم میساختند، چگونه تبدیل به باتجربه بودن و واردبودن در مسائل بینالمللی شد. من گفتم این روح و مضمون پیمان عدم گسترش سلاح هستهایست که از طرف حاکمیت تهران زیر پا گـذاشته میشود و من اضافه کردم که باید به سردمداران حکومت ایران درست به شیوه و لحن خودشان جواب داد، باید به آنها گفت: از آنجا که روشن است شما به بهانه دستیابی به انرژی هستهای غیرنظامی در صدد دستیابی به سلاح هستهای هستید، ما هم مجبوریم که دستیابی شمار به انرژی هستهای غیرنظامی را بگیریم تا راه را برای دستیابی شما به سلاح هستهای ببندیم.
این موضع که به نظر من موضع درستی است و من بر این باورم که تنها موضع واقعیای است که با روح و مضمون پیمان عدم گسترش سلاح هستهای مطابقت دارد. لذا، اگر بنده به ریاست جمهوری انتخاب شوم، تغییر موضع نخواهم داد و تسلیم هیچ تهدید و شانتاژی نیز نخواهم شد. و این همه به این خاطر است که صلح جهان در خطر است و به مخاطره انداختن صلح جهان، در واقع آینده فرزندان ما و نسلهای آتی را به خطر میاندازد. وانگهی این سیاست جدی و محکمی که من در پیش گرفتهام، این عدم قبول شانتاژ هستهای و ارعاب از طرف من، در واقع همان چیزی است که مردم ایران، اعم از زن و مرد، از ما انتظار آنرا دارند: آری دانشجویان ایران که قهرمانانه به مقاومت در برابر دیکتاتوری میپردازند، زنان ایران که به پا خاستهاند و حاضر به تمکین نیستند، انسانهای لائیک ایرانی، روشنفکران ایرانی که حاضر نیستند فرهنگ بزرگ ایران به دست فرقهای (عشیرهای) به گروگان گرفته شود، طبقات میانی ایرانی که دیگر تاب تحمل مصادره ثروتهای کشور و پول کلان حاصله از فروش نفت از جانب یک الیگارشی خرد و کوچک را ندارند. همه و همه انتظار دارند که صدایی رسا در راستای تشویق آنها بلند شود و به پشتیبانی از آن بپردازد و من دلم میخواهد و من میخواهم که این صدا یک بار دیگر از آن فرانسه باشد.
بطور کلی به نظر من، فرانسه این مسئولیت ویژه را بعهده دارد که در تمام نقاط جهان حافظ و ناظر رعایت حقوق بشر باشد، فرانسه که مشهور به کشور حقوق بشر است، باید همچنان در این زمینه روشناییبخش باشد و به وظیفه خود در این زمینه جدا عمل نماید.
کاندیدای حزب سوسیالیست برای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه،
این سخنان در روز ۱۲/۴/۲۰۰۷ در یک گردهمایی چهارهزار نفره در شهر متس(mets) بیان شده بود
|