از : لیثی حبیبی - م. تلنگر
عنوان : عزیزانی که آن ترانه ی تاجیکی را گوش می دهند، شاید برایشان عجیب باشد که چرا کوچه و جاده و شهر نیز خالی است!؟
برای اینکه به دلیل فقر در آن کشور، بخش بزرگی از مردم به جمهوری های اروپایی شوروی سابق برای کار می روند. به ندرت با خانواده می روند؛ اغلب فقط مردان و پسران خانه برای اینکه نان آور باشند، مسافرت می کنند. نوعی مهاجرت غم انیگز است تا مسافرت.خیلی ها به دست فاشیست ها و یا در حوادث کاری کشته می شوند. گاه در منطقه ای که مشغول کار هستند به آنها حمله وَر می شوند. یعنی مایه ی تفریح در زیر پای خشونت های ناسیونالیستی می گردند. پست ترین کار ها را نیز باید انجام دهند در جامعه ای که تضاد طبقاتی بیداد می کند چنان، که گفتنی نیست، باید رفت و دید.
در نتیجه شما بسیار گاه روستایی، شهرکی شهری را در تاجیکستان تهی از مردان می بینی چنان، که براستی دلگیر است.
زمانی بعد از فرو پاشی شوروی به ایران چشم امید بسته بودند که خیلی زود نا امید شدند. ولی با این همه هنوز ایرانیان را - همه ی ایرانیان را - چون فامیل نزدیک می نگرند.
اخیرن باند بابک زنجانی مدتی آنها را سر کار گذاشت. تاجیک ها فکر کرده بودند که فامیل های تاریخی شان راستکی به آنها برای همگرایی رجوع کرده اند؛ که باز دیری نپایید که نا امیدی آمد به سراغشان.
همین.
۶۰۹۵٣ - تاریخ انتشار : ۷ اسفند ۱٣۹۲
|