عنوان : مدرک ها هم مدرک های قدیم
با سلام آقای رضا درخشان، خیلی جالب نوشتید و بقول معروف زدید به خال. اونم بد جوری، درست وسط خال. حالا ببینیم اون کسانی که همواره نامشان باید با مدرکشان بیاید و ادعای آزادی و دمکراسی و بدتر از همه ادعای حمایت از کارگران میکنند، جوابی بر نوشته شما دارند یا مثل کبک سرشان را زیر برف میکنند. آقای رخشان، میدونید خوبی کار کجا است؟ با درست شدن دانشگاه آزاد در هر قصبه ای، یکهو جیب آخوند بی ریش و باندش و حساب های بانکی شان پر و پر شد و صد ها هزار آدم های دکتر و مهندس و یا لیسانس ریخت تو جامعه. از طرفی هم امت عقده ای اسلام عزیز که حسرت مدرک و دکتری داشتند از دانشگاه های که حتی یک آدم با سواد ندارد، دکتری گفتند (رضایی، خاتمی ها، موسوی، رهنورد، توکلی، رادان، لاریجانی ها و هزاران تن از مقلدان امام راحل). از طرف دیگر هموطن های مجبور به مانده گار شدن در خارج بعد از دریافت لیسانس هم برای کار و زندگی بهتر رفتند و دکتری گرفتند. خلاصه امروز روز چیزی که از نخود و لوبیا در جامعه بیشتر هست همین دکتر و مهندس ها هستند. تعداد آگاه آنها به این امر واقف شده اند و نوع مدرک را جلوی اسمشان نمیاورند تا یک شخصیت کاذبی برای خود درست کنند. اما، تمامی عقده ای ها هنوز در دوران هپروت هستند. نگاه کنید به لیست اعلامیه های روزانه این جماعت برای بدست آوردن دل اوباما یا خامنه ای و آوردن اسمشان همراه با نوع مدرک شان. اجازه بدهید دو مورد را که برای خودم پیش آمده بگویم تا خود بقیه ماجرا را بفهمیم
۱. چند سال پیش با معرفی دوستی، با یکی از رهبران یک سازمان سابقن چپ صحبتی شد یا به چند سوال جواب دهد. حتی قول و قرار گذاشته شد که درباره اینکه چه کسی این جواب ها را داده، ابدا صحبتی نشود. من خود را تنها با نام کوچکم معرفی کردم. دوستم گوشزد کرد که بهتر است شغل ات را هم بگویی چرا که اینان عقل شان در چشم شان هست . به حرف دوستم بهایی ندادم . ایشان بعد از مدتی در آخر کفتند که معمولا با متخصصین و استادان دانشگاه صحبت و مصاجبه میکند و از جواب دادن به سوالات من عذر خواست. من هم بقولی کنف دوستم شدم که نصحیت اش را گوش نکردم.
۲. چندی پیش محل کارم آگاهی استخدامی داد. تنها کسانی که دکتر داشتند میتوانستند تقاضا بدهند. بیش از ۶۰ نفر تقاضا دادند که ۷۰ در صد آنها ایرانی بودند. حال خودتان نگاه کنید به تورم مدرک در بین ایرانی ها. مطمئن هستم که شما هم با من موافقید که تنها عقده ای ها یا کسانی که دست گدایی بسوی قدرت ها و یا رژیم باز کرده اند از مدرک و تحصیل شان میگویند و افتخار ساده لوحانه ای بخود میکنند. آقای درخشان، مطمئن هستم که شما با نوشتن این مقاله با من همنظر هستید که انسانیت و شعور و وجدان مهم هست نه مدرک و شغل گرچه امروزه اینطور در جامعه تصور نمیشود

شاد باشید و تندرست
۵۱۵۰٣ - تاریخ انتشار : ۲۷ بهمن ۱٣۹۱