عنوان : تهمت و افترا و دیگر هیچ
مشتی شعارهای کلی کلیشه ای و ایران سوریه یا عراق و لیبی می شودو ارتجاع خارجی چه می گوید و.......بدون کمی استدلال محکم در مورد آنچه انجام داده اند. و تهمت و افترا به مخالفین فکری خود در عین حال که انان را به فحاشی متهم می کنند و دیگر هیچ.
۷۴۱۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۱ ارديبهشت ۱٣۹۵       

عنوان : آیا در عصر طلایی مورد نظر ایشان مطبوعات آزاد...
قبل از هر مطلبی بایسته میدانم که بگویم، بسیار خرسندم از اینکه شما جمعی و در آرامشی منطقی می اندیشید، همین خصایص میتوانند در تشکیل اتحاد مردمان ایران حول برنامه ای مبنی بر فراگیرترین خواستها و مشترکات موثر باشند.

- با اینکه احترام زیادی برای بانو رهنورد و آقایان کروبی و موسوی بواسطه ی استقامتشان در برابر خطِ هار ج.ا. دارم، اما با اینهمه با پر و بالهای خیالیی که به ایشان منتسب می شود، نمیتوانم موافق باشم. ایشان صراحتاً گفته اند، که طرفدار سمج "عصر طلایی آقای خمینی" هستند. آیا در عصر طلایی مورد نظر ایشان مطبوعات آزاد و دادگاههای انقلاب در نفع کشور و مردمش رأی صادر می کردند؟

- در بخشی دیگر از مطلب حاضر می نویسید؛ «...چرا این دوستان خشمگین، خود را جزو اپوزیسیون افراط گرای راست و چپی قرار میدهند که در فقدان آشکار برنامهٔ سیاسی مشخص، از موضع منزه طلبانه صرفاً بر طبل تحریم میکوبند؟...»
از این سخن سئوالی خوب شما استنباطم این است که، شما بر خلاف پنداشت این "دوستان خشمگین" معتقدید که ایشان افراط گرا نیستند. اما در ادامه تعریفی مشخص در باره ی ایشان و جایگاهشان ارائه نمی دهید.
و با توجه به اینکه نیروهای صلح دوست و روشن اندیشی چون شما خطر ؛ «...اپوزیسیون نولیبرال ایران که حیات و مماتش در هل دادن ارابهٔ کشور به درهٔ جنگ و تحریم و نابودی خلاصه شده ست...» را هم می بیند، لازم است با ارائه تعاریفی دقیقتر، و در آرامش از هل داده شدن نیروهایی بیشتر در این "ارابه های جنگی" جلوگیری شود.

و جا دارد که همنجا بپرسم، این "نولیبرالها" از دیدگاه شما مشخصا چه کسانی هستند؟.
در تجربه ی اوایلِ بعد از قیام مردمی بهمن ۵۷ توانستیم واژه ای به نام "لیبرال" را، که مشخصا در افرادی چون زنده یاد بازرگان و آقای امیرانتظام تعریف میشد را، به یک ناسزای تمام عیار سیاسی بدل کنیم، که امروز بسیارانی از "ما" در مرور خاطرات گذشته آن روند را نمی پسندیم.
۷۴۱٣۰ - تاریخ انتشار : ٨ ارديبهشت ۱٣۹۵