اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٨ خرداد ۱٣۹۶ -  ۲۹ می ۲۰۱۷

انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری با وجود انکه در میدان نظارت استصوابی شورای نگهبان و به تاسی از اراده رهبری که از این حیث در چارچوب مهندسی ترسیمی حاکمیت بود ، به اتمام رسید . ولی بی گمان رهبری جمهوری اسلامی میدان ترسیمی را در یک افق حداقلی و یک افق حداکثری مورد نظر داشت که به خواست حداقلی خود نایل گردید .
برای رهبر جمهوری اسلامی بهتر ان بود که در عین شکل گیری یک رجوع حداکثری مردم به پای صندوق ، نامزد دلخواسته اش هم ، از صندوق بیرون میامد . امری که در ان بسیار هم تلاش شد. از سازمان دهی سازمان رای تا هزینه سرسام اور مالی ، از مجاز دانستن هرگونه عملی بر علیه روحانی تا روز رای و نه بعد ان از جانب رهبر تا هتک تمام عیار و افشاگر 38 ساله کارکردهای جمهوری اسلامی ، ولی این امر با توجه به میزان رای به شدت متفاوتی که برای رئیسی که نسبت به روحانی ریخته شده بود ، تنها با کودتای رایی به مانند سال 88 ممکن بود ، که نه حاکمیت رمقی برای خواباندن پیامدهای به مانند سال 88 را داشت و نه امکان ادامه دوباره ترسیم بازی انتخاباتی دیگر در پی آن .
هر چند در نهایت متقلب ، اگر تقلب نکند ، بدنش کهیر میزند باز هم در افزایش رای رئیسی تامل نکردند ولی نه به میزانی که برنده و بازنده جابجا گردند ، که قابل مدیریت نباشد بلکه به میزانی که بتوانند روحانی را در تمام 4 سال در منگنه قرار دهند .
آیت اله خامنه ای درست از بهتی که در انتخابات دوم خرداد 76 که اجماع مردم در مقابل توصیه عیان شده اش در انتخاب ناطق نوری در او بوجود آورد ، که برنامه ای هم در مقابل ان نداشت ، به دنبال اثبات این بوده که ان رای ، " نه " به او نبوده است ، امری که هر چه بیشتر و پیشتر رفت کمتر مراد گرفت .
اکنون بعضی نزدیکان به وی نیز حتی سعی دارند در زمانه انتخابات خود را مستقل از رهبر و یا حتی مقابل رهبر هم بنمایند ( احمدی نژاد ).
تنه به تنه خدایگان زدن کجا و بی اعتنایی دیدن از منادیان قبلی ذوب در ولایت کجا؟
صحبت از توهم این نکته که اگرخلایق از تصمیم قلبی رهبری به نامزدی پی ببرند ، پس بی درنگ آراء خود را به نام او به صندوق میریزند ، نیست ، امری که 20 سال است بطلان ان ثابت گردیده ، بلکه صحبت بر سرعکس ان است . یعنی آنچه را رهبری اراده میکند ، مردم عکس آن را انتخاب می کنند . واقعیتی که بر زیرکان و سیاست گران با ذکاوت مبرهن بود . و در واقع از رصد علاقه و نفرت مردم ایران ، آگاه و بر آن مبنا سیاست عملی خود را بخصوص در هنگامه انتخابات پیش می بردند .
اکنون بالغ بر 20 سال است که از وضعیت " چه فرمان یزدان ، چه فرمان شاه " عبور کرده ایم و همچنان صندوق نامزد مقابل رهبر از سنگینی و قطعیت در بردن حکایت دارد ( مگر با تقلب کودتایی و اشکار آراء ) تا امیدوارانه زمانی برسد که رای با نام شخصی او به حکم و میزان قانون مردم مورد سنجه و مردودی قرار گیرد .

