عنوان : در انتظار کدامین فجایع دیگر باید بود؟
حتمن عده زیادی از مردم، با خواندن و شنیدن این خبر، خوشحال خواهند شد، و خواهند گفت : «خوبشان شد، این پاسداران جهل و تباهی، که شب و روز به ستمگری و سرکوب مردم مشغولند، هر چه از اینها بیشتر کشته شود، بنفع جامعه و مردم است. دلمان خنک شد. کاش همه این پاسداران را به درک واصل کنند.»
اما، ارضای حس نفرت کور، یک چیز است، و معنا و نتیجه هر عمل و اقدامی، و تاثیر آن بر زندگی مردم یک جامعه، و حال و آینده آنها، چیز دیگری است.
اعمال و اقداماتی که، نه تنها برای زندگی مردم، سودی ندارد، بلکه با دامن زدن به عملیات ویرانگرانه و تخریبی، وندالیسم(ویرانه گری) اجتماعی، تروریستی و آدمکشی، زندگی و روابط اجتماعی مردم را مورد تهدید و وحشت مدام قرار داده، روان فردی و اجتماعی را مشوش، کنش های انسانی را مورد شک و تردید و بدبینی مدام، و مسیر سازنده و عقلانی و سازمانیافته و اجتماعی و سنجیده و متضمن پیشرفت مبارزه مردم را، برای رسیدن به اهداف بحق و انسانی و سزاوار خود، لجن مال و مختل می کند، و به ارتجاع حاکم فرصت و امکان می دهد، تا از مردم و مبارزه و اعتراض بحق آنها انتقام بگیرد. در واقع، چنین عملیات تروریستی و کور و ویرانگرایانه ای، در خدمت خود ارتجاع حاکم است، و باید محکوم شود.
بخاطر داشته باشیم که، با دمیدن اولین نسیم بهار عربی، چگونه قدرت های سرمایه داری غرب، با همکاری حکومت های منطقه ای متحد آنها، و با اجیر کردن نیروهای سیاه مذهبی متعصب، مسر آزادیخواهانه اولیه این جنبش ها به انحراف برده، و مصائب و بلایائی را باعث شدند که ،هم اکنون در عراق و سوریه و لیبی و یمن و مصر و نیجریه و دیگر نقاط جهان شاهد آنیم.
بهوش باشیم! نفرت کور، ما را غافلگیر نکند، تا پشیمانی فردای خود را، صرف مصیبت سرائی تاریخ نکنیم.
٨٨۵۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۵ بهمن ۱٣۹۷