عنوان : الا کلنگ تنازعات جهانی وعافیت طلبی "چپ خجالتی"!
جهان ما، چه در نگاهی گسترده و چه منطقه ای، جهان درگیری ها و تناقضات است. این که دوست داریم این واقعیات را چگونه ببینیم و چه راه حلی برای رفع این تناقضات ارائه دهیم، برمی گردد به آن که ما کیستیم و چه آرمانی در سر داریم. از این رو چپ ها و طرفداران نظمی چند قطبی در جهان، به همین بحران ج.اسلامی با غرب نیز، با نگاهی کاملا متفاوت با مشتاقان هژمونی آمریکا می نگرند. من و شما ابتدا باید مواضع خود را در این بین روشن کنیم. اگر "چپ" هستیم ، باید بپذیریم که اگر مانیز در حاکمیت ایران بودیم، عناد اسرائیل و آمریکا، و نه حسن رفتار آن ها را شاهد بودیم. مگر"طرح خاورمیانه نوین" را ج.ا به آن ها تحمیل کرده است؟ آیا هر حاکمیت دیگری، حتی راست ملی، هم در ایران از این طرح احساس خطر نمی کرد؟
چکیده گفتار شما را، به نظر من، در این جمله تان می توان خلاصه کرد:
"اگربرای اپوزیسیون دمکراسی خواه ایرانی، امکانی برای خنثی کردن سیاست جنگی ماجراجویان اسرائیل باقی مانده باشد، در حال حاضر همانا عمدتاً و پیش از همه در عقب نشاندن جمهوری اسلامی ایران است از سیاست هایش در زمینه برنامه هسته ای است".
خود را وارد معادله هسته ای کردن، سنگ علامت نزدن والبته همصدایی با اسرائیل و آمریکاست که بعد از اشغال عراق وافغانستان، برای ادامه سیاست خاورمیانه ای خود، برنامه هسته ایایران را مستمسک ساخته اند. آن ها سالهاست که مساله هسته ای را "چوب لای زخم" نگه داشته اند. چرا؟ چون می خواهند در شرایط مناسب که آمادگی حمله دارند، زخم را بگشایند وکارشان را بکنند. وگرنه چه کسی می پذیرد که ده سال بگویند :امروز، نه فردا، شاید پس فردا، نه هیچوقت" جمهوری اسلامی به بمب اتم دست خواهد یافت؟!
آقای کریمی عزیز! شما اگرتکلیف خود را درقبال نظم جهانی مشخص کنید، راحت ترمی توانید، چون دیگران در جهان، در این مورد اعلام موضع کرده و مجبور نخواهید بود که یکی به میخ و یکی به نعل بزنید و در وسط "الاکلنگ" دنبال نقطه تعادل عافیت بگردید و دست آخر هم به سمت راست درغلطید.
۴۷۴٣۶ - تاریخ انتشار : ۲۹ مرداد ۱٣۹۱