عنوان : پیدا،پیدا،پیدا، پیدای ناپیدا
با سپاس از دوستان خوبم پیروز و ارمنی
در ابتدا خدمت پیروز جان باید عرض کنم که بنده نیز چون شما نسبت به بسیاری از بازی های سیاسی - اقتصادی که در تحولات ژئوپلتیک منطقه یی اتفاق می افتد به خوبی واقفم. این درک احتیاج چندانی به هوش سرشار و یا به قول جناب ارمنی پنداشت "توهم توطئه" ندارد چون در وهله اول از اصول راهبردی کسب منافع در سیاست خارجی دولت های هژمون بین المللی است و در وهله دوم تجارب گذشته و معاصر کنونی در کشورهایی که متاثر از دخالت خارجی بوده اند، کاملا به اثبات رسیده است. اما همیشه از یادآوری شما نسبت به این وقایع و رخدادها به خصوص با معرفی فاکت های معتبر استقبال کرده و بسیار هم خوشحال می شوم، شاید این پیوندی دوستانه بین من و شما است که دوست دارم همیشه ادامه پیدا کند و از شما نیز بیاموزم. این بار با دوست همیشه منتقدم جناب ارمنی عزیز نیز تا حدودی موافقم اما این موافق بودن به مفهوم فروکاستن صورت مساله به حاصل جمع فاکتور نمی شود. اگر بپذیریم که شعور و آگاهی یک موضوع اکتسابی است و به عکس تفکر تقدیرپنداران، ذاتی نیست آن وقت باید به دنبال این باشیم که چرا مردم خاورمیانه این همه از قافله تمدن عقب مانده و به جای به قول شما دمکراسی همواره دشنه به دست آماده فرو کردن آن به شکم دوست و همسایه خود می باشند. به راستی آیا مردمان خاوری مجموعه یی از اعداد و جمعیت هایی هستند که فقط برای نزاع و جهل آفریده شده اند یا اینکه ترجیح می دهند این چنین زندگی کنند به جای اینکه از تکنولوژی، آزادی، عدالت اجتماعی و توسعه برخوردار شوند؟ دوست عزیز من، مردم آخرین حلقه از این زنجیر جهل و ناآگاهی خواهند بود چرا که می توان یک ردیف حلقه بالاتر از آن را بر شمرد که در فاز اول به جد مانع از بر هم خوردن "وضعیت موجود" می باشند و در فاز دوم سنت های ریشه داری است که برچیدن آن از سر راه پیشرفت به یقین زمان زیادی را خواهد برد. به هر دلیل نمی توان منتظر نشست تا کارها خود به خود به میل ما سامان گیرد، بهترین کار کنشگری سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در مسیر درست برای محو تدریجی کاستی های کنونی بر سر راه ترقی مردم خاورمیانه است که به یک میزان همگی ما مسئولیم.
پاینده باشید
اردشیر
۵۷۲۱۱ - تاریخ انتشار : ۲٣ شهريور ۱٣۹۲       

