عنوان : یک تاکتیک و استراتژی دفاعی اضطراری
با اینکه ‫رزیم گذشته به ظاهر و وجهه بین المللی اش خیلی اهمیت میداد و مدام دم از آزادی مردم و مطبوعات میزد و حتی زندانیان مریضش را آزاد و مرخص میکرد تا مبادا در زندان نمیرند و به حساب رژیم بگذارند. الان رژیم نزدیک به سقوط دوباره خودش را جمع و جور کرده، و قاطع و محکم بلند شده. بالاخره خط مشی و تجربه های مقطعی و موضعی و زیرزمینی گذشته با حکم و توسل به اسلحه ونبرد مسلحانه علیه رژیم از جانب برخی زندانیان رژیم گذشته و گروه ها و روشنفکران تندرو گذشته بعد از ۳۵ سال دارد کم کم بعنوان یک تاکتیک و استراتژی دفاعی اضطراری و ناگزیری جای خود را در بین توده ها باز میکند. مردم دارند کم کم متوجه میشوند که این رژیم واپس و تحجر گرای فعلی هزاران برابر بی مروت تر و بی اخلاق تر از رژیم مدرن گرای قبلی است که حداقل به قراردادها وسازمانهای حقوق بشری بین المللی احترام میگذاشت. مصالحه با این تتمه رژیم غاصب خونخوار بی رحم متجاوز بی اخلاق بجایی نمیرسد. آنان جز به کشتار مردم ناتوان و بی دفاع به راه حل دیگری فکر نمی کنند. پیشروان و رهبران جنبش مردم معترض باید تشکیلاتی و بلند مدت فکر کنند، طوریکه همیشه آماده برای بدترین سناریو حمله رژیم باشند. مردم هم باید در تظاهرات متشکل، سازمان یافته و عظیم خود به انواع وسائل دفاعی کوچک مجهز ومسلح شوند. همه مبتکرین، دانشمندان، مهندسین، تکنسین ها، مخترعین و صنعتگران ایران باید به مردم کمک کنند و برای مردم وسائل دفاعی ابتکاری و حتی جنگی مناسب را اختراع و تولید کنند. دانشجویان و استادان باید در همه جا به اسلحه های سرد و گرم مجهز باشند و نشان دهند که کشته شدن آنها توسط رژیم خونخوار چندان آسان هم نیست. حداقل ‫در حال حاظر برای محض احتیاط و دفاع ناگزیر و فرار موفق از دست مزدوران باید مردم با خود وسائل دفاعی نظیر چاقو، پنجه بکس، اسید، مواد محترقه داشته باشند و همه جا گروهی وتاکتیکی و هوشمندانه عمل کنند..........
۱۹۴٣۰ - تاریخ انتشار : ۱۰ دی ۱٣٨٨       

عنوان : جای تأسف است از این فقر اندیشه
راه حل انقلابی مساوی با راه حل سریع/یک شبه نیست. آن انقلاب یک شبه هم اصلا یک شبه نبوده و نیست، یک مقدمات دراز مدت را داشته تا به آنجا رسیده، وقتی شما می گویید اعتصاب سراسری برای از پا در آوردن رژیم، یعنی راه حل انقلابی جلوی پای مردم گذاشته اید. شما واقعا فکر می کنید که رژیم می نشیند تا شما اعتصاب سراسری را در صلح و صفا راه بیاندازید تا آن کم کم تحلیل رود؟ چرا نمی فهمید که این رژیم نظامی سراپا مسلح هفت خط روزگاره و از شما هم بر سنت توده ای و اکثریتی مسلط تر شده، دست جریان خط توده ایسم را تا آخر خوانده و سی سال تمام از آن بهترین بهره ها را برده و هر وقت هم لازم بوده در اسرع وقت چنان گوشمالی اش داده که حساب کار خودش را بکند.

آخر مگر این سی سال تجربه نکرده اید که رژیم هر حرکت انتقادی را که به مسالمت آمیز ترین شکل بوده، سرکوب کرده؟ چقدر ترور کرده چهره های فرهنگی و روشنفکر را که تنها از ابتدایی ترین حقوق انسانی حرف می زدند؟ شما منظورتان از انقلاب چی هست اصلا؟ مادری که دیگر حتا نمی تواند سر گور فرزندش هم برود، حق نفس کشیدن هم ندارد، شب و روز ندارد، چاره ای جز اعتراض ندارد. حالا شما بگو این انقلاب است یا اصلاحات؟ مهم نیست که شما چه نامی روی آن می گذاری، مهم اینست که مردمی دیگر بیش از این خواری و بی حقوقی را بر نمی تابند. شما نمی بینید یا خودتان را به ندیدن می زنید؟

تحلیل شما فاقد زمینه های واقعی در تاریخ مبارزات مردم در این سی سال است و با چهارتا مثال و تمثیل زدن از مارکس تا تاریخ روم و کارتاژ (که واقعا بی ربط و سطحی است) مستدل نمی شود.

بله مردم نباید بی حساب خود را به خطر بیاندازند، نباید انرژیهایشان به هدر برود، همه ی فکر و ایده و نیرویشان را باید به کار بگیرند تا با کمترین صدمه ها (که اغلب بزرگترین صدمه ها هستند) به بیشترین دستاوردها برسند، در ضمن این مردم که نیمی شان زنان هم هستند یادشان نرفته که سی سال زد و بند با بالایی ها و کاغذ بازی و نامه نگاری از بی حقوقی آنها نکاسته و اما تا تکانی خورده و به خیابان آمده اند، دیده اند که پایه های رژیم را لرزانده اند.

اعتصاب سراسری و پیوستن همه ی نیروهای مردمی علیه حکومت نظامی راه حل قطعی است.
۱۹٣۹۵ - تاریخ انتشار : ۹ دی ۱٣٨٨