از : م. ارشک
عنوان : دایی جان ناپلئون
آقای صدری محترم،
اظهارات شما مرا به یاد قصه دایی جان ناپلئون می اندازد که همه مصایب و بدبختی ها را کار انگلیسی ها می دانست. نه جانم، نه انگلیسی ها، نه شوروی های سابق یا روسیه فعلی و نه امریکا، با تمام قدرت و عظمتشان قادرمطلق و فعال مایشاء نبودند و نیستند. مردم هر منطقه و کشور و هر ملت و قومی هم خود در وضعیتی که دچار آن شده اند سهیم اند. استدلال شما ساده انگارانه و لذا گمراه کننده است و به مسوولیت هر قوم و ملت در سرنوشت خودش هیچ توجهی ندارد.
درضمن، جنابعالی هانتینگتون را هم خوب درک نکرده اید. ایشان می گویند جنگها و منازعاتی که دوطرف آنها دارای ادیان و مذاهب متفاوتی هستند خشن تر و ریشه دارتر و طولانی ترند و ازجمله جنگهای بین مسیحیان و مسلمانان را مثال می آورد که شواهد تاریخی زیادی بر آن دلالت دارند. این البته نافی آن نیست که طرفهایی که به یک دین و مذهب تعلق دارند هم به جنگ و منارعه با هم بپردازند، چنانکه در مسیحیت هم این چیز اتفاق افتاده و جنگهای خونین میان کاتولیکها و پرتستانها در گذشته و کشتار مسلمانان یکدیگر را در عصر حاضر می توان به عنوان نمونه ذکر کرد.
اما اینکه چرا حالا مسلمانان اینطور به جان هم افتاده اند و در جهان مسیجیت چنین چیزی اتفاق نمی افتد و یا احتمال وقوع آن کم است، بحثی است تاریخی و اجتماعی که از حوصله یک اظهارنظر خارج است.
۶۵۲۶۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣۹٣
|