• ساموئل هانتینگتون، اندیشمند سیاسی، نظریه ی "برخورد تمدن ها" را در در مورد درگیری میان اسلام و مسیحیت در سرزمین هایی که اسلام و مسیحیت در جوار هم هستند و یا باهم اصطکاک دارند، مطرح ساخت. نظریه ی او جنجال برانگیز شد. اکنون اما شاهد درگیری هایی درون دنیای اسلام هستیم که می توان آن ها را "برخورد درون یک تمدن" نامید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣۰ مهر ۱٣۹٣ -  ۲۲ اکتبر ۲۰۱۴

در روزهای اخیر رسانه ها بر اخبار جنگ میان مبارزان کرد و دولت اسلامی تمرکز کرده بودند. یکی دیگر از رویدادهای اخیر، بمب گذاری های دولت اسلامی در شهر بغداد و اطراف آن بود که موجب کشته شدن ٤٥ نفر شد که در میان آنان رئیس پلیس استان انبار به چشم می خورد. انبار یک منطقه وسیع سنی نشین است و با وجود این مورد تهاجم جنگجویان سنی در امان نمانده است.
در نظرگاه ستیزه جویان دولت اسلامی، حمله به حکومت مرکزی بغداد که متشکل از یک ائتلاف سست با یک نخست وزیر شیعی است، هم حمله ای بر علیه سنی های سست عنصر و هم تهاجمی بر ضد رهبریت شیعه می باشد.
در عراق و بسیاری از سرزمین های دنیای اسلام، ستیزه جویان مسلمان نه تنها در حال جنگ با سایر ادیان - بودایی ها در تایلند، مسیحیان در شمال نیجریه و جمهوری آفریقای مرکزی - بلکه در حال نبرد با سایر مذاهب اسلامی و حکومت های سکولاری هستند که از سوی مسلمانان اداره می شوند. بنابراین می توان گفت که اسلام در حال جنگ با خودش است.
ساموئل هانتینگتون، اندیشمند سیاسی، نظریه ی "برخورد تمدن ها" را در در مورد درگیری میان اسلام و مسیحیت در سرزمین هایی که اسلام و مسیحیت در جوار هم هستند و یا باهم اصطکاک دارند، مطرح ساخت. نظریه ی او جنجال برانگیز شد. منتقدان به سرزمین هایی اشاره می کردند که هیچ گونه برخوردی در آن ها صورت نگرفته بود. اکنون اما شاهد درگیری هایی درون دنیای اسلام هستیم که می توان آن ها را "برخورد درون یک تمدن" نامید.
یک نگاه اجمالی به دنیای اسلام می تواند مسئله را روشن کند. از غرب دنیای اسلام شروع کنیم. شورشیان از داخل خاک پاکستان به پست های مرزی در جنوب ایران حمله می کنند. این شورشیان خواهان تشکیل منطقه ای مستقل در منطقه ی سنی نشین بلوچستان ایران هستند. این جنگ در واقع به مبارزه طلبی رهبریت جهان شیعه از سوی شورشیان سنی است.
در یمن نیز اخیرا یک بمب گذار انتحاری سنی با اقدام بر ضد یک گروه شیعه که کنترل پایتخت، صنعا، را به دست گرفته بودند، حداقل ٧ نفر را کشت. البته این سومین بمب گذاری در طول یک هفته بود که در مجموع جان ٤٩ نفر را گرفتند.
در افغانستان با وجود برگذاری انتخاباتی دموکراتیک، درگیری ها، به خصوص در مناطق جنوبی پشتون یعنی جایی که طالبان سنی علیه حکومت سکولار کابل می جنگد، ادامه دارد.
در سوریه، البته گروه های زیادی در حال نبرد با همدیگر هستند؛ از حکومت سکولار بشار اسد که در دست علوی های شیعه است تا دولت اسلامی و همه ی دسته های دیگری که این کشور را به مرکز برخورد درون تمدنی اسلام تبدیل کرده اند. سوریه به کانون هرج و مرج تبدیل شده است. این وضعیت تلاش غرب را برای شناسایی مبارزانی مسلمان و میانه رو که همزمان در دو جبهه هم با حکومت بشار اسد بجنگند و هم با دولت اسلامی وارد نبرد شوند، تقریبا غیر ممکن کرده است.
در الجزایر و متعاقب آن در مصر، احزاب اسلام گرا در انتخابات از سکولارها پیشی گرفتند، اما پس از آن، با خلع احزاب اسلام گرا از قدرت، موجبات یک جنگ داخلی ناخوشایند و در پی آن یک سرکوب گسترده فراهم آمد.
در لیبی، قیام برای سرنگونی معمر قذافی سبب به راه افتادن یک جنگ داخلی شد، تا جایی که ناتو مجبور به مداخله جهت خلع قذافی شد، بدون آن که کسی را برای جانشینی او در نظر داشته باشد. نتیجهی آن نیز ادامه درگیری میان جنگ سالاران متعدد و گروه ها برای کسب قدرت بوده است.
ایران، که با وجود فشارهای خارجی هنوز از ثبات نسبی برخوردار است، به طرز خطرناکی به ارسال سلاح برای حزب الله در جنوب لبنان و حماس در غزه، ادامه می دهد. ایران همچنین با گروه های شیعه ی عراق رابطه دارد؛ اما روابطش با عربستان سنی به شدت سرد است.
البته آشکار است که برخی از گروه های ستیزه جوی اسلامی، غرب را هدف مبارزه ی خود می دانند. ایران نیز دیر زمانی است که با آمریکا "شیطان بزرگ" سر دشمنی دارد. اما مقدار زیادی از درگیری های دنیای اسلام میان گروه ها، احزاب و حکومت هایی رخ می دهد که دارای ترکیبی خطرناک از قدرت سیاسی، ایدئولوژی مذهبی و دشمنان تاریخی هستند.
توانایی غرب برای تاثیرگذاری بر این برخوردها، که هر کدام در نوع خود منحصر به فرد می باشد، بسیار محدودتر از یک مداخله آشکار است.

منبع:
www.theglobeandmail.com