بیانیه شورای بازنشستگان ایران بمناسبت یکصدمین سال سازمان بین‌المللی کار ILO



اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ خرداد ۱٣۹٨ -  ۱۰ ژوئن ۲۰۱۹


سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۱۹ بعد از جنگ جهانی اول و عمدتا" تحت تاثیر انقلاب کارگری در شوروی که معادلات جهانی را بنفع طبقه مزدبگیر تغییر داد ، ایجاد شد.
این سازمان که از زیرمجموعه‌های سازمان ملل متحد به حساب می‌آید هر ساله کنفرانسی در ماه ژوئن برگزار می‌کند.
امسال ، صد و هشتمین اجلاس سازمان بین‌المللی کار (ILO) از دهم تا بیست و یکم ژوئن ( ۲۰ تا ۳۱ خرداد) در ژنو برگزار می‌شود.

بنا به تعریف قرار است در این سازمان حقوق بنیادین کارگران دنبال و برای احقاق آن قوانین و مقرراتی تدوین شود. اما عملا" بعد از گذشت ۱۰۰ سال ، این سازمان علیرغم تدوین قوانین و مقررات برای به سامان آوردن روابط کار ، تاثیرچندانی در وضعیت طبقه مزدبگیرجهانی نداشته و دولت ها در راستای منافع سرمایه ، برای اجرای قوانین و مصوبات آن تلاشی نمیکنند. آنچه که بهبود شرایط مزدبگیران جهان را نسبت به صد سال پیش نشان میدهد عمدتا" ناشی از مبارزات مستقیم و نتیجه کشمکشهای پیروزمند آنان با کارفرمایان و دولت هایشان بوده است.
تدوین استاندارد‌های جهانی بدون ضمانت اجرائی از طرف کشور‌های عضو و بدون تشکلات مستقل و قدرتمند مزدبگیران ،عملا" نتایجی برای بهبود معیشت نیروی کار نخواهد داشت.

امسال نیز طبق معمول، در غیاب تشکلهای مستقل و بدون نمایندگان واقعی کارگری ، نمایندگان حکومتی از سه گروه کارگری، کارفرمایی و دولت از ایران به اجلاس سالانه سازمان بین‌المللی کار می‌روند.
در ایران ، درحالیکه طبقه مزد بگیر بدترین شرایط و فشارهای معیشتی را طی ۴۰ سال اخیر تجربه میکند و با وجود لشکر میلیونی بیکاران شرایط سختی را میگذراند ، رویکرد سیاستهای سرمایه داری بازارآزاد و شتاب گرفتن اجرای آن توسط دولت ، باقیمانده دستاوردهای مبارزات پیشین طبقه کارگر را بطور مستمر مورد تعرض قرارمیدهد.

طبقه کارگر در ایران با همه فشارها و سرکوب ها ، برای بهبود شرایط زندگی خود همواره مقاومت و مبارزه کرده و در حالی یکصدمین سالگرد سازمان جهانی کار برگزار میشود که نیروی کارایران بدون حمایت این سازمان جهانی ، در سخت ترین وضعیت معیشتی خود ، در اوج کشمکش با سرمایه داری حاکم برایران مطالبات خود را دنبال کرده و در این راه با احضار و بازداشت و حبس فعالین خود، هزینه سنگینی را تحمل میکند.
مزد بگیران ایران گرچه امید چندانی به این سازمان های تحت کنترل حکومتها و نهادهای سرمایه داری جهانی ندارند و میبینیم که در چنین شرایطی نمایندگان دولتی ایران در ترکیب هیات رئیسه سازمان بین‌المللی کار قرار میگیرند! ، اما با اتکاء و پشتگرمی به مبارزات خود، در اعتناء به تریبون های بین المللی برای انعکاس صدای این طبقه بزرگ اجتماعی ، رویگردان نیست.

شورای بازنشستگان ایران
۲۰/٣/۹٨ ( ۱۰ ژوئن ۲۰۱۹)