عنوان : ما چه باید بکنیم؟
جناب رستمی ، با وجودی که یک بار در سال ۵۷ تجربه کردیم . وقتی آزادی احزاب و تشکلات صنفی و...... وجود نداشته باشد میدان باز میشود برای تصمیمات در بالا ؛ بنام مردم و علیه لااقل بخشهائی از مردم ، آیت الهی میشود آیت الله عظمی و با شنیدن اسمش برایش سه بار صلوات فرستادند و شد «رهبر کبیر» انقلاب و توده های میلیونی را به نام دین و برای حکومت مورد علاقه‍ی خود به سمت صندوق های جمهوری اسلامی «آری» می کشاند و مخالفین را نیز تحقیر کرد و چه ها که نکرد....
با وجودیکه ۴۰ سال گذشته است و حکومتیان و حتی مشاطه گران حکومت صحبت از بیش از ۷۵ در صد مخالف می کنند. در بر همان پاشنه سال ۵۷ و به مراتب خطرناک تر می چرخد.
بدیهی است که نتیجه جنایت های حکومت کشتار امروز بیش از پیش خود را نشان میدهد......بازهم از حزب و سندیکا خبری نیست .هنوز کسی را که بتواند مثل خمینی «کاریسماتیک " باشد پیدا نشده ، ولی نوری زاد ، حسن شریعتمداری ، طبر زدی ، سازاگارا و همفکران آنها و کسانی که در چندین سال پیش در استکهلم حمع شدند و شکم خود را صابون زدند که با «کمک های بشردوستانه » امپریالیسم حکومت را کنار بزنند. حتی بعضی از «آزادیخواهان » برای حمله‍ی نظامی به ایران به رهبران غرب نامه پرانی کردند. منافع خود را با تبلیغ برای رضا پهلوی به قمار گذاشته اند که خودش در بین شاهدوستان مشکلات متعدد دارد . خوشبختانه یا بدبختانه آنها نیز هیچوقت معنی حرب و سیاست را نفهمیدند نه در زمان شاه و نه امروز ..... همه پرسی « انقلا ب شاه و مردم » ۶ بهمن ۱۳۴۱ فاقد وجاهت حقوقی و قانونی بود ولی پادشاهی که همه کاره‍ی قوه مقننه ، مجریه و قضائیه بود رفراندوم هم برپزار میکرد .... حالا در خارج از کشور می بینیم که به دونالد ترامپ دخیل بسته اند حتی در رسانه های مجازی .....این ها همه تائید نبود حداقل آزادیهای فردی و اجتماعی در ایران است.
بیندیشیم و بگوئیم ، چه باید بکنیم ؟ مسئله اینست.
٨٣۶۱۰ - تاریخ انتشار : ۵ اسفند ۱٣۹۶       

عنوان : رفراندوم
رفراندوم زیر نظر سازمان ملل طرحی است که رضا پهلوی می خواهد پروژهٔ بازگشت سلطنت خود را با آن پیش ببرد. در این طرح برخی جمهوری خواهان نولیبرال با مشروطه خواهان متحد شده اند تا به شکلی به اصطلاح دمکراتیک هر دو گزینه را با هم پیش ببرند. این دو گزینه به علت سرکوب و خفقان شدید در داخل و پشتیبانی دولت آمریکا و رئیس جمهور آن ترامپ از رضا پهلوی و بودجه و امکانات تبلیغاتی عظیمی که در اختیار او بوده، هم وزن نیست و ادعای رقابت دمکراتیک بین آن ها در این شرایط غیر دمکراتیک نتیجهٔ از پیش تعیین شده ای دارد و این چیزی نیست که برای سیاسیون مشارکت کننده نامشهود باشد.
نوریزاد یکی از چهره های شناخته شدهٔ همه جا مطرح در سال های اخیر گفته است:
«من و شما و دیگرانی چون رضا پهلوی که هر یک از ما ایرانی هستیم و نه دزدی کرده‌ایم و نه آدم کشته‌ایم، بعنوان یک ایرانی حق داریم به تناسب کارآییمان، در آینده ایران سهم خود را بیازماییم. این به انتخاب مردم مربوط است که در یک همه پرسی بزرگ و ملی، نوع حکومت آینده خود را مشخص کنند. که پادشاهی بخواهند یا جمهوری.»
حسن شریعتمداری چهره شناخته شدهٔ دست راستی دیگر امضاء کننده بیانیه رفراندوم هم در مناظرهٔ تلویزیونی بی بی سی همین را می گوید.
به نظر می رسد «جمهوری اسلامی آری یا نه؟» قدم اول در راه رفراندوم «جمهوری اسلامی یا سلطنت» باشد. این رفراندوم می خواهد بدون ارائهٔ یک برنامه سیاسی اقتصادی روشن، چرخ تاریخ را به عقب بازگرداند. «آری یا نه» فاجعه بار بود و دلیلی ندارد تکرار شود.
بخش بزرگی از آنانی که خود را جمهوری خواه خوانده اند، قبلا هم اتحاد مرحله ای خود با رضا پهلوی و سلطنت طلبان را نشان داده اند و در گردهمایی های مختلفی آن را به نمایش گذاشته اند.
چرا این ها را صریح نمی گویند؟
٨٣۶۰۰ - تاریخ انتشار : ۴ اسفند ۱٣۹۶       

عنوان : مقاله ای روشن گر و مفید!
تحلیلی مناسب حال، زحمت کشیدید.
٨٣۵۹۷ - تاریخ انتشار : ۴ اسفند ۱٣۹۶