عنوان : عطرِ سرکشی را نسیم از بوته هایی می گیرد که، سربلند، در گذرناپذیری ها رویانند!
هم میهنِ دلیرِ دربند, گلرخ ابراهیمی ایرایی, درودِ بیکران بر تو که پرتو شهامتت از سیهچالِ تبهکارانِ اسلامی, رخشانتر از خورشیدِ نیمه-روز, دمیدن گرفته است! مشت گره کرده ی تو و مانندهای دیگرت از درونِ بند, هراسی ژرف و ویرانگر، در دلِ هزاران گزمه ی مسلح فکنده است. گدازه ی فریادِ تو، از تاریکسارِ ژرفِ ولایتِ خون و ربایش و جنون، برون آمد و بانگِ بی صدایان را، در پهنِه ی فلات، سرخ و کهربایی* کرد!
فَرّ انسانی تو، روشنای آسمانِ میهنِ دربندمان بادا
باورت، ستاره ی شبِ سرزمینمان،
همانگونه که ایستادی و آنرا زیستی:
"هر ترسی ریختنی ست، هر خواسته ای دست یافتنی ست و هر دیوار ظلم و جوری در هم شکستنی ست!"

* کهربایی = مغناطیسی
٨۲٨۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۰ دی ۱٣۹۶