عنوان : بدتر از کوری ، بیشعوری
در کمال تاسف در مورد مسائل مرتبط با سوریه کاری از دست کسی ساخته نیست جز ابراز تاسف از جهالت و نادانی مردم سوریه در اداره سر زمین آبا اجدادی و تاریخی خودشان مهم نیست که این ابلهان سنی باشند یا شیعه آنچه مایه آه و افسوس است رشد نیافتگی این مردم و فقدان ارزشهای انسانی در میان آنان است، در یک جامعه متمدن کسی با مخالف سیاسی و عقیدتی خودش این رفتار را نمیکند که این آقایان به نمایش گذاشته اند، این واقعیت که در عرض یکی دو سال صد هزار نفر از اهالی این کشور به دست یکدیگر کشته میشوند و کسی متوجه قباحت آن نیست موضوعی است که باید به آن اندیشید و به ریشه های آن و دلائل آن فکر کرد تا احیانا فردا شاهد چنین فجایعی در سرزمین خودمان نباشیم ، متاسفانه برخی از دوستان بجای اشاره به سطح نازل فهم و شعور در میان مردم خاورمیانه و ارتباط مستقیم آن با شکل گیری این فجایع و ارائه راه حلی برای آن دائما در جستجوی یافتن ردپای توطئه هستند در خارج از کشور و جا های دیگه هستند.
در اخبار مندرج در سایت اخبار روز خواندم که در یکی از شهر های ایران"دهدشت" مراسم اعدام سه جوان برگزار شده و مردم آن شهر استقبال گستردهای کردن که تماشا گر صحنه اعدام این سه جوان باشند با خواندن این خبر و تماشای تصاویر این سوال به ذهنم رسید که آیا فاجعه آفرینی توسط این مردم نیاز به میانجی خارجی داره و آیا اصلا لازم هست کسی در خارج از ایران توطئه ای بکند تا ما دستبکار کشتن همسایه و هم محلی خودمان بشویم.
موفق باشید
۵۷۱۹۲ - تاریخ انتشار : ۲۲ شهريور ۱٣۹۲       

عنوان : دنباله،
پس از ارسال کامنت متوجه شدم که در گوشه بالا و سمت راست صفحه، چهارگوشه ای با تصویر ویدئو کمرا وجود دارد که با کلیک بر روی أن میتوان سخنرانی را به فرانسه و اسپانیایی هم گوش کرد و متن تایپ شده آن هم وجود دارد.
۵۷۱۶۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ شهريور ۱٣۹۲       

عنوان : نه بر مرده ، بر زنده باید گریست
" حمله نظامی به سوریه........ هیچ توجیه استراتژیک، منطق سیاسی، عقلانیت محاسبات نظامی و کمک به روندهای دمکراتیک در منطقه نخواهد داشت. ......... در خاورمیانه به عنوان منطقه یی که هم اینک دستخوش ناآرامی های بعد از "بهار عربی" و هم چنین دوقطبی شیعه – سنی می باشد، یک جنگ خارجی و منطقه یی می تواند پازل های فاجعه فرقه گرایی و افراطی گری مذهبی را شدت بخشیده و از کنترل خارج کند.".

جناب زارعی بسیار بهتر از من میدانند که در این گونه عملیات منطق و برهان جایی و راهی ندارد. نمونه زنده آن عراق و افغانستان و لیبی و غیره است.

منظور از این فضولی, جلب توجه دوستان به خبر درگذشت پروفسور Albert A. Bartlett استاد فیزیک دانشگاه کلرادو در دنور و یکی از سخنرانی های ایشان در باره " حساب ، جمعیت و انرژی " ست. این سخنرانی یک ساعتی در ۸ قسمت ویدویی بزبان انگلیسی ضبط شده و نحوه گفتار ایشان بسیار واضح و دلچسب است.

خلاصه این سخنرانی اینست که منابع و ذخایر جهان بسیار بسیار کمتر از آنست که تصور میرود و با ازدیاد روز افزون جمعیت, ما با فاجعه بسیار بزرگی روبرو هستیم که نه ۱۰۰۰ و یا ۵۰۰ سال دیگر بلکه احتمالا در دو سه نسل آینده رخ خواهد داد و گرفتاری های امروزه در مقایسه با آن بسیار ناچیز خواهد بود .

بنده شنیدن این سخنرانی را به همه دوستان توصیه مینمایم و اگر انگلیسی نمیدانید از دوست انگلیسی دانی بخواهید که با شما آنرا بشنود. امید که جناب زارعی نیز در مقالات آینده خود تذکری هم در باره این مصیبت بدهند.

http://www.albartlett.org/presentations/arithmetic_population_energy.html
۵۷۱۶۵ - تاریخ انتشار : ۲۱ شهريور ۱٣۹۲