عنوان : تحجر مدرنیسم و تاریخ گرایی
"...روسیه در آغاز قرن بیستم به‌رغم موقعیتِ امپراتوری‌اش، سرزمینی توسعه‌نیافته و از عقب‌مانده‌ترین کشورهای اروپایی بود. حدود ۸۵ درصد جمعیت فعال کشور را دهقانان تشکیل می‌دادند، و قسمت اعظم تولید کشاورزی آن خود ـ مصرفی بود، نه برای بازار..."

امیدوارم تفکر نه فقط روشنفکر ایرانی، بلکه بشریت بدانجا برسد، که نگارش چنین جملاتی نشانه ی توحش و بربریت تلقی شود.
آخر اینها چه شاخصهایی برای تلقی عقب ماندگی هستند؟
۷٨۱۴۲ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣۹۵       

عنوان : سوسیالیسمی را که آمرانه نباشد هنوز میتوان برپا کرد... اما، سرمایه داری در ذات خود آمرانه است!
هم میهن گرامی, آقای رهنما, درود و سپاس بر شما که سیمای پر درد انقلاب شوروی را درین بررسی کوتاه نشان دادید. شگفت آورست که ببینیم چگونه رویدادهای شتابان و پر شمار در محدودیت های تعیین کننده ی زمانی و مکانی تصمیمات اصولی و بری از اشتباه (یعنی ناشدنی ها را) طلب میکنند و مهمتر از آن, صداقت و شهامت برای تصحیح خطاها را ...
جامعه ی ۱۸ درصد شهرنشین, چند ملیتی و عقب افتاده روسیه شاید میتوانست با عقب نشاندن تزار و دولت کرنسکی به راه دموکراسی برود. از سوی دیگر دیدیم که چگونه همان جامعه پس از انقلاب اکتبر توانست, همزمان با اشتباهات بزرگ, بلایای پر شمار و پیاپی (جنگ داخلی, دخالت خارجی, قحطی, گرسنگی, بیماری, ناسازی نیروهای اجتماعی, جنگ فاشیستی, جنگ سرد و مسابقه نظامی تحمیلی و بی بهرگی از غارت دیگر کشورها بسان سرمایه داری) را همگیر کند و به یک ابر قدرت اقتصادی-علمی-سیاسی تبدیل شود.
آیا هیچ تغییر و یا زایش اجتماعی را دیده ایم که بدون هزینه های گران پدید آمده باشد و دستاوردهای انسانی از خود بجا نهاده باشد؟ شاید بتوان بر "فروپاشی" شوروی و "اقمارش" انگشت نهاد که بدلیل صلح آمیز و بیدرد بودن نشانه های قوی از انسانی بودن خود را به نمایش گذاشتند. ناسزاگویان به چپ همواره از یاد میبرند که استثمار انسان, تجاوز به کشورهای دیگر و چپاول منابع آنان در سرشت سرمایه داریست اما سوسیالیسم بی تجربه باید بر پای خود بایستد و خود را بپالاید.
بیگمان این بررسی ارزشمند شما به ژرفش اندیشه ها و کاهش برخوردهای نسنجیده و آزاد از محدودیت زمان و مکان پیرامون بنا کردن سوسیالیسم یاری رسان خواهد بود.
۷٨۱۱۴ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣۹۵