انسان با بینشش، بهشت و شادی را نابود میسازد - منوچهر جمالی

نظرات دیگران
  
    از : منوچهر جمالی

عنوان : جشن سده ، جشن بهمن است که آذرفروز میبلشد
جشن سده ، جشن ِبهمن،اصل ِخرد واصل ِبزم درهرانسانی هست .
نام اوهم «آذرفروز» و هم «بزمونه=اصل بزم» است .
به عبارت دیگر، خردِگوهری درهرانسانی ، اصل بزم( باهم اندیشی درمجلس شادی) و آذرفروز ، یعنی اصل ابداع و ابتکارمیباشد. روشنی(=بینش) وگرمی(=مهر) ازآتش ِجان خود ِِانسان پیدایش می یابد. به عبارت دیگر، خود ِ انسان ، سرچشمه بینش ومهر ِ اجتماع ( سازنده اجتماع ) است و نیاز به رهبری و پیشوائی و پیامبری ندارد .
۲۰۹۰۹ - تاریخ انتشار : ۹ بهمن ۱٣٨٨       

    از : ئاواره‌

عنوان : از توضیحات مفصل شما سپاسگزارم، استاد جمالی گرامی!
سپاس دوباره‌
۲۰٨۹۹ - تاریخ انتشار : ۹ بهمن ۱٣٨٨       

    از : عزیز عزیزی

عنوان : کدام بهشت؟
"انسان با بینشش، بهشت و شادی را نابود میسازد". ما مارکسیستها در گذشته فکر میکردیم با از بین بردن طبقات در روی زمین بهشت می سازیم که به سبب انگیزه و رقابت و سرمایه کُشی در اردوگاه سوسیالیستی ممکن نبود و نشد. ولی لا اقل یک مقدار شادی و آزادی این جهانی وجود داشت.منظورم این نیست که سرمایه داری زیباست. چیزی که در جهان غرب زیباست دموکراسی و آزادیهای سیاسی آن است. والا این دولتهای غرب بعد از کودتای ۲۸مرداد خود تحفه استبداد سلطنتی و جانشین خلف آن جمهوری اسلامی را برای ما به ارمغان گذاشته اند. در جمهوری اسلامی آن آزادیهای این جهانی از جمله آزادی زنان و سرود و طرب و شادی جهان شرق و غرب را هم که در غرب و شرق موجود است از زنان و همچنین مردان ما گرفته است. به جایش بی قانونی و اعدام و زندان و سنگسار کاشته است. اساساً وعده و منظورشان هم ایجاد بهشت این جهانی نیست بلکه وعده را به بعد از قیامت میدهند. از قرار معلوم اسلام چاه ویلی است که ما ملل مبتلایش بد جوری بدان گرفتار شده و سقوط کرده اند. به امید اینکه جنبش بزرگ سبز ایران در کویر بزرگ ایران سرو کاشمری بکارد.
۲۰٨۹۰ - تاریخ انتشار : ۹ بهمن ۱٣٨٨       

    از : منوچهر جمالی

عنوان : برای روشن کردن مطلب
آقای آواره
درکتاب فرهنگ کردی- فارسی « هه ژار» صفحه ۹۷۷ میآید که « هه سه ن به گی » ، مهرگیاه . ازآنجا که فارسی زبانان ، بدین گونه نمی نویسند و درتلفظ آنر را رعایت میکنند ، چنین نوشنم . این واژه دراصل « اسن =asan = athanga » است که سنگ میباشد و معنای اصلیش که درسانسکریت باقی مانده است ، اتصال وامتزاج دوچیز باهم میباشد و « بهمن = وهومن » اصل اتضال و پیوند واقتران میان همه چیزها بوده است . وگل منسوب به بهمن « حسن بگ اوری » است( کتاب فرهنگ گیاهان ایران، احمد ماه وان ) که به معنای « گیاه حسن یا اسن بغ » است که خدای پیوند دهی و آفریننده آشتی باشد، هست . ابن گیاه درلاتین centaurea behen حوانده میشود که به معنای « بهمن کنتاور» میباشد که معربش « قنطاز» است و دراساطیریونانی به ترکیب « اسب وانسان » ، کنتاور میگفته اند . اندیشه اتصال را ، با ترکیب دوجانور باهم نشان میدادند . درهند نیزچنین بوده است . واژه » آهن »هم که درپهلوی « آسن» باشذ چون زاده ازسنگ ( اسن ) است ، سنگ شمرده میشد و در ویس ورامین و درمیترائیسم، آهن= اسن ، « نماد اصل اتصال » است . لطقا برای بررسی گسترده آن به آثارمن مراجعه شود . ازسنجش این داده ها ، و نامهای دیگر مهرگیاه ، میتوان بدین نتیجه رسید که بهمن، اصل پیوند بهرام و سیمرغ ( سن ، پیشوند سنندج ، یا یارسن= یارسان، که به معنای جفت سیمرغ میباشد ) میباشد و ازاین تخم دوخدا باهم ، انسان میروئیده است . لطفا به آثارگوناگونم مراجعه شود تا همه نکات روشن گرذد . ازیاد آوری شما سپاسگزارم
منوچهرجمالی
۲۰٨٨۰ - تاریخ انتشار : ۹ بهمن ۱٣٨٨       

    از : ئاواره‌

عنوان : اسن بگی یا حسن بگی یا آسن بگی؟؟؟؟
با سلام جناب استاد!!
راستش من هنوز در کردی به‌واژه‌ "حسن بگی" بر نخورده‌ام،ولی احتمال دارد که‌ واژه‌ "آسن بگی یا آسن بغی" باشد،که‌ آسن به‌ آمعنای آهن میباشد. پس آیا میتوان گفت آسن بغی همان "خدای آهن" می باشد؟؟؟

به‌ نقل از مقاله‌:
نام دیگرمهرگیاه ، مردم گیاه هست . درکردی به مهرگیاه ، « حسن بگی » گفته میشود که همان « اسن – بغ ، یا خدای سنگ= یا اصل اتصال وپیوند» گفته میشود .
۲۰٨۷۶ - تاریخ انتشار : ۹ بهمن ۱٣٨٨       

    از : منوچهر جمالی

عنوان : کتاب درباره فلسفه « جمهوری ایرانی »
کتاب
خرد ، سرمایه فلسفی ایران
خرد ، شهرساز ، وشهرآراست

« جلد سوّم »

جـمهـوری ایـرانی

منوچهرجمالی

ISBN ۱ ۸۹۹۱۶۷ ۰۸ ۰
KURMALI PRESS
LONDON, JANUARY ۲۰۱۰
۲۰۷۷۶ - تاریخ انتشار : ۶ بهمن ۱٣٨٨       

    از : Agha jan Agha jan

عنوان : آقای محترم،
آقای محترم،
هم زبان "پهلوی" و هم زبانِ "زرتشتی"، از نظرِ دانشِ زبانشناسی، جزوِ زبانهای به اصطلاح "مُرده" یا متروکه هستند. این زیباست که شما مایلید که چنین بنویسید. اما زبانِ امروزیِ ایرانیان این نیست.

با احترام
۲۰۷۶٨ - تاریخ انتشار : ۶ بهمن ۱٣٨٨