از : ناصر اطمینان
عنوان : شعری قابل تامل
شعر من بودم آنکه...، شعری دل نشین است.
در این شعر، شاعر در حین تماشای آتش، حیرت زده خود را در میان آتش به تماشا می نشیند. آیا چه می گذرد در درون شاعر که این تداعی در ذهن او می نشیند؟
شعر من بودم آنکه...، شعری است که انسان را به تامل – به حال خویشتن- بر می انگیزاند. چه بسا شعله های رقصانی – از همان جنسی که شاعر را به سرودن واداشته است- در تک تک انسان های دوران ما نیز یافت شود.
۱۶٨٨٣ - تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣٨٨
|