عنوان : پیش از آن که دیر شود, کاری بکن!
بیانیه ی دوستان ارجمند (هیئت اجرایی) راه کارگر سامانمند و همه-سو نگر است. این دوستان جای خود را در جایگاه نماینده ای از مردمان ایران بروشنی در برابر حکومت تبهکار اسلامی, کودتاچیان حرفه ای جهانی (بخوان امپریالیست ها), چشم-در-راهان تغییر رژیم توسط قدرت های خارجی و گروه های مزدور تروریستی مشخص کرده اند.
در پاراگراف پایانی اما, بعنوان نتیجه گفتار خود "از همه نیروها و سازمان های مدافع آزادی، دمکراسی، برابری" درخواست میکنند که "با تمام قوا هدف های شوم ... (مخالفان) ... سرسخت حق تعیین سرنوشت مردم (ایران) را با قدرت افشاء و محکوم کنند و با طرح های شان به مقابله برخیزند." یعنی هر کس به تنهایی براه خود برود و پراکنش نیروها همچنان ضامن بجامانی حکومت ویرانگر و تداوم تیره روزی مردمان ایران باشد!
پرسیدنی ست که چرا این دوستان گرامی, از بازیگری در باهماد (اتحاد) نیروها بر پایه چند مورد همه-پذیر (مانند آزادی زندانیان سیاسی, جدایی دین از حکومت, برابر-حقوقی همه ی شهروندان, یکپارچگی کشور, نجات محیط زیست و...) پا پس می کشند و به بی تاثیری خود همچنان "خرسند" می مانند؟!
٨٨۶٣۱ - تاریخ انتشار : ٣۰ بهمن ۱٣۹۷       

عنوان : با زمین را به آسمان دوختن نمیتوان از طبقه کارگر دفاع کرد!
رفقا
مبارزه فقط این نیست که در تئوری غرق شویم و نتیجه تحلیلمان آن شود که خواست حکومت اسلامی است!
عدم توانایی ما با فاصله گرفتن از وقایع و عدم تاثیر گزاری بر آنها دلیل بر کوچک کردن فعالیت دیگر گرو ها که شاید فرصت طلبانه به نطر آید ،نیست.
در همین جا از تلاش حزب کمونیست ونزوئلا برای صحبت کردن با آمریکا خبر آمده است.
چپ و بقیه نیروهای اپوزسیون غیر مجاهد و سلطنت طلب در ورشو هیچ عکس العملی بطور عملی از خود نشان نداده اند و اسراییل را مرکز دعوا نشان دادن هم بجز یهودی ستیزی چیز دیگری را تایید نخواهد کرد.
مسئله ما حکومت اسلامیست که باید برود.
٨٨۵۹۵ - تاریخ انتشار : ۲۷ بهمن ۱٣۹۷