از : اردشیر زارعی قنواتی
عنوان : طاقت بیار رفیق چون اوضاع افغانستان واقعا نومید کننده است
دوست عزیز عباس آرمنی
قبلا از تاخیر در جواب به کامنت شما در مورد مطلب بنیادگرایی باید به عرضتان برسانم که به دلایلی که توضیح داده ام بعد از چند روز پاسخ شما را زیل همان مطلب نوشتم که با مراجعه به آرشیو در دسترس است. اما در مورد وضعیت بحرانی و سخت افغانستان باید بگویم که ما نویسندگان مطالب قبل از آنچه "عزرائیل" باشیم "مرده شور" هستیم و تنها اتفاقات و رخدادهایی را رصد می کنیم که خارج از حیطه عمل و تاثیرگذاری امثال ما در میدان بازی است. اینکه فکر می کنید مطلب بازتاب دهنده یک نومیدی از شرایط کنونی است مرا مقصر ندانید چون بنا به درک شرایط عینی و حتی گزارشات منابع رسمی چون سازمان ملل متحد، کمیساریای حقوق بشر، عفو بین المللی و حتی گزارشات بیرونی و درونی نیروهای ناتو واقعا جایی برای امیدواری، حداقل در چارچوب فعلی وجود ندارد. این نوشته به کلان مساله و کیفیت موضوع توجه دارد و شمردن بعضی دستاوردهای کوچک در مقابل پرداخت هزینه های بالا نقض کننده ی وضعیت واقعی کنونی این کشور نخواهد بود. اصلا به تجربه شخصی خودتان می دانید که وقتی جامعه بین المللی و قدرت های بزرگ غربی با صرف هزینه های گزاف و یک بازه زمانی ۱۰ ساله امروز در به در دنبال طالبان برای معامله می گردند باید بدانید که بی جهت یک نیروی به اصطلاح مشروع و قدرتمند در میدان نبرد با یک دشمن غیرمشروع، ارتجاعی، تروریست و شکست خورده نرد عشق نمی بازد. دوست عزیز احتمالا شما نیز در طیف کسانی قرار دارید که از حضور نیروهای شوروی سابق در افغانستان به عنوان اشغال یاد می کنید حالا بدون پیش داوری بیایید دوران دکتر نجیب الله را با بهترین روزهای دولت کرزای و حضور متحدین غربی در این کشور مقایسه کنید تا بعد بتوانید نتیجه گیری کنید که دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آن کجا و این کجا. نمی دانم در محیط زندگی خود چقدر با افغانی ها به خصوص آنان که متعلق به بدنه اجتماعی این کشور می باشند و در جریان تحولات روزمره آن قرار دارند، رابطه دارید. خود می توانید شرایط کنونی، موقعیت طالبان، هرج و مرج، فساد گسترده حکومتی، شکاف بین باندهای حاکم، دخالت های خارجی و تفاوت این دوران با دوران نجیب الله را به خوبی در گفته های آنان رصد کنید. راستی فکر می کنید اگر اوضاع وخیم نبود بعد از ۱۰ سال آمریکایی ها در به در دنبال طالبان راه می افتند تا افتخار مذاکره با آنان را به دست آورند یا نکند خدای ناکرده فکر می کنید غربی ها زبانم لال اینقدر ساده و از مرحله پرت هستند. شاید جهل و عقب ماندگی ملت ها بستر مناسب برای بدبختی آنان باشد ولی باور کنید آنکه و آنچه آنان را در جهل نگه می دارد و به این بهانه آنان را به موش آزمایشگاهی جهت آزمایشات جنونانه و مخرب خود وادار می کند صد چندان مقصر می باشند. با سپاس از توجه همیشگی شما
۴٣۴۰٨ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣۹۰
|