از : حسن نکونام
عنوان : با درود به آقای انوش صالحی، و آقای بهزاد کریمی
اگر هدف از نوشتن این کتابها، پرتو انداختن بر بخشی از رویدادهای تاریخی جامعه است، و اگر بپذیریم که طبق گفته مارکس، «آگاهی همواره خصلتی « تاریخی-اجتماعی» دارد»، آنگاه باید بپذیریم که، هر کس بخواهد حرف تازه ای بزند، جز با « رجوع به این انباشته تاریخی-اجتماعی» ناممکن است. زیرا هر آنچه گفته و نوشته شود، بر دستاوردهای جمعی پیشینیانی استوار است، که از مرز مالکیت «خصوصی» عبور کرده و به تملک «اجتماعی» در آمده است. درک این موضوع بویژه برای کسانی که خود را «چپ» میدانند، اهمیت خاصی دارد. آنچه شما عزیزان نوشته و یا مینویسید، بایستی در اختیار وسیعترین توده های مردم قرار داده شود، تا به نوبه خود، به رشد «آگاهی جمعی» کمک کنند. تملک خصوصی تمامی شرکتهای سرمایه داری، که بر تصاحب «اموال اجتماعن تولید شده» استوار است، یک دزدی آشکار بر امکاناتی است که «جمعی» تولید شده، و «فردی» به مالکیت در آمده است. رمز بقای سرمایه داری هم بر همین «تصاحب عدوانی» استوار است. بحث را به درازا نکشانم. حرفم اینست که : اگر کسانی توان اقتصادی خریدن کتابهای شما را دارند، ایرادی نیست که آنها را بخرند، و بنگاهی انتشاراتی هم بتواند به کارش ادامه دهد. اما اگر خود را چپ میدانید، بعید است قبول کنید که عدم توانائی خرید این کتابها، باعث محرومیت بسیاری از خواندن آنها شود. پس بگذارید آنها که میتوانند کتابها را بخرند، و برای آنها که نمیتوانند، کتابها را بر روی سایت ها قرار دهید تا بتوانند مطالعه کنند. سپاس
۷۲۷۰۴ - تاریخ انتشار : ۲۴ بهمن ۱٣۹۴
|