عنوان : تفاوت نظر نمادهای جمهوری اسلامی عمل سیاسی جدیدی نیست.
بازهم افکار عمومی شاهد رویاروئی کلامی رهبر و رئیس جمهور ایران شد. در این رویاروئی اخیر گفته های رهبر و رئیس جمهور ایران باعث شد تا بار دیگر نگاه کنشگران سیاسی به چالش های شفاهی دو مقام شاخص نهادهای حکومتی جلب شود. گفته های اخیر آقای خامنه ای و حسن روحانی حساسیتی ایجاد کرد و واکنشجریانات سیاسی را رقم زد تا باور شود که این رویاروئی کلامی شدیدا به سمت تقابل گرایش می یابد. البته در رابطه با این تفاوت موضع گیری ها که بخشا هم دارای سابقه و هم دامنه دار بوده شائبه هایی را شکل داده و می دهد. شائبه هایی بدین قرار که گویا دو شخصیت اساسی نهاد ولایت - و نهاد انتخابی درصدد صف آرایی و لشگرکشی برآمده و عن قریب درصدد حذف طرف دیگر حرکت می کنند. بررسی پیشینه ساختار جمهوری اسلامی نشان می دهد این قبیل هشدارها برای پیشگیری از احتمال دوقطبی شدن جامعه است. چون بیم آن می رود تا در این دوره نظیر برخی ادوارمناسبات اکثریت و اقلیت تعادل جامعه را برهم زند. لازم بهیاداوری است که بعد از انتخابات ۹۶ هریک از دو جناح برنده و بازنده ادبیات خاصی را به کار گرفته اند، به طور نمونه جناحی رای حلال و حرام را عنوان می کند و جناح دیگر قصد سهم خواهی بیشتر را دارد. اینکه هیأت هماهنگی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران- طرفداران وحدت چپ بیانیه می دهد و به سخنان آقای خامنه ای اشاره می کند که " خامنه ای در اندیشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی کودتا علیه حسن روحانی " است. رفقای هئیت همآهنگی در بیانیه آشکار می کنند " ایران به یک دوران تصمیم گیری نزدیک گشته است. تصمیم مابین تغییر و پیشروی به جلو یا پس رفت به سوی قهقرا! " بیانیه در ارزیابی مونیستی خود شبیه سازی روحانی به بنی صدر را عنوان می کند که عامل پس رفت به سوی قهقرا نیز خواهدبود. جهت تنویر افکر رفقا تاکید دارم شبیه سازی روسای جمهوردر جمهوری اسلامی خاص امروز نیست و چندان هم کم نبوده است. مثلا تشبیه خاتمی به گورباچف عامل تغییر که خوشآیند جناح مقابل نبود. مورد دوم شبیه سازی احمدی نژاد با بنی صدر است که توسط آقای رفسنجانی در دوسه سال آخر دولت احمدی‌نژاد عنوان شد و در آن هشدار امکان بنی‌صدرشدن احمدی‌نژاد کلید خورد. باید باور کرد همه این شبیه سازی ها بار اتهامی نداشته و بیشتر جنبه هشیارسازی دارد و در راستای حفظ خط قرمزهای توافقی بوده است. چرایی شبیه سازی شاید یادآوری فاکت تاریخی باشد که در آن بازه زمانی بنی صدر چنان هزینه ای به جمهوری اسلامی تحمیل کرد که تاکنون اثار سوء آن قابل ترمیم نبوده. بنابراین چندان هم غیرطبیعی نیست که در برهه کنونی تمامیت جمهوری اسلامی تحمل حتی تصورآن همه هزینه را ندارد تا چه رسد به اینکه به استقبال آن هزینه ها برود. از نگاه تاریخی می شود مقایسه‌ی روحانی و بنی‌صدر توسط رهبری را عمل سیاسی از جنس اقدامات هاشمی‌ برای بنی‌صدر‌سازی رئیس جمهور اسبق قلمداد نکرد و صرفا آنرا هشداری برای جلوگیری از تکرار اتفاق قبلی دانست..
همچنین در امتداد رفتار سیاسی – شفاهی آقای خامنه ای و حسن روحانی باید گفت اخیرا لحن هرکدام تندتر از قبل شده است که ضمنا اتفاق جدیدی نیست و تفاوت لحن و نظر ها سابقه طولانی دارد. نمی شود انکار کرد که در طول تشکیل جمهوری اسلامی همیشه نوعی تفاوت نظر بین دو بخش اسلامیت و جمهوریت حاکمیت وجود داشته و اساسا این دو بخش متناقض با هم ساختار واحدی را تشکیل دادند این دوبخش تار و پود فرش چارچوب حاکمیت شده اند. جهت اینکه رفقای فدائی در کلیت خود و رفقای اتحادفدائی دچار خطای محاسباتی نشوند تاکید دارم که تفاوت لحن و حتی نظر دو مقام اول و دوم حاکمیت خصلت رویاروئی یا تقابلی ندارد. این تفاوت پیشتر از اینکه روند اضمحلال و پوسیدگی را نشان دهد شاید به رشد صراحت و شفافیت بیشتر در اظهارنظرها دانست.
٨۰۰۴٨ - تاریخ انتشار : ۵ تير ۱٣۹۶