عنوان : راه برون رفت از روحیه استبدادی مسلط به جامعه ایرانی
‫‫بهرام عزیز، نوشتار و نگاه‫ موشکافانه و به اندیشانه شما را می پسندم،‫ ‫و ضروری میدانم،‫ نوشتن و طرح چنین بحثهایی را.‫ به گمان من،‫ چنین بحثهایی وقتی بهینه و قابل استفاده است، که با طرح سئوال چه باید کرد، و پاسخی روشن به این سئوال خاتمه یابد. بنابراین ارائه پیشنهاد پنج سر خط از سوی شما در خاتمه این بحث، کاری است ارزنده و سودمند.‫چه به گمان من، ‫طرح انتقاد به خودی خود، نمیتواند حلال مشکلات باشد،‫ طرح سئوال چه باید کرد و ارائه راهکارها و ارج گذاری به اندیشه ها، ‫تنها راه برون رفت از روحیه استبدادی مسلط به جامعه ایرانی است.
‫‫بهرام عزیز، ‫در نوشتار خوب خود، اشاره به این داری، امروز، هیچکس، قول، تضمینی کس دیگری را‫ برای تامین این یا آن شکل حکومت در آینده،‫ پذیرفتار نیست. به گمان من، ‫‫این سخن شما، درست به این معناست که بگوییم، کمونیستهای فعال یا معتقد به کمونیسم و هوادارانشان‫ اعتقادی به برقراری حکومت دیکتاتوری پرولتاریا ندارند، یا رهبران خودخوانده جنبش سبز و هوادارانشان‫ اعتقادی به بازگشت به دوران طلایی خمینی ندارند، یا پهلویها و هوادارانشان‫ اعتقادی به برقراری حکومت پادشاهی ندارند، یا مجاهدین و هوادارانشان اعتقادی به جامعه بی طبقه توحیدی ندارند. یا ملیون هواخواه مصدق و جبهه ملی و هوادارانشان اعتقادی به برقراری حکومت لیبرال دموکرات ندارند.‫ در صورتی که به گمان من چنین نیست،‫ تمامی گروههای مختلف ایرانی بواسطه نوع درک و برخوردشان با ‫واقعیتهای اجتماعی شکل خاصی برای حکومت در نظرشان مجسم و تضمین شده است.‫ گرچه امروزه همه گروههای ایرانی صحبت از اجرایی شدن دموکراسی در نحوه حکومتیشان میکنند. ولی تدقیق در گفتارها و کنشهای گروههای مختلف ایرانی به روشنی نشان میدهد، هر گروه برداشت خاصی از دموکراسی دارد. و به گمان من، باید هم چنین باشد.
‫آنچه که در این جایگاه، به گمان من، حائز اهمیت ویژه است،‫ نه تلاش برای یافت تعریفی مشترک از دموکراسی،‫ بلکه تلاش برای یافت یک مبداء و نقطه مشترک برای آغاز فعالیتهای مشترک‫ همه ایرانیان برای نهادینه کردن شیوه دموکراتیک حکومتی در ایران است. ‫به گمان من چنین مبدایی فقط می تواند،‫ از راه‫ ‫فعالیت مشترک تمام مردم ایران برای بحث و بررسی و تدوین یک قانون اساسی ملی تامین گردد،‫‫ چه شرکت همه مردم ایران‫ در تدوین قانون اساسی ملی،‫ متضمن اجرایی بودن و رعایت شدنش نیز خواهد بود.
۴۷۴۵۱ - تاریخ انتشار : ۲۹ مرداد ۱٣۹۱       

عنوان : کامنت هشتم
من با اجازه جناب خراسانی شماره کامنت هایم را - بقول ایشان - از هفت به هشت
میرسانم و فوضولتا از ایشان و جناب تابان و کامنت گذاران خواهش میکنم که تا حد
امکان نوشته ها را کوتاه نمایند. بعنوان نمونه برای شرکت در این گفتگو و اظهار نظر
تنها همین پنج شش خط آخر این مقاله کافی بود و بقیه - بنظرمن و با طلب پوزش -
اکثرا انشاء نویسی ست ، یعنی چیزی نیست که بشود قبای ژنده خود را به آن آویخت. خط پنجم پیشنهادات هم اگر در اول مقاله میآمد - با اقرار به اینکه کمونیست نیستم - شاید زحمت خواندن را برای خیلی از خوانندگان کم میکرد. امید که این کامنت هم " اختری" کوچک در آن " چرخ " بحساب آید.
۴۷۴۵۰ - تاریخ انتشار : ۲۹ مرداد ۱٣۹۱       

عنوان : از چاله به چاه
جناب خراسانی عزیز شما هر چه گفتید از نظر من " آسمون و ریسمون" بافتن بود برای رسیدن به هم آنچه من فکر می کنم و فواد تابان قصد داشت بگوید (البه به تعبیر من). دوست محترم از ما انتظار همبستگی با سلطنت طلبان (تو بخوان پهلوی طلبان) داشتن عبث است و چپ ایران آزموده را دوباره نخواهد آزمود.
اتحاد و "جبهه واحد" با آنان که با ایشان هیچ وجه مشترکی در آینده این سرزمین نخواهیم داشت. هرگز!!!
دوست عزیز سلطنت طلبان همین امروز جامعه آرمانی خود و "مدینه فاضله" خود را به روشنی ترسیم می کنند و "نیاز" هم همین را می گوید "بازگشت به آریامهر" !!!
به من نگویید که جهان دگرگون شده در همین جهان امروز هم دیکتاتور های فراوان در سایه وابستگی به بانک جهانی و کارتلهای بزرگ بر ملتهای خود حکومت می کنند و هیچ کس هم "اعلامیه جهانی حقوق بشر" را در مقابلشان مطرح نمی کند پس دوست من برای آنکه دوباره از چاله به چاه نیفتیم با کسی متحد شویم که حداقل مشترک داریم نه آنکه مخالف ج.ا هستیم. اگر قرار باشد دوباره یک دیکتاتور تازه نفس را بر جان و مال مردم غالب کنیم، همان بهتر که اصلا" کاری نکنیم!!!
۴۷۴۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۹ مرداد ۱٣۹۱