عنوان : مقصر اصلی چپ ها هستند
آقای محققی زبان و قلم نه یاری آن را دارد و نه میتواند بیش از آنچه شما نوشته اید، بنویسد و یا بیان کند. واقعا بدرستی نازا بودن و حیران و گنگ بودن این مردم را ترسیم کرده اید و چرایی آن را به زیبایی کنکاش کرده اید. اما، با اجازه شما میخواهم یک زاویه دیگری را به چرایی این مات و مبهوت شدن و یا مسخ شدن را بگویم. به نظر من این بلایای "اسمانی" (اسلامی) نمیوانست بعد از ۱۴۰۰ سال بر سرزمین مان مستولی شود اگر چپ آگاهی چپ بودن و شدن را داشت. نیمی از چپ که به پابوسی جنایتکاران رفتند و نیمه دیگر گروه گروه از یارانش را اسلام ربود و آنانی که مانده گیج و مات شدند. مبارزات در بطن جامعه و ستیز با دشمن که در سالهای ۵۰ مسلط بود به مبارزات اینترنتی و مصاحبه خود با خود نزول کرد. انبوه سازمان های چپ (آنانی که در فکر خدمت درباره گاه رژیم، بازگشت به سلطنت، یا دست تکدی دراز کردن بسوی امیریالیست ها نیستند) سیاست و هدفشان شده: امروز را به فردا موکول کردن و در فکر "ظهور" واقعه و یا فردی هستند. یک روز عملکرد بی عملی و نازا بودنشان به هورا کشیدن از "رهبران" سبز میشود و دچار آلزایمر شده و نمیدانند که جنایتکار، جنایتکار هست حال میخواهد شال سبز داشته باشد یا شال فلسطینی. یک روز فلان گمنام که میخواهد دمکراسی خواهی اسلام و نبود تضاد بین اسلام و دمکراسی را نشان دهد و جایزه صلح نوبل نصیب اش میشود، امامش میشود و روز دیگر اگر کسی در همان اندازه و قواره ولی بدور از خرافات اسلام میخواهد جنایت رژیم را سند کند و مانده گار چماق تفکیر را به سراغش روانه میکنند و ولامصیبت ها که دست نشانده گان امپریالیست دارند جنایات رژیم را در دادگاهی عنوان میکنند و حتمن کاسه ای زیر نیمه کاسه. این چپ با هر چه مبارزه هست مخالفت دارد و هر قدمی که علیه رژیم میشود را به گمراه میبرد. چپ که چنین هست، دیگر چه انتظاری از مردم؟
شاد باشید. ممنون از مقاله زیبایتان
۵۰٣۹۰ - تاریخ انتشار : ۲۹ آذر ۱٣۹۱