در دهمین سالگرد جنبش سبز یاد همه جانباختگان گرامی باد! -علی صمد



اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۶ خرداد ۱٣۹٨ -  ۱۶ ژوئن ۲۰۱۹



در دهمین سالگرد جنبش سبز قرار داریم. این جنبش به عنوان یک رخداد بزرگ تاریخی به شدت سرکوب شد و به خواسته های اولیه اش مانند ابطال انتخابات و برگزاری انتخابات مجدد نرسید. اما با تداوم این جنبش مطالبات و شعارهای آن افزایش یافت و می توان ادعا کرد که مطالبات دمکراتیک آن زنده است و شاخصه زنده بودن آن به خواسته های دمکراتیک گروه های وسیعی از جامعه بر می گردد که از هر فرصتی بهره گرفته و مطالبات خود را در سطوح مختلف جامعه مطرح می کنند. اهداف جنبش سبز در ادامه طرد دیکتاتوری، تامین حقوق شهروندان، برگزاری انتخابات آزاد و استقرار دمکراسی و جمهوری در کشور بود. این اهداف تاکنون تامین نشده و همچنان مطالبه گروه های وسیعی از جامعه است.

بی تردید در شکل گیری، گسترش و تداوم حیات جنبش سبز، خانم رهنورد، آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی نقش بارز و برجسته ای داشتند. آنها با پذیرش هزینه های سنگین در مقابل کودتاگران ایستادند، در مقابل فشارها سر فرود نیآوردند و از حقوق مردم در مقابل استبداد دفاع کردند.

جنبش سبز بی ریشه نبود. جنبش سبز از یک سو ریشه در مطالبات تاریخی و دمکراتیک مردم ایران و از سوی دیگر در بحران های حکومت ایران داشت. حکومت های خودکامه در ذات خود بحران های متعددی را پرورش می دهند. بحران در انسجام درونی، بحران در مشروعیت ایدئولوژیک و ناکارآمدی در هدایت امور. حکومت ایران با بحران مشروعیت، بحران کارآمدی و شکاف های درون حکومتی دست و پنجه نرم می کرد. بحران کارآمدی از زمان روی کار آمدن احمدی نژاد عمیق تر شده و تاثیرات بسیار مخربی بر حیات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر جای گذاشته بود. در مقابل وخامت بحران کارآمدی، نیروی وسیعی از مردم خواستار بهبود وضعیت کشور بودند. آن ها به انتخابات امید بستند و می خواستند از کانال صندوق رای وضعیت کشور را تغییر دهند. اما جریان حاکم دست به کودتای انتخاباتی زد و با دست بردن در آرای مردم، کاندیدای مورد نظر خود را از صندوق ها بیرون آورد. سخنان فرمانده سپاه در دوره های مختلف در رسانه ها به وضوح نشان داد که ولی فقیه، فرماندهان سپاه، نیروهای امنیتی و راست افراطی از قبل تدارک کودتا را دیده بودند.

جنبش سبز جنبش اعتراضی علیه کودتای انتخاباتی بود ولی در تداوم حیات خود به جنبش فراگیر با شعار طرد دیکتاتوری رسید و نیروهای وسیعی از جامعه را در بر گرفت. در داخل و خارج از کشور نیروهای وسیعی به حمایت از این جنبش برخاستند. نقطه قوت جنبش سبز در اعتماد، تنوع و رنگارنگی آن بود. این جنبش نه به یک طیف و گرایش، بلکه به گرایش های مختلف فکری ـ سیاسی تعلق داشت. از اینرو جنبش سبز بستر مساعدی را برای کم رنگ کردن مرز خودی و غیرخودی، گفتگو، نزدیکی و همکاری بین نیروهائی سیاسی که خود را جزو جنبش سبز می دانستند، فراهم آورد.

جنبش سبز نمونه ای از گفتگو، همراهی، اعتماد و همبستگی اجتماعی میان گرایش های مختلف جامعه در داخل و خارج از کشور بود. فعالین و طرفداران این جنبش در خارج از کشور با هماهنگی و همکاری میان بخش های وسیعتری از مردم توانستند همکاری های متنوعی را با کمک هم برای دفاع از مطالبات و اعتراضات معترضان در داخل، سازمان دهند. کودتاگران با سرکوب خشن نگذاشتند جنبش سبز به اهداف خود برسد. اما یادمان نرود که تجربه جنبش سبز گران و خونین بدست آمده و می بایست از تجربه آن برای حرکت های مدنی و اجتماعی بعدی استفاده کرد. اقشار، طیف ها و طبقات اجتماعی مختلف کشور می بایست بدنبال قدرتمند کردن خود از طریق تشکل یابی مستقل و تقویت جامعه مدنی باشند. هر کجا که جامعه مدنی پر قدرت باشد امکان تغییرات ساختاری همه جانبه، راحتر بوجود می آید.

در مبارزات فعالین جنبش سبز بیش از صد نفر جانشان را برای رسیدن به اهداف دمکراتیک این جنبش از دست دادند و حکومت با توسل به خشونت، شکنجه و زندان، مطالبات مدنی و دمکراتیک این مبارزین را سرکوب کرد.
در سالگرد دهمین سالگرد جنبش سبز قرار داریم و یاد جان باختگان این جنبش مترقی و دمکراتیک را گرامی می داریم! یاد عزیزان جان باخته این جنبش همشیه در میان ماست و فراموششان نخواهیم کرد!