عنوان : کلید اخوندها مخصوص بازکردن صندوق های سرمایه های ملی برای چپاول میباشد
قبل ازهرچیز بعنوان یک فعال کارگری اغازسی وهفتمین سال سیاه عمررژیم داعشیان حاکم برکشورمان را به عموم ملت داغدیده وستم کشیده خاصا جامعه کارگری واقشارفرودست تسلیت میگویم.اما درمورد شیوه های فریب ودروغ پیش ازنمایش انتخاباتی هرایرانی خردمند برانها اگاه میباشد که حاکمان قبل ازاغازچنین نمایشهایی دراطاق های فکرومحفلهای خصوصی بدون درنظرگرفتن خواسته های ملت گماشته ای حلقه بگوش رهبر ورام شده باندهای اطلاعاتی وامنیتی بصورت ظاهرخودرا با مشتی دروغ ودغل به ملت انگونه که لازم باشد نشان میدهد وپس ازاتمام نمایش مجبوراست ان باشد که بیت وباندهای تحت فرمانش میخواهد حسن فریدون یا روحانی ازاین قاعده مستثنا نبوده ونیست همچنانکه اخوند خنده رو خاتمی بنام اصلاح طلب به میدان اورده شد ودرنهایت با اشک واه خودرا یک تدارکاتچی معرفی کرد اما هشت سال به عمررژیم افزود ورفت اما درزمان او بدترین اتفاقات ممکن درراستای رازبقا رژیم به وقوع پیوست اکنون اخوند روحانی با کلیدی دردست امد پس ازپایان نمایش کلید راازاو گرفتند وصندوقهای سرمایه های ملی را غارت کردند وهرگاه تصمیم گرفت علیه غارتگران وقاتلین وبازجوها حرفی بزند مورد تهدید قرارگفت چراکه اکنون ایران دربدترین وضعیت ممکن میباشد زیرا ازطرفی بازیهای کثیف پیش وپس پرده قدرتهای بزرگ وازسویی غارت وچپاول سرمایه های ملی وتعطیلی اکثرکارخانه ها ومراکزصنعتی وتولیدی وبیکاری روزافزون میلیونها کارگر که مواجه با تورم کمرشکن میباشند وعدم پاسخگویی حاکمان بخواسته های انها درچنین اوضاع اشفته ای ضمن اینکه دری به روی کارگران بازنشد هزاران مشکل برمشکلات انها افزوده شد اما انچه مسلم است اعتصابات واعتراضات کارگری درسراسرکشوروپیوند خوردن انها به بدنه جنبش های اجتماعی میرود که بساط حکومت جهل وجور وجنایت وفساد اخوندی را به دره نیستی واژگون کنند.به امید فردای ازادی متحد وپیروزباشید.
۶۶۷۶۹ - تاریخ انتشار : ۲۶ بهمن ۱٣۹٣       

عنوان : " من گفتم که رئیس جمهور شما می‌‌شوم ، من نگفتم که قیم شما می‌‌شوم" !
دیشب امام (‌ره) را در خواب دیدم ، برای دادن حکم ریاست جمهوری‌ام آمده بودند . از صفا و صمیمیت ، پاکی‌ و ساده زیستن ایشان چنان شگفت زده شدم که ناگهان اشگ در چشمانم حلقه زد . زیرا امام رهبر مسلمانان جهان برای تنفیذ ریاست جمهوری‌ام با "زیر شلوار" تشریف آورده بودند . از خود بیخود شدم، گریه امانم نمیداد، دولا شده و گوشه عبایم را دودستی به صورت خود چسبانیدم تا جلوی اشگ‌هایم را که شر شر می‌ریخت بگیرم . امام مهربان که با تعجبی صلابت انگیز بمن خیره شده بودند ، فرمودند :
"اینطور نباشه که از همین حالا گریه کردن شروع بشه ، وصیتنامه ات را که نیاوردم !" شوخی‌ امام قوت قلبی بمن داد و عبای خیس شده از صورتم‌ام بپایین سرّ خورد . امام فرمودند:
" با این ضعفی که در شما می‌‌بینم "تقیه کردن" را در دوران ریاست جمهوری شما واجب می‌‌دانم . هر بار که از هر طرف به شما فشاری آمد "تقیه" کنید تا از آن فشارها خلاص شوید "!
گفتیم قبله عالم سلامت باشد ، یا امام با تقیه کردن که نمی شود احتیاجات مردم را داد . امام مهربان خشمگینانه فرمودند :
" نمشه ؟ نمشه ؟... پس چرا ما کردیم شد" !
گفتیم‌ای امام، مردم در آن زمان از هپروت و جبروت شما آنچنان وحشت داشتند که جرات انتقاد به "تقیه نمودن‌های متسلسل" شما بزرگوار را را نداشتند . امام بعد از پاک کردن بینی‌ معظم‌شان فرمودند:
"کسی‌ که تحصیلات خود را از انگلستان گرفته باشد بیشتر از این اینها هم نمیتوان انتظاری داشت" .
وحشت زده از خواب پریدم ، آب خنکی به صورتم زدم و به فکر فرو رفتم... فشار از هر طرف بر من فرو می‌‌آمد...که ناگهان نصایح امام(‌ره) بزرگوار در مقابلم ظاهر شدند ... اولین جمله ‌اش چنین بود : " من گفتم که رئیس جمهور شما می‌‌شوم ، من نگفتم که قیم شما می‌‌شوم" ! بیکباره خلاص شدم ...و نفس راحتی‌ کشیدم....
۶۶۷۴٨ - تاریخ انتشار : ۲۵ بهمن ۱٣۹٣