از : Hamid Ghamari
عنوان : آسان نویسی و آسان خوانی
با سلام
من امیدوارم که ادبیات سیاسی ما خود را از سخت نویسی رها کند و از کلمات سختی که در میان عامه رواج ندارد پرهیز کند. ایگونه ادبیات حوصله خواننده را بیر میبرد و در نتیجه نویسنده بسیارس از مخاطب خودش را از دست می دهد.
با تشکر حمید قمری
٨٨٣۷۶ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹۷
|
|
از : فریدون بی بیان
عنوان : تلنگر
جناب غلام سفید کوهی ،
فراموش نکنیم که در سال ۵۵ شمشی برابر با ۱۹۷۶ میلادی حزب دموکرات امریکا ، بعداز جنبش ضد جنگ و رسوائی جمهوریخواهان ـ نیکسون و «واتر گیت»ـ در انتخابات پیروز شد و جیمی کارتر با دکترین صلح در خاورمیانه ـ قرار داد کمپ دیوید ـ و رعایت منشور جهانی حقوق بشر توسط کشور های دوست آمریکا به کاخ سفید رفت.
کیست که نداند تغییر دولت در امریکا تکانهائی به نسبت های متفاوت در عرضه های مختلف جهانی و بخصوص در کشور هائی مثل ایران ایجاد میکرد. متاسفانه حکومت پادشاهی فردی و مطلقه نه از روی کار آمدن جان اف کندی عبرت گرفت و نه نسبت انتخاب جیمی کارتر برخورد منطقی کرد.در جامعه ای که مجلس درست و حسابی نداشته باشد و عده ای بله قربان گو احسنت گویان «اوامر» سلطان را «قانونی » کنند یا صد البته بدتر ،مثل امروز ،ذوب شدگان ولی فقیه یاوه سرائی کنند و هیچ امکانی برای اظهار نظر خیر اندیشان و دلسوزان وجود نداشته باشد و دگراندیشان بکلی محروم از حق حیات و اندیشیدن باشند. صحبت از خرد جمعی بسیار توقع غیر موجه ای است.
در جهانی که اردوگاه «سوسیالیسم واقعا موجود» برایش فرقی نمیکرد که نیکسون جمهوریخواه در قدرت باشد یا کارتر دموکرات و بعداز دهه ۶۰ میلادی اعلام کرده بود:« گذار سرمایه داری به سوسیالیسم در مقیاس جهانی با پیروزی انجام شده و برگشت ناپذیر است.» بر اساس این ارزیابی تاکتیک های جدیدی برای «تضعیف» سرمایه داری اتخاذ کرده بود . طبیعی است که در سال ۱۳۵۷شمشی/ ۱۹۷۸ میلادی در سال سرنوشت ساز ایران در برابر قرار داد کمپ دیوید ،موضع مخالفت اتخاذ و بایکوت اعلام می کرد. مبادا با صلح میان مصر و اسرائیل ایالات متحده و غرب قدرت نفودشان در خاور میانه و جهان بیشتر شود که این خودش ادعای تشنج زدائی را زیر سئوال می برد.
معلوم است که «شرق» از هر حرکتی علیه «غرب» در افغانستان ، ایران و سایر نقاط جهان حمایت میکرد.
چپ های طرفدار اردوگاه هم از این منطق پیروی میکردند که دیدیم چپ ها از قبل از انقلاب چه برخورد های متفاوتی با خودشان ، با حکومت گذشته ، خمینی ، بازرگان و جبهه ملی داشتند.
مگر کسی می توانست رهبران حزب توده را نسبت به حطر دنباله روی از خمینی متقاعد کند؟ مگر برخورد زنده یادان سنجابی و قروهر با شادروان دکتر غلامحسین صدیقی را فراموش می کنیم. نامه ی دکتر مصطفی رحیم به خمینی و.......
این ها تمام انحرافات سیاسی رهبران نحله های مختلف بعداز تعطیل ۲۵ ساله فعالیت احزاب بوده است که هنوز ادامه دارد . سیاستمداران در بوته رقابت و فعالیت آزادانه قادر خواهند شد که از عقلانیت برای مدیریت کشور بهره گیری کنند تا در پیچ های سهمکین و تند از سقوط و تلاشی کشور مصون دارند. ما دانشمند و خردمند فراوان داشتیم و داریم ولی رقابت راست و میانه و چپ نداشتیم و نداریم تا تواناییها آشکار و رهبران پخته و کار آمد شناخته شود .
