چه کنیم؟ - احمد پورمندی

نظرات دیگران
  
    از : م ط

عنوان : اسم شب جنگ، نه! آزادی است!
صدیقه وسمقی

هنوز گیسوان من بوی باروت می دهد

و مین های بسیار

هنوز در سینه ام

جا مانده است

نگاه کن!

هنوز جای زنجیر تانک ها

بر تنم پیداست

من هنوز در هورها

نخلستان ها

بیابان ها

به دنبال استخوانی

نشانه ای

از فرزندانم می گردم

نخل های بی سر

هنوز جوانه نزده اند

هنوز حس روییدن

سبز شدن

هنوز طراوت آب

پوست مرا نوازش نکرده است

دست های من هنوز

بوی دفن جنازه می دهد

اهریمن اما

دوباره بر طبل جنگ می کوبد

تا زسرهای بریده فرزندان من

برجی بلند بسازد

تا بزرگی بر باد رفته

و قساوت بر جای مانده خود را

بر فراز آن بلند تر تنوره کشد

ببین چگونه دلش را

دوباره در پیری

چراغانی می کند!

هوا چقدر

زبوی دهان اهریمن – بوی دروغ و تزویر –

مسموم است

رودها در من از آواز افتاده اند

دریاچه ها، باتلاق

جنگل ها، بیابان

و پرنده ها

بی پناه شده اند

فرزندان برنای من

راستی

لبخند

نرگس

دلیری

پرواز

آواز

همه در قلعه اهریمن

در غل و زنجیرند

زمستان در راه است

پوستین سبز مرا بیاورید

تا کولاک نشده

باید به قلعه راهی یافت

نفس ها را اهورایی کنید

باید از اهریمن عبور کرد

امشب

اسم شب

جنگ، نه!

آزادی است!
۴۱۶۷۴ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۰       

    از : م ط

عنوان : رهبر و رئیس دولت کودتا را رها کنید الویت امروز رسیدگی به جنایات موسوی است!
آقای البرز دماوند خودتان را ناراحت نکنید. رهبر فرموده شما را اجابت کرده و در حال رساندن موسوی به جزای جنایاتش است. تا رهبر را دارید، شما آسوده خاطر باشید!
۴۱۶۷۲ - تاریخ انتشار : ۴ آذر ۱٣۹۰       

    از : البرز دماوندی

عنوان : سلام
احمد آقا احمدی نژاد عزیز کرده سابق آقا نبوده و نخواهد بود چطور جنایت های موسوی به همین راحتی فراموش شده است؟
۴۱۶۵۹ - تاریخ انتشار : ۴ آذر ۱٣۹۰       

    از : احمد پورمندی

عنوان : چند نکته
با تشکر از دوستانی که با ارسال میل، کامنت گداری و طرق دیگر، برای اقدام عملی اظهار علاقه و آمادگی کردند، تا آنجا که می دانم تلاش هایی به منظور آغاز حرکاتی جمعی و نیرومند در جریان است که امید وارم به نتیجه برسد. هر یک از ما می توانیم از جمله با اظهار نظر و ارایه پیشنهاد- ولو یکی - دو خط - در این تلاش های مقدماتی سهم بگیریم.
دوست عزیز رضا!
اینقدر ناامید نباشید و فراموش نکنید که از خرد است که کلان بر می خیزد، ما بسیاریم و هر کار بزرگی بالاخره از جایی شروع شده است. ملت ۷۵ میلیونی ایران نمی تواند تماشاچی بماند و اگر همان بیست و چند میلیونی که دو سال پیش به میدان آمدند، دو باره تکان بخورند، هر کوهی را از جا خواهند کند. اگر به زمین گوش بچسپانید، صدای پچ- پچه ها را خواهید شنید و ...
۴۱۶۵۵ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣۹۰       

    از : مرتضی صادقی

عنوان : اقدام کنیم!
احمد پورمندی عزیز همانگونه که خود می دانی آنچه شما قلمی کردی هم در داخل و هم در خارج کشور حامیان قابل توجهی دارد.آنچه مهم است کوشش در راه اجرائی کردن این خواست است.که ما برای آغاز آن توان لازم را داریم.دستت را می فشارم و با تمام امکانات اعلام آماده گی میکنم.
۴۱۶٣۹ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣۹۰       