خواستاران سیاس و کیاس " هم خدا و هم خرما " بعد از دیدن تجربه سخت دوم خرداد 76 و تکرار ان در 22 خرداد 88 آسیب شناسی شکست نامزد مورد تایید رهبری کردند و جالب انکه ملاحظه کردند که علت فائقه شکست ، همان پشتیبانی پر نشانه همو از نامزدهای شکست خورده بوده است ، سعی کردند که نامزدشان از حمایت بی حجاب و بی پرده مقام رهبری در نگاه خلایق برخوردار نباشد ، همان که احمدی نژاد در جایی گفته بود : " اگر حمایت رهبری نبود ، رای من به مراتب بیشتر بود " ( به عبارتی شکست نمی خوردیم که ناچار به کودتا علیه آراء مردم شویم ) .
اما از انجا که ماهرو تاب مستوری ندارد وامر بر مقام رهبری پوشیده مانده و حضرت ایشان ، سیر کرده در اسمانها ، همچنان به قصد تقرب و لطف حرف هایی را می زند که بوی حمایت مقام ایشان از نامزد اصلح ( مورد تایید رهبر ) به مشام خلایق می رسد ، پس کار تمام و نامزد مقابل حائز آراء اکثریت می شود . اینجاست که مقربان می گویند : " از طلا گشتن پشیمان گشته ایم ، مرحمت فرموده ما را مس کنید " .
مقربان پا در رکاب مقام ولایت به حکم همان که گفت : " دکتر اقبال پس از 30 سال تجربه دانست که نمک زیاد باعث شوری غذا می شود " فهمیدند که در این مقوله خاص ، که پس از انواع فیلترهای استصوابی ، به جایی می رسند که دیگر کار ، کار مردمان است و امر ، امر ایشان ، پس به حضرت مقام عظما می رسانند که اینجا دیگر " به خیر شما امیدی نیست ، شر مرسان " .
اما از انجا که خلایق نیز از ادراکی ، ورای همه نقش بر اب زدن ها ی مهندسان رای ، برخوردارند ، از خود می پرسند که چگونه است که در هنگامه انتخابات همه در مذمت اگر نه خود مقام رهبری ، اما به کرده ها و نتایج رهبری اش ، بی مهابا می تازند و می گویند تا همه خود را اپوزیسیون وضعیتی که نام ایت اله خامنه ای را بخود دارد ، نشان دهند .
باز از ان رو که منطق مردم ، منطق زندگی جاری است که پر از تشابهات و راه و چاه است ، تفکیک دوغ و دوشاب را به عمل و سابقه این خیل قربان صدقه شدگان برای رای خود ، متصل می کنند . از اینکه این خیل چگونه در طول سالها در عمل به درخواست رهبری که کلاه خواسته بود ، کلاه را با خود سر برده بودند و یا اینکه ببینند چه کسانی به محض اینکه از در ( مشاغل مرتبط با مناصب انتخابی ) رانده می شوند ، از پنجره ( مناصب مربوط به رهبری و مشاغل انتصابی ) وارد می شوند ، امیدوارانه این خود ملاکی شود که همچنان تغییر چهره دهندگان در کمال دریوزگی و نوکر ملت شدن در هنگامه انتخابات ، سرشان بی کلاه بماند و انواع دسایس که هم از توبره بخورند و هم از اخور ، به بن بست برسد.
اینجا یک پرسش دیگر هم در ذهن مردمان شکل می گیرد که خود به خود منجر به خوفی هم می شود و ان اینکه وقتی در داخل ، رهبر ، چنین نقش رهبری کننده ای دارد که مردمان آن می کنند که او نمی خواهد و آن نمی کنند که او می خواهد ، تکلیف خارجیان روشن است که نه آبشان به دست اوست و نه نانشان و نه امنیت انها ، این دیگر جای نگرانی دارد ، چرا که وی توان مشروعیت بخشی از طریق صندوق آراء را ندارد .
جدای از دوگانه ناطق – خاتمی در 2 خرداد 76 که از درون دوگانه خامنه ای – مردم ، پیروزی خاتمی شکل گرفت سه مورد دیگر که سعی داشته اند خود را در مقابل خامنه ای تعریف کنند و یا جریان امور منجر به شکل گیری قطب مقابل رهبر را رقم زده است به شکل زیر است :
رفسنجانی )
در انتخابات سال 84 با مهندسی صورت گرفته و حذف دارندگان بالقوه آراء بالا ( معین و کروبی ) ، ترسیم کنندگان مهندسی چند لایه با اطمینان از اینکه رفسنجانی ( که مردم او را برادر دوقلوی رهبر قلمداد می کردند ) بازنده هر انتخابات دو قطبی با حضوروی است ، باعث ناکامی جدی رفسنجانی شدند .
