از : آرمان شیرازی
عنوان : زندگی در بیداری ست!
هم میهن گرامی, آقای بهروز رحیمی, درود و سپاس بر شما! امیدوارم که نوشتار ارزشمندتان را بسیاری از هم میهنان بخوانند.
فشارهای فزونگیر از سوی جنبشهایِ گسترش یابنده زنان, کارگران, تهیدستان, بیکاران, بازنشستگان, مالباختگان و بسیارانِ دیگر, حکومتِ تبهکار اسلامی را در هم پیچانیده و میرود تا آنرا در گام نخست دو نیمه کند. نیمه ی هوادارانِ اصلاحاتِ کمرنگ و دیرهنگام و نیمه ی خیره سرانِ سرکوبگر که "فقط یک پا" دارند. راست اینست که "راهِ حلِ" هیچیک ازین دو نیمه به گَردِ راهِ خواسته های انباشت شده مردم نمیتواند یرسد. اگر اصلاحاتِ کمرنگ دستِ بالا را بگیرد, ممکنست رژیم دست بدامنِ کسانی مانند خاتمی, موسوی و کروبی شود که دیگر فرصت از دست نهاده اند و آوایشان اینبار نیز فراتر از "حفظ نظام" و خطوط قرمز آن نخواهد رفت. چنانچه خیره سران گوی سبقت بربایند, پیداست که در برابرِ خشمِ فشرده و رزمندگیِ توفان-سانِ مردم کاری از پیش نخواهند برد. مگر نه آنکه زمانِ قلدریِ حاکمیتِ نکبت را تغییر خواهیِ گسترده در ایران, به دیروز سپرده است؟!
خواسته های چانه ناپذیرِ مردم آزادی, کار, حقوقِ بالاتر از خط فقر, پرداختِ حقوقِ عقب افتاده, بازگردانیدنِ اموال, بازسازیِ زیست بوم, پالایشِ فساد, محاکمه جنایتکاران و چپاولگران و... آزادیِ زندانیانِ سیاسی ست. براستی, حکومتِ خرافه و دزدی و جنایت توانِ برآوردِ کدامیک ازین خواسته ها را دارد؟
آری, نشانه های زیستیِ این حکومت دیگر حتی خوشبیترین پزشکان را نیز به نومیدی کشانیده است. دیگر, قطعه ی شوربختی را باید یافت که جسم ناپاکش را در خود گیرد...
اکنون, هنگامه ی آنست که نیروها و سازمانهای خواهانِ تغییراتِ بنیادین, در درون و برونِ کشور, مسئول, دلسوز و فعال به میدانِ شهامت پاگذارند و رزم و خواسته های مردم را سازمان دهند. پیش ازین "به میدان آمدن" اما لازمست از خوابِ پراکنش برخیزند که زندگی در بیداری ست!
٨٣٣۲۱ - تاریخ انتشار : ۱۵ بهمن ۱٣۹۶
|