    از : بهرنک ایرانی

عنوان : پیشنهادی ممکن و منطقی
دست مریزاد ،پور مندی عزیز،با دیدن فهرست خبرها،درک واقع بینانه ای را از اوضاع واحوال کشور و منطقه و حساسیت لحظه ای را که درآن زندگی می کنیم بخوبی می توان ردیابی کرد.هر چقدر که در نوشته قبلی شما "استقلال" ،ابهام وجود داشت و راه را برای تعبیر و تفسیر های گوناگون باز می گذاشت،برعکس شفافیت وصراحت بکار رفته در این نوشته بگمانم آنقدر هست که در جواب کامنت های احتمالی مجبور نباشید دائما مواضع و دیدگاههای مطروحه را کرارا توضیح دهید.
از این ها مهمتر راه کار پیشنهادی شما برای برونرفت از وضعیت بحرانی ، حساس و شکننده ای که در آن بسر می بریم بسیار منطقی و عاقلانه و ممکن به نظر می رسد. "سخن گفتن از جنگ، سخن گفتن از مفاهیم انتزاعی نیست. سخن بر سر جان آدمیانی است که "تنها" یک بار فرصت زندگی در این کره خاکی را می‌یابند"و بی گمان روشنفکر حق ندارد هستی دیگران را وسیله ای برای تحقق اهداف "انتزاعی "خود سازد.بی تردید این یک ضرورت عاجل است که باید تمام توان انسان های طرفدار صلح ، آزادی و عدالت برای عقیم کردن برنامه ها و اهداف جنگ طلبانه و خشونت آمیز دشمنان مردم و صلح بکار گرفته شود.وپیشنهاد شما بخوبی چنین رسالتی را در خود احساس می کند.
۴۱۶٣٨ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣۹۰       

    از : رضا

عنوان : نه شما یکی از طرفین بازی هستی و نه زمین دست شماست
آیا اصلا شما متوجه هستید که راجع به چه چیزی حرف می زنید ، وقتی می گویید "

به عبارت دیگر بهترین و موثرترین کارزار ضد جنگ، تغییر زمین بازی و کشاندن مبارزه به زمین کوشش برای آزادی است که می تواند با خواست "آزادی موسوی و کروبی و همه زندانیان سیاسی" آغاز شود. "

مگر جنگ بین اپوزیسیون و حکومت است که شما چنین کشف تاریخی کردهاید
دوست گرامی جنگ ، جنگ بین جمهوری اسلامی و اسرائیل و احتمالا امریکا و کشور های مرتجع عرب است ، من نمی فهمم شما چگونه میخواهد به طور معجزه آسا چنین کاری بکنید و زمین بازی عوض کنید ، نکند واقعا فکر می کنید این بازی است و کاپیتانش هم شما هستید ، شما دوست عزیز در بهترین حالت تماشاچی هستید حالا این بسته به شماست که برای کدام طرف هورا بکشی و یا هر دو را لعن و نفرین کنی و حداقل مخالفت خودت را با این ابلیس جنگ با صدای بکند فریاد کنی
با احترام
رضا
۴۱۶٣۷ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣۹۰       

    از : احمد مرادی

عنوان : سلام
رفیق احمد عزیز! با سلام

پس از این تحلیل از موقعیت نظام و تضادهای جناح احمدی نژاد و بیت رهبری، جا داشت که به موقعیت و تعیین موضع مردم ایران و مشخصا ملیتهای ایران نیز اشاره مینمودی و در واقع این مسئله را روشن میکردی که اگر حمله نظامی به ایران صورت گیرد، تکلیف ملیتهای ایرانی چیست؟ آیا بقول فرخ نگهدار باید دفاع از تمامیت کشور جدا از ماهیت سیاسی حاکم بر کشور بعنوان نقطه محوری مد نظر قرار گیرد و یا اینکه در صورت وقوع چنین حمله ای ، ملیتهای ساکن ایران باید حذف کل نظام جمهوری اسلامی را حتی با کمک نیروی بیگانه مد نظر قرار داده و از آن استقبال نمایند؟.
با تشکر- احمد مرادی
۴۱۶٣۶ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣۹۰