عنوان : گل گفتی.
انقلاب امری اختیاری نیست و ما خوب عمل کردیم ولی در راس این انقلاب به انقلاب خیانت شد و چهل سال است برای تصحیح آن تلفات و کوشش میکنیم.
مگر انقلاب فرانسه و یا روسیه هم اینچنین نبود؟
حال نسل جدید می بایست از این تجربیات بهترین را بیرون بکشد و راه انقلاب شکست خورده را به مسیر اصلی برگرداند و آینده خود را بسازد.
٨٨۶۰۶ - تاریخ انتشار : ۲٨ بهمن ۱٣۹۷       

عنوان : در جایگاه متهم
شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی. - هر لحظه به دام دگری پابستی؛
گفتا؛ شیخا، هر آن‌چه گویی هستم، - آیا تو چنان‌که می‌نمایی هستی؟ عطار نیشابوری ( بدون پسوند)
آقای فیاض که بر صندلی دانای کل نشسته ای، از این عکس که در کنار نوشته ات آمده بر نمی آید شما در سال ۱۳۵۷ ، از دوران کودکی و نوجوانی به درآمده بوده باشی یعنی ۱۸ سال کامل نداشته ای! اما مهم اینست که در این بازار مکاره خود را از نسل انقلاب خوانده ای. یعنی آماده ی آن هستی که سهم خود از مسئولیت را بپذیری و در پیشگاه جوانانی که بعد از ۱۳۵۷ به سن بلوغ رسیدند صادقانه و از سر جسارت بگوئی: من با نیت خیر مسبب فاجعه ای بنام جمهوری اسلامی شدم.
من به پای خودم به پیشگاه دادگاه فرزندانم رفته ام و آنها مرا با مهربانی و با یکدرجه تخیف، به صلیب آگاهی آویخته اند. من هر ساله که آگاهیم افزون می شود به تمثیل صائب تبریزی "رخ زردتر" می شوم. و باز علیرغم بهتان شما گوشه چشمی به آقای رضا پهلوی در کسوت وارث تاج و تخت نداشته و ندارم.
گفته ای اینروزها کسی "صدا نسل واقعی انقلاب" را نمی شنود. اول آنکه با کدام متر و معیار سنجیده ای که چه کسی نسل واقعی انقلاب است؟ در ثانی اگر درسهایت را خوب خوانده بودی یادت می آمد که استالین و بریا نیز وقتی آن چند میلیون انسان شریف را به جوخه های مرگ می سپاردند از همین استدلال سود جستند. و امروز شما نشسته بر صندلی دانای کل، فتوا میدهی؛ من و امثال من، انقلابی واقعی نیستیم و خائن به انقلابیم و یا بقول شما "توابیم".
"... دست آوردهای مشروطه که شعار آن حکومت قانون و نفی استبداد بود و با ایثار جان های عزیزی به دست آمده بود، سالی بعد به آرشیو تاریخ سپرده شد، و بار دیگر استبداد و بی قانونی – یا شاید بهتر بشود گفت "من قانونی" – بر سرنوشت جامعه حاکم شد. " هم میهن من، وقتی این جمله را می نوشتی چند هزار کیلومتر از ایران فاصله داشتی که نمی توانستی آثار تجدد (البته بفرموده) را از پس ۹۰ سال ببینی؟ که رضا شاه را فقط در استبداد و بی قانونی خلاصه کرده ای. آقای فیاض همین یک جمله میتواند از نوشته ی شما برای من کافی باشد که هم میهن دانای من در دانشگاه انقلاب هیچ نیاموخته است. دوست گرامی دستآوردی را که رضا شاه چند ساله به آرشیو سپرد و یا آنچه را که آیتالله خمینی یکماه (پس از پیروزی) خط بطلان بر آنها کشید، نشان از فقر فرهنگی در میان آحاد ایرانیان بوده است والا اگر آن دستآوردها نتیجه و برآیند یک ارتقاء فرهنگی بود به این آسانی از بین بردنی نبود.
انروزها من نیز چون اینروزهای شما می اندیشیدم. اما آن روشنفکران که شما بر سر نهاده حلوا حلوایشان می کنی هیچ روشنگر نبودند و تماماً از موضع سلبی با شرایط و مسائل برخورد می کردند و علیرغم آنچه شما اظهار می کنی آنها از دمکراسی و آزادی هیچ نمی فهمیدند تا بتوانند جامعه را بر اساس آن تجهیز به همزیستی کنند. آنها خود را خلاصه در استبداد ستیزی، اجنبی ستیزی و بالاخره ضدامپریالیسم بودن خلاصه کرده بودند. و فکر میکردند هر آنکس که در این سه مورد به آگاهی رسید باید یاغی دولت شود و تیر و تفنگ بگیرد و به کوه بزند.
جناب فیاض تفاوت شما و نسلهای بعد شما در این خلاصه نیست که شما یاری رساندید که آنها از حداقلها محروم گردند. تفاوت در اینست که اینها به مبارزین انقلاب مشروطه و دیگر انقلابیون با احترام و بعنوان بازیگران تاریخ نگاه می کنند و از نقد بیرحمانه ی آنها ابایی ندارند و شما شیفته ی آنان هستی و اگر شرایط مهیا گردد باز به همان راه خواهی رفت. و همچنان به خودت مدال "افتخار" خواهی داد.
٨٨۶۰۵ - تاریخ انتشار : ۲٨ بهمن ۱٣۹۷