عنوان : رفقای عزیز، اگر دست نمی گیرید حداقل پا را نگیرید
در بین ما ایرانیان رسم است که با کوچک شمردن کار دیگران یا برای بی ارزش کردن تلاش آن ها نقدی از بالا به موضوع بیاندازیم، و بعد به راحتی به نتیجه سال ها تلاش بخشی از فعالان چپ ایران که خواستار تقویت جنبش چپ دمکرات ایران هستند، به همین راحتی با جملات یاس آور خاک به چشم مخاطبان بپاشیم و درست در زمانی که فعالان سه جریان در تلاشند تا کنگره مشترک را برگزار کنند، ندای وحدت مرد را سر دهیم.
آری جریان تشکل بزرگ چپ حیات خود طی سال های گذشته آغاز کرد و در بین راه نیروهایی جدا شدند، همان طور که در همه جریان های اجتماعی و سیاسی این رخداد سابقه دارد، در طول راه تشکل بزرگ چپ را رفته رفته، وحدت نامیدند و ادامه دادند، درست است که کمیت جریان تغییر کرد، اما رای ۹۷ درصدی کنگره اخیر سازمان فداییان خلق ایران"اکثریت"حکایت از چه واقعیتی دارد؟؟؟؟
آیا به غیر از ادامه راه وحدت است؟؟؟
وحدت و اتحاد نیروهای سیاسی، امروز نقطه عطف حیات جریان های اپوزیسیون علیه رژیم استبدای ولایت فقیه است، مخالفان وحدت و اتحاد نیرو های چپ در کدام صف ایستاده اند؟؟؟؟
روند وحدت یا اتحاد نیرو ها را می توان نقد کرد، ولی ضرورت وحدت و اتحاد را هیچ عقل سلیمی رد نمی کند.
هر جریانی در طی حیات خود مراحل تکامل خود را طی می کند، سازمان فداییان خلق نیز، جدا از این قاعده نیست، ولی وحدت یقینا به معنی انحلال سازمان در قدم اول، نخواهد بود، مسلما کنگره این راه را مشخص خواهد کرد و پرواضح است که می توان در نظر داشت که تا مدت لازم، حتی پس از تشکیل حزب نو، در پایین نام حزب مذکور امضای سه جریان منتشر شود، یا برای دوره ای مشخص سازمان ها یا جریان ها، موجودیت خود را حفظ کنند.
وقتی کنگره سازمان فداییان خلق ایران اکثریت با رای ۹۷ درصدی وحدت را تایید می کند، چگونه می توان تیتر زد وحدت مرد؟؟؟؟ این دقیقا پارادوکس است.
اراده کنگره و عزم فداییان در ادامه راه وحدت است، مسلما شرایط امروز ما با روز اول یکی نیست، تغییراتی در کمیت نیرو ها وجود داشته، اما همه به وحدت سه جریان باور دارند و به خوبی می دانیم چنین راهی مشکلات خاص خود را دارد،.
از نواقص مدیریتی و .... هم همه ما اطلاع داریم، ولی چنین مسایلی خصوصا در بین ما ایرانی ها کم و بیش متداول است، با وجود همه مسایل جا دارد از تلاش تک تک رفقایی که در این عرصه تلاش می کنند به سهم خود قدردانی و تشکر کنم.
٨۰٣٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۲ مرداد ۱٣۹۶       

عنوان : رفقا عجله کنید،!
وقاع و شرایط از قصد عقب نشینی حکومت ولایی حکایت میکند.
مسلم ابتدا در خارج مرزها.
صفوف متحد چپ، عامل و ضرورتی که جامعه ایران به آن نیازمند است.
٨۰٣٣۲ - تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱٣۹۶       

عنوان : به راستی چرا؟!
بالاخره کسی پیدا شد عکس العملی نشان دهد و بیخیال نگذرد!
جناب فرهادی همانطور که همه مشاهده می کنند آنچه نشر پیدا کرده مصاحبه نیست بلکه گپی دورهمی بوده که یکی از آنها (سه هم نظر) اقدام به انتشار آن نموده است. البته شما میدانید که این حرفهای جسته گریخته فقط بابت بستن دهان بعضی مثل من است که بگویند: بله فعالیت ادامه دارد، اصلا ً اراده گرایانه نیست، و ضرورت تاریخ و لحظه است.
آنچه را که شما گفته اید باید با شیپور در گوش دوستانی زد که در کنگره های سازمان اکثریت شرکت می کنند و تا نام فدائی را می شنوند خون به چهره می آورند و قلبهای گرمشان به طپش می افتد و کیلوئی رأی میدهند بدون آنکه به عواقب رایشان بیندیشند.
متأسفانه کتاب فدائی را عده ای تصمیم گرفته اند در پایان زندگی سیاسیشان با هوا کردن فیلی ببندند. البته این پایان راه محتوم تمامی جریانات سیاسی است که از بستر اجتماعی خود دور افتاده اند. و از آنجا که بندنافشان از پایگاه اجتمائیشان بریده شده است منبع ارتزاقی ندارند، نه می توانند بازتاب سیاستهایشان؟! را ببینند نه می توانند خود را بازتولید کنند. نتیجه روند ۳۰ ساله ی مهاجرت (تبعید) تشکلها را به محفل و محفلها را به افراد تقلیل داده و این افراد صرفا ً فعال مایشاء رادیو و تلویزیونهای ماهواره ای گشته اند.
در پایان نکته ای را بر شما آقای فرهادی وارد می دانم که چرا از کنار پاسخ به یک سوآل منطقی به سادگی می گذرید؟ سوآل: چرا طرفدان وحدت چپ، حزب واحد و یا هر نامی که شما می پسندید در درون سازمان اکثریت و رفقای جامانده از اتحاد فدائی و الباقی دوستان کنشگر چپ نمی روند مثل صدها تشکل دیگر تشکل مورد نظرشان را در بیرون سازمان "اکثریت" برپا کنند و مثل صدها تشکل دیگر، هر که خواست برود و عضو آن بشود؟
بیشتر نگویم، که علاقمندان جملگی بهتر و بیشتر از من میدانند.
٨۰٣٣۱ - تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱٣۹۶