در مورد مواضع عجیب و غریب چپ ها در گذشته بخشی جنبه «معرفتی » داشت که توام با «تعصب» مجال رشد و تبدیل به «خرد جمعی» نمی داد که حاصل آن پراکندگی بود. بخشی هم بی توجهی به شرائط خاص ایران از مشروطه تا انقلاب بود.
ولی سماجت و دفاع غیر منطقی انواع چپ ها از مواضع نادرست گذشته بهیچ عنوان قابل گذشت و لاپوشانی نیست.
٨٨٣۷۴ - تاریخ انتشار : ۱٣ بهمن ۱٣۹۷
|
|
از : غلام سفید کوهی
عنوان : قبول کنیم که خِرَدِ جمعیِ لازم و کافی را نداشت این مجموعه «ما»
آقای بهزاد کریمی٫
این مجموعه «ما» که شما بکار برده اید بیاییم قبول کنیم که خِرَدِ جمعیِ لازم و کافی را از پیچیدگی اجتماعی-سیاسی-اقتصادی دهه هشتاد میلادی از جهان و ایران را نداشت و سرمایداری جهانی رهبری انقلاب را خیلی هم خوب و موفق همانطور که میخواست هدایت کرد و آنرا قلُبه به بغلِ جریانی که بیشترین ویژگیها/پتاسیلها/ظرفیتها/...داشت که برای دهه ها در خدمتش باشد٫ انداخت.
در ضمن اینگونه نوشته ها پس این چهل سال فاجعه نباید دنبال توجیه بجای اعتراف به نقشِ ناآگانه و بعضن آتش بیار معرکه و آسیب رسانی به وابستگانِ تشکل هایی که به «ما» تعلق داشتند٫ شود.
این نوع توجیهات نمک روی زخم پاشیدن است.
برای تحلیل این فاجعه باید فعلن صبر کرد.
با احترام
غلام سفید کوهی
٨٨٣۶٨ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣۹۷
|
|
از : عیسی صفا
عنوان : زندان قزل حصار
Issa Safa
بهزاد کریمی در این مقاله اشاره به زندان قزل حصار هم می کند که خودش از همین زندان آزاد شد. البته آزادیش هم پایان زندان و فردی بود. من با عده ای تازه به این زندان از قصر منتقل شده بودیم و با ورد به زندان قزل حصار با کمال تعجب دیدیم که کمون فدایی ها از همه کمونها از جمله توده ای ها و سایر چپ ها و مجاهدین جداست ، در حالیکه در این تاریخ همه زندانها کمون واحد داشتند. ما که فدایی بودیم به عنوان اعتراض وارد کمون فدایی نشدیم و خواهان وحدت همه کمونها شدیم. من بعنوان نماینده جمعی که از قصر به قزل حصار آمده بود با بهزاد کریمی دو سه جلسه مذاکره کردم و وی را وادار به عقب نشینی کردم . البته در همین درگیریها بود که وی آزاد شد .اما محفل سکتاریستی وی که شامل فریدون احمدی ، نادر عصاره و عده ای دیگر می شدند همچنان برای وحدت با دیگر کمونها و سپس برای بیانیه مشترک آرادی زندانیان سیاسی مانع ایجاد می کردند که مجبور شدم با کار روزانه توضیحی در کمون فدایی ضرورت وحدت و بیانیه مشترک با دیگر جریانات را به هنگام آزادی از زندان پیش ببرم و در نهایت بیانیه مشترک صادر شد که نوشته من بود و در کیهان چاپ شد. البته خود من در لیست آزادیها نبودم و دو باره به زندان قصر منتقل شدم
٨٨٣۶۷ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣۹۷
|
|
از : محسن کوشا
عنوان : نیاز به ویرایش !
آقای بهزاد کریمی این قسمت از نوشته بنظر ناخوانا و توام با جابجائی «زمانی» و تاریخی شده است:
اگر در مقطع شورش ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و در برخورد با آن، هنوز صداهایی در سپهر سیاسی کشور شنیده می شد که هم محکوم کنننده قساوت رژیم شاه در برخورد با آن بود و هم وجه ارتجاعی این حرکت را نقد می کرد،
در ۱۹ دی ۱۳۵۶ قم اما، این اعتراض علیه رژیم سرکوبگر و انتقاد از گرایش های ارتجاعی روحانیت به گوش رسید و نیز به میان آمدن ندای "اصلاحات آری و دیکتاتوری نه!"؛ ولی در ۱۹ دی ۱۳۵۶، محکومیت برحق سرکوبگری های شاه، بدون مرزکشی برنامه ای روشن با انواع اعتراضات. هم "ما" و هم بقیه نسبت به میدانداری گرایش های ارتجاعی در حال خیز غافل ماندیم.
٨٨٣۶۴ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣۹۷
|
