از : مازیار طبری
عنوان : ناریخ نویسی "سرِ خود"
نوشته ای است بسیار مستدل و مستند. این نوشته می تواند برای آقای دکتر میلانی که تاریخ نویسی را "سرِحود" یاد گرفته اند و تحصیلاتی در این زمینه ندارند بسیار آموزنده باشد. این تنها در زمینه تاریخ نیست که ایشان نه دسته گل بلکه تاج گل به باد داده اند. در آثار دیگرشان هم لغزش، سهل انگاری، گزینش وقایع غیر مستندو بویژه استنتاجات نادرست بسیار دیده می شود. ایشان در کتاب تجدد و تجد ستیزی، درجند مقطع تارخی، ایران را در آستانه تجدد می بینند، مثلا در قرن هفتم هجری! وعلائم ظهور تجدد در آن روزگار را در آثار سعدی شیرازی می جویند و با استناد به ابیاتی از سعدی تجدد ایرانی را در استانه تشرف و طلوع می بینند که عقیم ماند!
تحلیلی در زمینه ی جامعه باچشم پوشیدن از تحولات اقتصادی اجتماعی، با استنتاجاتی چنین ساده انگارانه از یک نحصیل کرده افتصاد و علوم سیاسی بعبد به نظر می رسد. ایشان نوشتن گزارشهای دلخواه برای فروش و کسب شهرت را با نوشته های تاریخی و جامعه شناسانه "عوضی" گرفته اند. با درودبسیار به نویسند ی مقاله.
۷۵۷۷۱ - تاریخ انتشار : ٣۰ مرداد ۱٣۹۵
|