اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۴ اسفند ۱٣۹۵ -  ۱۴ مارس ۲۰۱۷

اتحادیه ی آزاد کارگران ایران: پروژه نفتی یادآوران یکی از مهم ترین پروژه های نفتی است که فاز ۱ آن در ۴۵ کیلومتری جاده ی اهواز _ خرمشهر و ۱۰ کیلومتر فرعی و با فاصله ۲۰ کیلومتری از مرز ایران و عراق واقع است. میدان نفتی یادآوران مشترک بین ایران و عراق میباشد و قرار است ۳۰۰ حلقه چاه نفت در ایران و ۱۰۰ حلقه چاه نفت در عراق زده شود.
پروژه یادآورن وظیفه ی جداسازی آب، نمک و گاز از نفت را بر عهده دارد که متاسفانه گاز آن سوخته میشود و نفت برای انجام مراحل تکمیلی و صادرات به پالایشگاه آبادان فرستاده می‌شود.
کار احداث این پروژه از حدود دی ماه سال ۹۱ آغاز گردید. شرکت ملی نفت ایران این پروژه را به شرکت کارفرمای چینی بنام سینوپک ( SIPC) داده است. این شرکت نیز کار را به دو شرکت ایرانی جهان پارس و چینی اس اس کی ( SSK سینوپک سرویس کیش که در جزیره کیش ثبت شده) داده است که شرکت SSK را خود شرکت سینوپک تشکیل داده و بیشتر نیروهای آن کارکنان خود شرکت در چین و مابقی افراد عادی می باشند.
شرکت چینی در اواسط فروردین سال ۹۳ یک خط این پروژه را با استخراج و انتقال روزانه ۵۰ هزار بشکه ( بشکه ای بیش از ۱۰۰ دلار در آن زمان) فعال کرد و تنها در چند هفته تمام هزینه ساخت این پروژه را تامین کرد و از آن زمان تا الان فقط سود میکند ( که البته اکنون دیگر خطوط نیز فعال هستند). این پروژه بزرگ نفتی در پاییز سال ۹۵ توسط رییس جمهوری افتتاح شد و اکنون در مرحله پایانی و انجام تعمیرات نهایی و رفع عیوب میباشد.
کارگران پروژه نفتی یادآوران از تحمیل بی حقوقی مطلق و شرایط برده وار کار در این پروژه عظیم نفتی میگویند
به موازات کسب سودهای نجومی توسط شرکت چینی سینوپک ( SIPC ) در پروژه نفتی یادآوران، به کارگران این پروژه عظیم نفتی آنهم در آب و هوای گرم و طاقت فرسا و آلوده جنوب، بابت ۲۶ روز کار ماهیانه با ساعت کاری روزانه ۱۰ ساعت (جدای از ساعت استراحت) که نسبت به فصول مختلف سال متغییر است در سال ۹۲ ماهیانه ۷۰۰ هزار تومان ، در سال ۹۳ماهیانه ۹۵۰ هزار تومان، در سال ۹۴ ماهیانه یک میلیون و یکصد هزار تومان و در سال ۹۵ ماهیانه یک میلیون و دویست و پنجاه هزار تومان حقوق پرداخت شده است .
یکی از کارگران این پروژه اظهار میدارد: ما در طول ۴ سال گذشته تمام اضافه حقوق سالیانه ی خود را با اعتصاب دریافت کرده ایم چون شرکت چینی زیر بار نمیرفت و پیمانکار نیرو رسان نیز به همین بهانه اضافه حقوق را نمی خواست پرداخت کند. در ماه ۴ روز استراحت داریم که ۲ روز آن تعطیلی ۲ هفته یکبار جمعه ی خود شرکت است و ۲ روز دیگر را خود کارگران بعنوان اضافه کار و برای کمی حقوق بیشتر کار میکنند.
وی می افزاید: شرکت چینی که در ایران ثبت شده نه قوانین کار ایران و نه قوانین کار بین المللی را رعایت میکند بلکه قوانین کار کشور خود را اجرا میکند که این خود توهینی بزرگ، غیر قابل بخشش و قابل پیگرد است چون با این کار عملا ایران را جزء مستعمرات خود قرار داده است و پیمانکار از خدا خواسته نیز این کار شرکت چینی را دست آویزی برای پرداخت نکردن تمام حق و حقوق مندرج در قانون کار مربوط به پروژه قرار داده است.
یکی دیگر از کارگران پروژه نفتی یادآوران در رابطه با دیگر زوایای تحمیل بی حقوقی مطلق بر کارگران این پروژه عظیم نفتی می گوید: اکنون مدت ۴ سال است ما کارگران شاغل در این پروژه عیدی، پاداش، سنوات، اضافه کاری، پول مرخصی، بدی آب و هوا، مزایای مشاغل سخت و زیان آور، اضافه کاری روزهای تعطیل و..... را دریافت نکرده ایم.
