از : خسرو باقرپور
عنوان : شهر کوران
سروش بهروان ارجمند؛ درود بر شما
تفاوت شاعر با اهل سیاستی که در موضع گیری های اجتماعی و سیاسی، "ملاحظه" می کند، بیش از هر چیز در این است که در امرِ نگاه به "حقیقت"، فردیت خویش و دوری از مصلحت جمعی ی را در نظر دارد. صفاتی را که در پیوند با دیگر شهرهای ایران در مقام قیاس با عنوان شعر من "تهران؛ شهر کوران" آورده اید، همه خوار دارنده و خفیف کننده است، در حالی که من در سروده ام شلاقِ هشدار بر وجدان عمومی ی مردمی کشیده ام که با کودکانشان به سیر مرگ و کشتار حکومتی می روند و از جامعه ی ما تابلویی می سازند که سراسر تباهی و پلیدی و بی تفاوتی است. نام شعر البته می توانست "ایران؛ دیار کوران" هم باشد. آنچه در این میان تهران را برجسته تر می کند، اهمیت این "ام القرا" و "پایتخت ابلیس" بودنِ آن است. در پایانِ کلام لازم می دانم این را بگویم (بنویسم) که "ادبیات" و شعر به مثابه وجدان جهان و جامعه، باکی هرگز ندارد اگر به نقد و شماتت مردمی بپردازد که وجدان شهروندی و انسانی ی خویش را پاس نداشته و نظاره گر کشتار حکومتی وحشی و خونریز در انظار عمومی شوند. توجه و پرسش شما را سپاس می گزارم.
٨۵۴۱۴ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣۹۷
|