عنوان : ‫لطف زندگی به همین جمع، به این، ما، است
‫سخنی در ستایش، ما، که جمع طبیعی من، تو و اوست. از زاویه نگاه، ما، زندگی زیباتر است، سبز تر و بهاری تر است.

‫‫دیده می بیند،
‫حس لمس می کند،
‫این دو، ابزارند برای اندیشه.
‫
‫اندیشه هستِ،
‫من،
‫تو،
‫و اوست.
‫
‫او،
‫همواره دور است،
‫دوری در فاصله نیست،
‫فاصله در طول نیست.
‫
‫تو را،
‫می شناسم،
‫میشناسی،
‫میشناسد،
‫هم از این روست،
‫که تو، غریبه نیست،
‫آشناست.
‫
‫آشنا را میتوان دوست معنا کرد،
‫دو دوست، دوستان،
همدل، هم آرزو و هم رویایند.
‫
‫اندیشه، او، متفاوت است،
‫هم از این رو، نامش، او، است.
‫
‫جمع من، تو و او، همیشه، ما، است،
‫لطف زندگی به همین جمع، به این، ما، است.
‫
من، تو و او،
‫هر یک در تنهایی، عالمی داریم،
‫بزم خاص و حال خاصی داریم.
‫
‫شرط انسانی در، ما، شکفته شود،
‫آنچه ظاهر نیست، عیان شود.
‫
‫البرز
‫
۶۶۶۱۱ - تاریخ انتشار : ۱۵ بهمن ۱٣۹٣