از : احمد پورمندی
عنوان : ملی یا محلی؟
پرویز قلیچ خانی هفتاد ساله شد و به مناسبت سالگرد تولدش، شماری از سیاسیون چپ ، در گرامیداشت بزرگ -مرد قبیله ما، قلم زدند. مطلب امیر ممبینی عزیز ، به دلم بیشتر نشست . بغض اما گلویم را رها نخواهد کرد اگر نگویم که دلم می خواست علاوه بر ممد اعظمی، امیر وجمشید ، صدر الدین الهی و امیر طاهری ، بهرام مشیری، امیر ارجمند، سروش و بگذارید جلوتر بروم، خاتمی و رفسنجانی و مریم رجوی هم تولد پرویز را تبریک می گفتند و چرا نه؟ چند تا پهلوان ملی در قد و قواره پرویز قلیچ خانی داشتیم در همه تاریخمان و چندتا داریم همین امروز؟ و چرا چنین نشد؟ پرویز البته حق داشت مثل هر آدم عاشق دیگری، برای خودش موطنی سیاسی بجوید، ولی ما هم حق داشتیم نهیبش بزنیم که عقاب را با قفس چکار! و بگوییمش که رفیق جان! پرواز کن! اوج بگیر ! تا دماوند و در آنجا ، در آن بالا وبالاتر از دسته و گروه، ماوا کن و نظاره! از آن ملت هستی، از آن ملت باَش! همه ملت! ما نکردیم این کار را! در این اندازه ها نبودیم ما و چنین شد که پهلوان در خلوت، خاک چاپخانه آرش خورد بی صدا و تا مرز هفتاد، که حق و وظیفه اش نبود. در اندازه اش نبود . و افسوس که در سرمایه سوزی ید طولا داریم!
۷۱۴٣۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ آذر ۱٣۹۴
|