نشانِ بودنِ بوده ی من! – سروده ای منتشر نشده از اسماعیل خویی


اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣۰ دی ۱۴۰۱ -  ۲۰ ژانويه ۲۰۲٣


۱

آینده من و تو را گر از یاد بَرَد،

هرگز مگمان کز سرِ بیداد بَرَد:

تا نآمدگان جا به جهان کم نآرند،

بایاست که مایان همه را باد بَرَد!

۲

چون باد، که هر برگ که افتاد بَرَد،

آینده مرا هم، چو تو، از یاد بَرَد.

منویس به سنگِ گورِمن هیچ جُز این:

کاین سنگ شود خاک و وَرا باد بَرَد!

۳

جویی گر اثر زجانِ آسوده ی من،

بیهوده مجو در تنِ فرسوده ی من:

در شعرِ زمانه باد، اگر خواهی یافت

یک واژه نشان زبودنِ بوده ی من!


دوازدهم دیماه ۱۳۹۸،

بیدرکجای لندن

خبرهای بیشتر را در تلگرام اخبار روز بخوانید