از : محصل
عنوان : نه در سال ۵۷ بدنبال منشور جهانی حقوق بشر رفتند و نه حالا بعد از ۳۳ سال تجربه تلخ. کی می خواهند یاد بگیرند آخر!
چسبیدن به سکولاریسم منحرف کننده است. چسبیدن به منشور جهانی حقوق بشر نوش دارو است. "روشنفکران" ما یا حقوق بشر را درک نمی کنند که به سکولاریسم می چسبند و یا خیلی خوب هم می فهمند ولی ما را لایق آن نمی دانند که تا هیچ کمپینی برای آن تا حالا براه نیانداخته اند. موهبات کشورهای غربی در سکولاریسم خلاصه نشده است بلکه در این منشور خلاصه شده است. چگونه است که این "روشنفکران" ایرانی این موهبات را برای خودشان می خواهند ولی برای ملت ایران نمی خواهند؟ اگر می خواستند تکیه شان روی این منشور می بود و نه سکولاریسم. نه در سال ۵۷ بدنبال این منشور رفتند و نه حالا که ۳۳ سال از آن فاجعه اسف ناک گذشته است و هر ساعت شاهد نقض فاحش حقوق بشر در ایران بوده اند. کی کی خواهند یاد بگیرند آخر! عجب دنیایی شده که بجای اینکه روشنفکران بیایند و سطح آگاهی های ما مردم را بالا ببرند این ما مردم کوچه و بازاریم که وارد میدان شده تا سطح آگاهی آنها را بالا ببریم! واقعا که جای تاسف است که با اینهمه تجربه ی تلخ ۳۳ ساله ای که داشته ایم "روشنفکران" ما به اندازه ما مردم یاد نگرفته اند و انقدر مغرور و سمج اند که به حرف حساب ما مردم هیچ اعتنائی نمی کنند. هر چه اینها بیشتر غرور و سماجت نشان دهند و بما بی اعتنائی کنند در نظر ما بی اعتبارتر می شوند. دوستان، ما با جامعه ای طرفیم که در آن جای معلم و محصل عوض شده است.
٣٨۱۶۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ خرداد ۱٣۹۰
|