عنوان : تشکر از منتقد
با سلام و تشکر از اینکه یادآوری کردی که پایان مصرع سه هجای بلند است و نه دو تا که درست نوشته ای و از قلم در رفته بود. اما اینکه به جای دو هجای کوتاه یک بلند می گذارند فرق می کند با عکس خودش. یعنی دو هجای کوتاه به جای یک هجای بلند. تساوی جبری که نیست.
۱۷٨۲۶ - تاریخ انتشار : ۱۵ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : پس اینطور!
آقای ماردوش هجاخانی لااقل الان با زبان و شیوه قابل فهم حرف می زنید اما عزیزم اگر این وزن ابتدایی ست پس چرا این بار نثراندی و نسرودی چون وزن سخت بود یا چون بسیار آسان می نمو کسر شما اگر بهتر می زنی پس بستان!
۱۷٨۲۲ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : پاک نکن لطفا
اولا این وزن شما ابتدایی ترین وزن است هجای بلند - .-. -. -.--- این هجای شما را هر شاعر تازه کاری که می خواهد روی وزن کار کند یاد می گیرد یعنی ابتدایی ترین وزن هجای بلند کوتاه بلند کوتاه یا برعکس هجای کوتاه بلند کوتاه بلند پس نگوئید هنوز از مادر زاده نشده کسی که بخواهد روی وزن علی بلند شود یادت باشد این مطلب را پاک نکنی
۱۷٨۱۷ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : هنوز به دنیا نیامده کسی که از دانش عروضی علی انتقاد کند
سامان جان اولن که دو هجای بلند در پایان نیست بلکه سه هجاست:
کل شهر را که شهر نو کردند
بلند کوتاه بلند کوتاه بلند کوتاه بلند کوتاه بلند بلند بلند
این از این!
دوم اینکه از قاعده تسکین چیزی شنیدی؟ این از اختیارات شاعری است که گاهی می تواند به جای دو هجای کوتاه از یک هجای بلند استفاده کند مثلن شاعر جای اوین درَکه براحتی می توانست بگوید سر خیابان اما بخاطرقدرتنمایی در وزن آوری این کار را نکرد تا یکی مثل شما چیز تازه ای یاد بگیرد. من راستش دیگر نمی خواستم اینجا بنویسم چوه با دفاعم از علی در مقایل برخی پیامهای سطحی و پاسخ به آنها بیشتر به شعر توهین می شد اما چون سامان یا هر که دانش عروضی استاد را نشانه گرفته خواستم نشانش دهم که یک من ماست چقدر کره دارد همین!
۱۷٨۱۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : به سراغ وزن می روی؟ تازیانه را فراموش کن!
یک هجای بلند یک هجای کوچک و دو بلند در انتهای مصرع. وزن مشق می کنی و می بازی در درکه و بدهند و ... بخوان! پسرم بخوان!
۱۷٨۱۱ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : غزل
حیفم آمد که سلامی ندهم
بگذرم از تو پیامی ندهم

راست گفتی که چه کردن با ما
نوکران کر و لال آقا

&&&
تو که اهل قلمی رک ننویس
حرف هایی که دهد شوک ننویس

تو که اهل غزلی یار منی
مکن آلوده قلم جان علی
۱۷۷۷۲ - تاریخ انتشار : ۱٣ آبان ۱٣٨٨