اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۵ آذر ۱٣۹۷ -  ۶ دسامبر ۲۰۱٨

فرید انصاری دزفولی: چون سالهای گذشته انجمن حمایت از معلولین ایرانی در بریتانیا، مراسم بزرگداشتی بمناسبت روز جهانی افراد دارای معلولیت که مظابق سوم دسامبر و ۱۲ آذر است برگزار کرد. این مراسم مورد استقبال کم نظیر هموطنانمان قرار گرفت که با حضور گرم شان همبستگی خود را با این قشر اعلان داشتند.
ابتدا آقای بیژن امین یکی از اعضا و فعالین انجمن به حضار خوش آمد گفت و عنوان نمود که دبیر کل سازمان ملل متحد تم امسال را بمناسبت این روز " توانمند سازی افراد دارای معلولیت و تضمین هم افزایی و برابری" نام نهاده است. او افزود ما بعنوان افراد دارای معلولیت از جامعه می خواهیم که به تفاوت‌ها احترام بگذارند و نگرش منفی خود را نسبت به ما معلولان به نگرش مثبت تبدیل نمایند. افراد دارای معلولیت بعنوان بخشی از جامعه حق برخورداری از حیات، کار، مسکن، ازدواج ، بیمه درمانی و اجتماعی و برابری در دیگر حقوق شهروندی را دارند. بنا بر اصل برابری در حقوق ما حق داریم از دولت ها و جامعه ای که در آن زندگی می کنیم بخواهیم کمبودهای ما را جبران نمایند و از ما رفع تبعیض کنند. بنابراین حق، بعنوان شهروند و عضوی از جامعه، جامعه و دولت باید امکانات و نیازیمان را از طریق مهیا کردن رشدمان برآورده نمایند تا توانمند شویم. افراد دارای معلولیت خواهان رفع تمام تبعیض های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می باشند. آری باید از ما رفع تبعیض شود. تشویق خضار

پس از آقای امین، آقای فرید انصاری دزفولی بنیانگذار و رِئیس انجمن حمایت از معلولین ایرانی، مختصر توضیحاتی در مورد فعالیت های انجمن بیان داشت و سپس نامه رسیده از ایران را که سخن از درد و رنج افراد دارای معلولیت در ایران را بیان می کرد را خواند. مخاطب نامه مسئولان حکومت بود که قسمتی از آنرا می اوریم. به مسئولین می گفت یا از وضعیت ما معلولین بی خبرید یا خود را به خواب زده اید. شما خبر دارید یک سال لوازم بهداشتی دریافت نکردن یعنی چه؟ چند سال یک جفت عصا دریافت نکردن و توان خرید انرا نداشتن یعنی چه؟ معلولین نه کار دارند، نه مسکن، نه وسایل توانبخشی، نه دارو و نه درمان، نه مناسی سازی معابر و امکانات عمومی ، کلی مشکلات دیگه، واقعا جای تاسف است و گریستن دارد. ما معلولین تنها چیزی که از مسئولین می شنویم فقط وعده و وعده و شعار است. ما دادمان را به کی بگوییم!

سپس آقای دکترعباس محمدی نسب فوق تخصص روانپزشکی با شعری از نظامی سخن خود را شروع کرد. با الهام از آن شعر در مورد سلامت روان و تعریف آن سخن به میان آورد. پس از آن در مورد انواع معلولیت های های مختلف جسمی، روانی، ذهنی و عوامل بروز آنان سخنرانی کرد. او شرح داد مثلا چگونه مشکلات روانی مبدل به معلولیت می شوند. آنگاه امکانات و وسائل توانبخشی آنان را بنا بر ارزیابی سازمان جهانی بهداشت بر شمارد. او اضافه کرد بدون براورده شدن نیازهای و امکانات فوق این قشر از جامعه نمی تواند توانمند گردد.


در قسمت چهارم برنامه، شاعر نام آشنای مقیم لندن و یکی از نزدیکان انجمن حمایت از معلولین ایرانی آقای جمال لطف پور به مدت ۲۰ دقیقه اشعاری دلنشین و با احساس که مملو از مهر وعشق و صداقت بود با تار آقای بهنام علیپور سرود. او چنان اشعار را می سرود که سالن به مدت ۲۰ دقیقه در خلوت خود بسر برد و نفسی بر نمی آمد تا فقط صدای تار و شعر شنیده شود. شعری را که برای افراد دارای معلولیت سرووده بود بعنوان اولین شعرش خواند و آنرا تقدیم این عزیزان نمود.

بعد از آنتراکت کنسرت گروه "اهوارا" به سرپرستی هنرمند ارجمند بهنام علیپور آغازبه نواختن آهنگ و خواندن آواز نمود. در این قسمت خواننده گروه خانم نگین رفیعی با صدای دلپذیر و لطیف خود همراه با هنرمندان نوازنده به آواز خوانی پرداخت. با شروع آواز های محلی چنان شوروشعفی سالن را احاطه کرده بود که هر کس در جای خود به شادی می پرداخت. دراین قسمت خانم لیلی استاد دانس ایرانی به رقص ایرانی پرداخت. شورو حال مراسم موجب شد که افراد دارای معلولیت و دیگر شرکت کنندگان به وسط صحن بیایند و رقص کنان به شادی پردازند.

در پایان شرکت کنندگان با لبخند رضایت آمیزی و تشکر از مجریان برنامه خاطر نشان ساختند که شبی خاطره انگیز و فراموش نشدنی را سپری کرده اند. حضور پرشور هموطنانمان محیطی گرم و دوستانه به مراسم داده بود. این محیط دوستانه و صمیمانه موجب همگرایی و همکاری افراد برای تمیز کردن و ساماندهی سالن قبل از ترک آن شد. هر کسی بدون آنکه از او درخواستی شود کاری می کرد. این استقبال و همیاری و پشتیبانی موجد دلگرمی تمامی اعضای انجمن حمایت از معلولین ایرانی قرار گرفت و می گیرد.
در انتها و بعد از تمیز کردن سالن برخی از دوستان و اعضای انجمن به رسم یادگاری عکسی جمعی گرفتند.