وی ادامه میدهد: در ۲ سال اول پیمانکار میگفت که این مزایا را شرکت چینی پرداخت نمیکند که ما هم به شما بدهیم اما پس از نزدیک شدن به پایان کار و آغاز ریزش نیرو و مواجه شدن پیمانکار با شکایت کارگران به اداره ی کار، پیمانکار فیش حقوقهایی را صادر کرد که تمام مزایای را که تا پیش از آن ادعا میکرد شرکت چینی نمیدهد طوری تنظیم و محاسبه کرده و گنجانده است که همان حقوق ۱۲۵۰ تومان فیکسی بات ۲۶ روز میشود یعنی اگر تعداد روزهای کار کرد من که مجرد و همکارم که متاهل میباشد دقیقاً برابر باشد، همکار من باید به اندازه دریافت حق همسر و اولاد حقوقش از من بیشتر باشد درصورتی که چنین نیست و هر دو حقوقی برابر دریافت میکنیم و پیمانکاران ما را مجبور به امضاء کاغذ حقوق ها، تصفیه حساب های ماهانه و سالانه میکنند که درصورت امتناع با تهدید اخراج روبرو میشویم.

بنا بر اظهار کارگران پروژه نفتی یادآوران در این پروژه یک کمپ مسکونی وجود دارد که از آن شرکت جهان پارس میباشد و با دریافت پول از شرکت چینی مسئولیت تامین امکانت برای کارکنان خودش و شرکت چینی را به عده دارد. یکی دیگر از کارگران این پروژه در مورد تغذیه در این پروژه نفتی می گوید: صبحانه و ناهاری که در اینجا به کارگران داده میشود عبارتست از: صبحانه: ۲ عدد تخم مرغ یا ۱ عدد حلوا شکری کوچک یا یک عدد کره گیاهی و مربای کوچک یا یک پنیر کوچک و گاهی اوقات یک ملاقه کوچک آش یا عدسی با ۲ قرص نان ( در هر روز فقط یکی از اقلام یاد شده داده میشود) و ما باید با این صبحانه تا ساعت ۱۲ ظهر کار کنیم. ناهار یک کفگیر برنج، یک ملاقه خورشتی که با دقت زیاد یک یا بطور اتفاقی ۲ تکه کوچک گوشت در آن میگذارند یا ۴ تکه گوشت مرغ بعنوان جوجه کباب یا یک سیخ کوچک کوبیده میدهند ( فقط یکی از غذاهای یاد شده) به همراه نصف نان البته اگر آشنا داشته باشی یا خواهش کنی ۱ نان میدهند و ۵ ساعت دیگر هم باید با این وعده غذایی کار کنیم، شام هم معمولاً یک ملاقه یا یک کفگیر کوچک از هرچیزی که تهیه کرده اند با ۱ یا ۲ قرص نان میدهند.
وی می افزاید: در اینجا خبری از جیره ی ماهیانه که در پروژه ها به کارگران میدهند نیست، خبری از سبزی جات، میوه جات و دسر نیست. البته جیره ماهیانه کارمندان و تمام چینی ها داده میشود. بنابراین کارگر بخت برگشته ایرانی مجبور است یا با شکمی گرسنه سر کند یا مقداری از حقوق ناچیز خود را خرج تهیه ی مایحتاج خود جهت رفع گرسنگی و تکمیل مواد خوراکی خود بکند. به چینی ها و کارمندان آب معدنی می‌دهند اما به کارگران آبی را برای نوشیدن میدهند که برای مصارف دیگر است و میگویند تصفیه میباشد ولی خود استفاده نمیکنند. برای کارگر خبری از تلوزیون و یخچال نیست. کارگر حق ورود به باشگاه کوچک بدنسازی را ندارد. بدترین پتو را به کارگر داده اند. پس از ۱۰ ساعت کار باید خود لباس کارمان را بشوییم و اگر حوصله داشته باشیم خود غذا بپزیم در غیر این صورت یا نان خالی میخوریم یا گرسنه میخوابیم. جایی که روزانه میلیاردها تومان نفت استخراج میشود.
این کارگر در پایان میگوید: شرکت ملی نفت ایران، شرکتی بنام پدک دارد که ناظر بر کار تمامی شرکت های خارجی فعال در زمینه صنعت نفت می باشد. در منطقه ی ما مدیر این شرکت آقای نظرپور میباشد که بارها کارگران اعتراض خود را نزد وی برده اند اما ایشان بجز برای دریافت اضافه حقوق سالیانه برای رفع دیگر مشکلات کارگران کاری نکرده است و کارگران در مدت ۴ سال گذشته همچون برده در زیر دست شرکت چینی و شرکتهای پیمانماری تابعه کار کرده اند.