از : آزاده سلیمانی
عنوان : شعری پیوسته
می‌خواهم بر خرابه‌های خیابان
استعفایم را
تقدیم‌خدایان کنم
خدایان ذوب شده در مفرغ.
...
شعر مرضیه شاه بزّاز را هر بار با جدّیت و غرق جذبه ای بی اختیار می خوانم. می گویم شعر و نه اشعار، چرا که برای من سرایشهای او یکی از پس دیگری چون حلقه های یک زنجیر، قطعات یک پازل و در پیوستگیِ کرونولوژیک با یکدیگر اند که هرازگاه از درون غار انزوای شاعرانه/فیلسوفانه ی او جرقه می زنند. شاعرانگی او چونان که استاد گرانقدر یوسف صدیق نوشتند از فیلسوفانگی او جدا نیست، از اینرو آیا چنان سیستم و چارچوب محکمی در مجموعه شعر شاه بزّاز دیده می شود؟
٣۹۵۷۱ - تاریخ انتشار : ۱٨ مرداد ۱٣۹۰
|