بلافاصله در سال 88 با مواضع جدید رفسنجانی و قرار گیری وی در قطب مقابل رهبر ، از نظر مردم ، و اذعان رهبر به این تعارض ، رشد روزافزون اعتبار وی که منجر به انتخاب وی به عنوان بالاترین رای مجلس خبرگان شد و نیز لیست حمایتی وی برای مجلس شورا و خبرگان نیز بطور کامل از موفقیت برخوردار شد .
در سال 92 نیز ، از اطمینانی که مهندسان رای در جمهوری اسلامی داشتند که رفسنجانی پیروز دور اول خواهد بود ، به حذف وی در شورای نگهبان اقدام گردید که با وجود این حمایت وی از روحانی ، برگ حمایتی مردم را از خود به روحانی کشاند .
در پایان عمر وی ، رصد کنندگان از مشایعت میلیونی پیکر وی ، پی به موفقیت هر آن کس که مغضوب خامنه ای شده باشد ، شدند .
روحانی ) در انتخابات 96 ، آیت اله خامنه ای با این اطمینان درست که در صورتی که روحانی جسورانه و با پیش گرفتن رفتار تهاجمی وارد بر ملا کردن بعضی مسائل شود ، انگیزه دوچندان بدنه رای او را موجب می شود و بردن رقابت در مقابل نامزدهای اصول گرایی مورد تایید وی حتمی است ، تشرزنان در 20 اردیبهشت 96 در دانشگاه امام حسین ( که پشتوانه نظامیان و نگاه غضب گون انان و روی سخت و سیلی زننده را به رخ و یاد روحانی آورده باشد ) از روحانی خواست که " با حرف های خود دشمن را به خود امیدوار نکند که در این صورت به ضرر جمهوری اسلامی تمام می شود ". " آقایان نامزدها ( روحانی ) مراقب باشند گسل های اعتقادی ، جغرافیایی ، زبانی و قومی را در کشور تحریک نکنند " .
و یا در جایی در مخالفت با سند آموزش 2030 یونسکو به روحانی پرخاش می کند که نباید به گونه ای عمل می کرد که کار به دخالت وی می انجامید .
اما روحانی با اطمینان از اینکه بی اعتنایی به درخواست رهبر ، سبد رای را پر می کند و در جایی حتی در مقابل نظر رهبر در خصوص سند 2030 ، از ان امضاء دفاع می کند .
تمام اینها مبین اطمینان به این است ، اگر در این مرحله ، رای مردم را می خواهد باید حتی بیشتر از انچه هست ، خود را مخالف آیت اله خامنه ای نشان دهد .
سخنان وی در همدان ، کرمانشاه ، لرستان ، اصفهان ، مشهد و نیز تهران و جز آن ، مشحون از رفتاری مغایر با توصیه های خامنه ای است .
وی حتی در انجا که در تهران در جمع فوق العاده کثیر با پرچم های سبز و بنفش از سلام به رهبری می گوید ، با سلام به خاتمی و تشویق زایدالوصف و کیفیتا متفاوت حضار ، انگار خود منتظر یک موج کاملا غالب بر سلام به رهبری است.
احمدی نژاد )
وی که با استفاده کامل از رانت حکومتی در سال 84 به ریاست رسید ، اما به زودی با اطمینان از ریاست دور دوم خود ، متوجه شد که بی اعتنایی به خواسته های رهبری مورد اقبال مردمی به وی می شود از انتخاب مشایی علیرغم نظر رهبر تا اخراج حیدر مصلحی باز در مقابل نظر رهبر و خانه نشینی 11 روزه .
در انتخابات اخیر هم از عدم توجه به توصیه رهبر به عدم حضور به عنوان نامزد که تمسخر بسیاری را در فضای مجازی ایجاد کرد تا سخنرانی پر از اشاره و اماره در مجادله با رهبر جمهوری اسلامی در اهواز و جز آن ...