عنوان : ژرفش نبرد طبقاتی در ایران
مطاله ی مقاله ی نظرگیر جلیل شکری با عنوان “شور و شوق‌های جدید مبارزه ی طبقاتی“ که روند مبارزات اعتراضی- اعتصابی جاری را در ایران بررسی می کند، از دو وجه لذت بخش است. مقاله در مرور دقیق و شفاف خود از مبارزات و خواست های زحمتکشان یدی و فکری در ایران دو نکته را برجسته می سازد. یکی روند رشد خواست های مطالباتی- دمکراتیک به خواست های سیاسی. دوم، گرایش رشد مبارزات مطالباتی- سیاسی از خواست های این یا آن گروه مبارزان به خواست های عمومی و سراسر کشوری.
این گرایش به روشنی نشان می دهد که ریشه ی مشترک مبارزه ی کارگران، معلمان، دانشجویان، بازنشستگان و پرستاران یکی است. نشان می دهد که این ریشه مشترک، سیاست اقتصادی حاکم است، اقتصاد سیاسی نئولیبرال دیکته شده توسط سازمان های مالی امپریالیستی که آن را «اقتصاد اسلامی» می نامند.
نتیجه‌گیری واقع‌بینانه نزد مبارزان در همه ی رشته‌ها و در سراسر ایران، یکی است. اشتراک خواست ها نیاز به سازمان مشترک دارد.
روند تعمیق مبارزات می تواند، همان‌طور که به آن اشاره می شود، همراه گردد با ایجاد ارتباط و سازماندهی میان رهبران و سازمان ها. مبارزه‌ای که با بهره بردن از همه ی امکان ها به پیش برده می شود.
با توجه به وظیفه ی در برابر مبارزه طبقاتی کنونی، نتیجه‌گیری نیروهای سیاسی چپ برای ارایه ی جانشین مردمی- دمکراتیک و ملی برای اقتصاد سیاسی امپریالیستی- اسلامی تردید ناپذیر است. مقاله به درستی به وظیفه ی نیروهای چپ در این زمینه اشاره دارد.
٨۷۱۷۲ - تاریخ انتشار : ۲۱ آبان ۱٣۹۷